نمی‌توان به فضا رفت و هوا را استشمام کرد و این یک امر کاملا بدیهی است، چرا که هیچ اکسیژنی آنجا وجود ندارد، همچنین فضا پر از تشعشعات خطرناک است. ناگفته نماند که برخی سیارات مانند اورانوس نیز از گاز ساخته شده است. با این حال، فضانوردانی که از پیاده‌روی فضایی بازگشته‌اند، بوی به جا مانده بر لباس خود را به بوی تند گوشت سوخته یا حتی باروت و ازن تشبیه کرده‌اند.
اما شاید این سوال پیش بیاید که چگونه دانشمندان متوجه شدند که اورانوس چه بویی می‌دهد؟ با استفاده از ابزاری به نام طیف‌سنج میدان انتگرال مادون قرمز نزدیک (NIFS)، ستاره‌شناسان توانستند تشخیص دهند که پوشش ابری که در اورانوس وجود دارد از گاز سولفید هیدروژن تشکیل شده است.
این گاز همان چیزی است که به تخم‌های فاسد بوی نامطبوع می‌دهد و محققان می‌گویند که اگر بر روی اورانوس فرود بیاییم، احتمالاً به دلیل این بو احساس استفراغ به ما دست بدهد. برخی دیگر این بو را شبیه به باد معده توصیف کرده‌اند، که بنظر می‌رسد هیچ انسانی برخورد جالبی با آن نخواهد داشت.
اما اورانوس تنها چیز بدبو در فضا نیست. ستاره‌های دنباله‌دار دارای درجات متفاوتی از سولفید هیدروژن به همراه آمونیاک و سایر مولکول‌هایی هستند که بوی بدی می‌دهند. خوشبختانه، غلظت بالایی از بخار آب در آن‌ها وجود دارد که تا حدی بوی نامطبوع آن‌ها را ضعیف می‌کند.
برخی از محققان همچنین بر این باورند که اورانوس ممکن است بوی ادرار نیز داشته باشد، زیرا اورانوس و نپتون هر دو می‌توانند در ابر‌های خود، یخ آمونیاک داشته باشند که می‌تواند بوی بدبو دیگری را به بوی تخم‌های فاسد اضافه کند. اورانوس در واقع یک سیاره بسیار منحصربه‌فرد است و اگر مولکول‌های موجود در ابر‌ها ترکیبات دیگری داشته باشند، می‌تواند حتی بویی بدتر از این داشته باشد.
منبع: برنا