مهران احمدی سال گذشته با فیلم «غریب» در جشنواره حضور داشت و نقش متفاوتی از خود به نمایش گذاشت. او در نقش کاک شوان چهره دیگری از خود ارائه کرد و شخصیتی را پیش روی مخاطبان گذاشت که ابهت خاصی داشت و تلاش می‌کرد عقیده‌اش را حفظ کند. احمدی برای نقش‌آفرینی در فیلم «غریب» نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

او امسال با فیلم «آبی روشن» ساخته بابک خواجه‌پاشا در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد و به نظر می‌رسد باید منتظر نقش‌آفرینیِ جدیدی از این بازیگر باشیم.

سعید هاشم زاده، منتقد سینما درباره بازیگری آبی روشن و امکان‌هایی که فیلمنامه برای او فراهم کرده است گفت: شاید هیچ الگو و نظریه کاربردی نباشد که تعیین کند بازیگری درست چیست و بازیگری غلط چگونه اتفاق افتاده است، اما یافته‌ها و نظریات مختلف می‌تواند در کنار یکدیگر قرار بگیرد و نتایجی هر چند احتمالی و تا حدودی قابل قبول را برای کارشناس این امور بدست بدهد.

او ادامه داد: یکی از این یافته‌ها تعیین پرسپکتیو متن به اجراست. هیچ بازیگری‌ای بخصوص بازیگری شخصیت پردازانه بدون تکیه کردن به متن امکان پذیر نیست و این ظرفیت‌های متن است که امکان شکل‌دهی شخصیت و پردازش آن را فراهم می‌کند! به همین خاطر اگر متن، کم فروشی کند، پرداخت ضعیف داشته باشد و در کل تکیه گاه نامناسبی باشد، کار بازیگر برای اجرا سخت می‌شود و اگر این تکیه گاه با ظرافت‌ها و پیچیدگی‌هایی همراه باشد بی تردید بازیگر می‌تواند شخصیتی را با تمام ظرایفش به اجرا در آورد. 

او با این مقدمه به تحلیل بازی درخشان مهران احمدی در فیلم آبی روشن پرداخت و گفت: فیلمنامه‌ای که می‌کوشد یک سفر قهرمانانه را برای ما تصویر کند، و نتیجه چنین الگویی چیزی جز تحول نیست. در این الگو، شخصیت قهرمان یا شخصیت اول قصه از جایگاهی به جایگاه دیگر تغییر پیدا می‌کند و یک شخصیت دوم، یا همراه، او را در این تغییر بدنبال خود می‌کشاند. 

هاشم‌زاده می‌گوید: شخصیت اول آبی روشن با بازی مهران احمدی یک معتمد مذهبی است که مردمی پشت سر او قسم می‌خورند، شخصیتی که بدون ضعف نشان داده می‌شود، اما خوب می‌دانیم که ضعف‌ها در هر ایستگاه این فیلم جاده‌ای، قرار است همچون تاولی بیرون بریزد. پس ضعف شخصیت، به منزله نقاط رفتاری منفی او در گذشته و حال، و یا بخش‌های تاریک زندگی او که تاثیری جسمانی بر وی گذاشته کم کم آشکار می‌شود. 

این منتقد می‌گوید: بزنگاه‌هایی که یک به یک همچون زخمی ضعف‌ها و تردید‌های شخصیت اصلی را برای ما عیان و واضح می‌کند چیزی است که در یک سیر و طریق به کار بازیگر می‌آید و نیز به کار کارگردان. مهران احمدی هم بنا به شناخت تکنیکی و نیز کمک گریم و طراحی لباس، و در برخی از صحنه‌ها کمک میزانسن و بازیگر روبرو، این اوج به فرود را به خوبی به تصویر می‌کشد. تصویری که در نهایت یک انسان را با تمام ضعف‌ها و قوت هایش در برابر دیدگان ما قرار می‌دهد.

او ادامه داد: فروپاشی ریخت اولیه شخصیت اول، خبردار شدن از گذشته و تصمیم هایش که حالا به شکل بیماری قند برای او در آمده، به اکت‌های مهران احمدی کمکی شایان کرده است تا یک بدن استوار در نیمه اول فیلم را تبدیل به یک بدن نحیف و آسیب پذیر در ادامه فیلم کند. چیزی که در بیان و روحیه او نیز هویدا می‌شود. 

هاشم‌زاده تصریح کرد: بنظر می‌رسد تمامی این عوامل دست به دست هم داده است که بازی مهران احمدی نچرال شده و با سیری درست روبروی دوربین خواجه پاشا قرار بگیرد. بازی قابل قبول و بدور از اغراق که به شخصیت متکی است.