یک تیم بین المللی از دانشمندان اولین شواهد مستقیمی را کشف کردند که سیستم‌های تصادفی آب و هوا در اقیانوس و اقلیم را در مقیاس جهانی به هم مرتبط می‌کند.
بنجامین استورر، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: اقیانوس‌ها الگو‌های آب و هوایی مانند آنچه ما در زمین تجربه می‌کنیم، دارند، اما در مقیاس‌های زمانی و طولی متفاوت، ممکن است الگو‌های آب و هوای اقیانوسی سه تا چهار هفته دوام بیاورند، اما اندازه آن‌ها حدود یک پنجم است.
دانشمندان مدت‌هاست پیش‌بینی کرده‌اند که این حرکات به‌ظاهر تصادفی در اقیانوس‌ها با مقیاس‌های آب‌وهوایی ارتباط برقرار می‌کنند، اما همیشه مرموز بوده‌اند، زیرا مشخص نیست که چگونه می‌توان این سیستم پیچیده را برای اندازه‌گیری تعاملاتشان از هم جدا کرد.
هدف این گروه درک چگونگی عبور انرژی از کانال‌های مختلف اقیانوس در اطراف سیاره بود و آن‌ها از یک روش ریاضی توسعه یافته توسط Aluie در سال ۲۰۱۹ استفاده کردند که بعداً در کد‌های پیشرفته توسط Storer و Aluie پیاده‌سازی شد و به آن‌ها اجازه داد تا انتقال انرژی را در سراسر جهان مطالعه کنند.
این مطالعه نشان داد که سیستم‌های آب‌وهوای اقیانوس‌ها وقتی با پارامتر‌های اقلیمی در الگویی که گردش جوی جهانی را منعکس می‌کند، فعال و ضعیف می‌شوند. محققان همچنین دریافتند که نوار جوی نزدیک خط استوا «منطقه هم‌گرایی بین‌گرمسیری» نامیده می‌شود و ۳۰ درصد بارندگی‌های جهانی را به همراه دارد، باعث انتقال شدید انرژی می‌شود و تلاطم در اقیانوس‌ها می‌شود.
مطالعه چنین حرکت سیال پیچیده‌ای که در مقیاس‌های چندگانه اتفاق می‌افتد آسان نیست، اما نسبت به تلاش‌های قبلی برای برقراری رابطه میان آب و هوا و تغییرات آب‌وهوایی مزیت‌هایی دارد، و تیم مطالعه معتقد است کار این تیم چارچوب امیدوارکننده‌ای برای درک بهتر سیستم آب و هوا ایجاد می‌کند.
منبع: الیوم السابع