فضا عبارت است از یک خلاء کامل، بنابراین از نظر فنی، امکان استشمام هیچ بویی در فضا وجود ندارد؛ اما با این وجود، مملو از انواع مولکول‌ها است که برخی از آن‌ها وقتی روی زمین یا در سفینه فضایی استشمام شوند بوی تندی دارند.
آشنایی با بوی بخش‌های مختلف فضا، راه خوبی برای درک بهتر شیمی کیهانی است.
آزمایشات فضانوردان با بوی فرازمینی
فضانوردان در هنگام فرود آپولو در ماه در مورد بویی شبیه به بوی باروت اظهار نظر کردند و گفتند هنگامی که به سفینه خود برگشته، وارد محدوده فرودگر ماه شدند و کلاه خود را برداشتند، پس از یک پیاده روی فضایی، بوی باروت و همچنین ازن و استیک سوخته استشمام کرده اند.
دانشمندان در مورد این بو دو نظریه داشتند: یکی از آن‌ها این بود که وقتی یک فضانورد در حال راه رفتن در فضا است، تک اتم‌های اکسیژن می‌تواند به لباس فضایی او بچسبد و وقتی دوباره وارد اتاق هوا شده و دوباره این اتم ها فشرده می‌شوند، اکسیژن مولکولی - O ۲ یا دو اتم - به بیرون جاری می‌شود. اکسیژن - وارد اتاق هوا شده و با آنجا ترکیب می‌شود که بویی شبیه بوی فلز ترش را می‌دهد.
رایحه‌های دیگر چطور؟ شاید چیز دیگری در حال وقوع باشد: هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای (PAHs) که در غذا‌های ذغالی مانند نان تست و گوشت‌های کبابی یافت می‌شوند، به طور معمول در فضا وجود دارند، زیرا بیشتر کربن موجود در بین ستاره‌ها در PAH به دام افتاده است.
آن‌ها همچنین در منظومه شمسی به وفور یافت می‌شوند، بنابراین فضانوردان می‌توانند به راحتی آن‌ها را بردارند و به داخل ایستگاه فضایی یا کپسول فضایی بیاورند و ممکن است منشا بوی گوشت سوخته گزارش شده توسط فضانوردان باشند.
در سال ۲۰۰۸، ناسا به استفان پیرس، شیمیدان در امگا اینگریدنتز، شرکتی که در زمینه عطر‌ها متخصص است، مأموریت داد تا بو‌های فضا را برای فضانوردان در حین تمرین بازسازی کند، زیرا فضانورد باید بتواند بوی هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای را در لباس فضایی خود و یک نشت خطرناک در ایستگاه فضایی را تشخیص دهد.
منبع: الیوم السابع