حسین سلطان محمدی، منتقد سینما و تلویزیون در پاسخ به این سوال که سریال «سوران» آن وجه از جنایات گروهک کومله را به تصویر کشید، که پیش از این در مجموعههای نمایشی کمتر به آن پرداخته شده بود، گفت: باید به بهانه پخش «سوران» کلی نشست پیرامون جنایات کومله در تلویزیون برگزار شود و داستان را برای مخاطب باز کنند.
سلطان محمدی ادامه داد: وضعیت کردستان در سالهای قبل انقلاب و بخصوص بعد انقلاب در منطقه، عراق، ترکیه و سوریه باعث شد، که گروهکها در وهله اول با نظامهای موجود درگیر شوند. از طرفی، ما پس از انقلاب تلاش کردیم، که علاوهبر سایر استانها کردستان هم بسازیم. باوجود اینکه شتاب مثبت سازندگی در کردستان را داشتیم، میطلبید مجموعههای خوبی ساخته میشد.
این منتقد تلویزیون با بیان اینکه معتقدم شبکههای سحر کردی، سحر عربی، الکوثر و ... این مجموعه را با زیرنویس پخش کنند، گفت: ما خیلی ظرفیت داریم، که از آن استفاده نمیشود. از آنجایی که در درگیریهای منطقه از گروهکهای کومله به عنوان گروه ضد انقلاب نام میبریم و آنها در فتنه پارسال پیشگام بودند، باید در همه شبکههای برونمرزی به پخش تولیداتی امثال «سوران» بپردازیم.
به گفته وی، طی ۳ سال در تیتراژ سریال «نونخ» دیدیم، که به طبیعت کردستان فارغ از داستان آن پرداخته شد. اما اینکه در کردستان چه کارها و سازماندهیهایی انجام شده، که مردم به رفاه و آسایش برسند، کمتر مانور داده شده است.
سلطان محمدی با اشاره به اینکه فیلمسازان باید بتوانند شرایط آن زمان را درک کنند و بدانند با چه میزانسن، قاب، روایت و تجهیزاتی میتوانند اصل واقعه را بیرون بکشند، توضیح داد: آنها باید بدانند در کردستان چخبر بوده است. یعنی کارگردان و نویسنده فیلمنامه در عین اینکه به درگیریهای نظامی طی این سالها و ظهور فرقههای گوناگون بپردازد، نگاهی هم به سازندگی و کارهای مثبت داشته باشد.
این منتقد سینما بیان کرد: مثلاً وقتی «پایتخت ۵» قضیه داعش در سوریه را پیش کشید، کارگردان و نویسنده محتوا را خوب درک کرده بودند. به همین دلیل، تاثیر سنگینی در جامعه داشت.
وی با بیان اینکه شاید این سریال به دلیل نداشتن چهرههای آشنا کمتر مورد توجه قرار گرفته، افزود: تعداد چهرهها در «سوران» زیاد نیست. اما پرداخت به طبیعت وضعیت کردستان و مبارزات آن دوران هیجان دارد، که میتواند مخاطب را جذب کند. از طرفی، تبلیغِ مکمل برای این سریال کم انجام شده است. حتی در برنامههای گوناگون زیاد به کتاب «عصرهای کریسکان» نپرداختیم.