راسته بازار نازک کاران، راسته‌ای از مغازه‌های دیدنی در خیابان شهدای شهر سنندج است، که هر رهگذری را در مقابل ویترین آن میخکوب می‌کند.
در این بازار که هر ساله هزاران گردشگر داخلی و خارجی را به سوی خود جذب می‌کند، استاد کاران پیر و جوان، هنر زیبا و اصیل نازک کاری را در حد اعلای خود به نمایش می‌گذارند.
شغل نازک کاری در شهر سنندج بیش از ۱۵۰ سال قدمت دارد.با توجه به این‌که چوب به فراوانی در این اقلیم یافت می‌شود، از زمان‌های دور تأمین‌کننده‌ی نیاز بسیاری از مردم بوده است.
هنرمندان نیز همواره از این منابع طبیعی جهت خلق آثار هنری، به ویژه انجام نازککاری تخته نرد استفاده می‌کردند.
از همین رو هنر نازککاری تخته نرد به یکی از راه‌های توسعه‌ی اقتصادی و اشتغال پایدار مردم سنندج تبدیل شده است.هنرمندان در این هنر و صنعت ایرانی، طرح‌ها و نقش‌های آماده را به وسیله‌ی تکه چوب‌های جنگلی و خوش‌نقش درختان سنجد و گردو می‌پوشانند.چوب درختان مزبور به دلیل داشتن گره‌های زیبا سبب می‌شوند که آثار دست هنرمندان زیبایی بیشتری به خود بگیرند.
در سال‌های اخیر این هنر دستی با معرق‌کاری و منبت‌کاری در هم آمیخته است. با این وجود، هنرمندان قدیمی و اصیل در هنر خود همان روش پیشین را مد نظر قرار می‌دهند و آن را با سایر هنر‌ها ترکیب نمی‌کنند.
در راسته بازار نازک کاران سنندج تولیدات مختلفی از جمله تخته نرد، عصا، کیف زنانه، رحل قرآن، میز شطرنج، قلمدان، قاب عکس، جعبه جواهرات، وسایل زینتی مانند گردن‌بند‌های ظریف، انگشتر و… تولید و به فروش می‌رسد.
هنر نازک کاری در شهر سنندج توسط «نعمت الله نعمتیان» پدر مرحوم «استاد حاج مجید نعمتیان» پایه‌گذاری شد. استاد نعمتیان که به عنوان بانی ترویج هنر دستی نازک کاری تخته نرد شناخته می‌شد، در ابتدا نازک کاری در و پنجره‌های کاخ سلطنتی سعدآباد تهران را بر عهده گرفت.
پس از آن، این استادکار به ساخت اشیای زیبایی در زمینه این هنر دستی پرداخت که یکی از آن‌ها جعبه‌ی آرایش نازک کاری شده با مقداری طلا و نقره و طرح نقشه‌ی ایران بود. این جعبه از سال ۱۳۴۴ خورشیدی در موزه سلطنتی نگهداری می‌شود.
این استاد نازک کاری در سال ۱۲۸۰ خورشیدی وفات یافت. پس از نعمت الله، نوه‌ی او استاد عبدالحمید نعمتیان پسر عبدالمجید جزو هنرمندان طراز اول نازک کاری در سنندج شناخته می‌شد. آثار دست این هنرمند بزرگ در موزه صنایع دستی ایران نگهداری می‌شود.
در ابتدا هنرجویان این رشته از وسایل ساده و ابتدایی برای خلق این صنایع دستی استفاده می‌کردند. آن‌ها برای انجام کار حتی میز کار نداشتند و روی زمین می‌نشستند. سپس، در سال ۱۳۴۲ خورشیدی، عبدالحمید نعمتیان اولین میز کار را به شهر سنندج آورد. بنابراین، به تدریج سایر ابزار‌های مورد نیاز برای هنر نازک کاری از سایر نقاط کشور تأمین شد.
لازم به ذکر است که استاد علی اکبر بهزادیان نیز خواهرزاده‌ی استاد عبدالمجید نعمتیان است. این هنرمند بزرگ که از سن ۶ سالگی به مدت ۱۲ سال تحت تعلیم دایی خود بود، به هنگام مرگ، ۸۴ عدد از آثار خود را به موزه‌ی خانه‌ی کرد سنندج اهدا نمود. این تعداد از آثار او شامل ۱۳۰ قطعه چوب هستند که به وسیله‌ی هنر نازک کاری تهیه شده‌اند.