بهفرنژاد معاون میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی گفت: جنگل دیودال در زیرکوه و سایت فسیلی روستای ملوند طبس پس از بررسی نهایی در ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ در فهرست میراث طبیعی کشور ثبت شد.
او افزود: یکی از روش‌های تثبیت شن‌های روان و کاهش فرسایش بادی استفاده از روش بیولوژیکی است که این امر مستلزم شناخت و معرفی گونه‌های مناسب قابل استقرار در روی تپه‌های ماسه‌ای است.
بهفرنژاد بیان کرد: یکی از این‌گونه‌های گیاهی به‌عنوان گونه‌ای شن دوست، آمودندرون پرسیکام یا در اصطلاح محلی دیودال است که با توجه به شرایط اقلیمی حاکم بر رویشگاه‌ها، سازگاری اقلیمی بسیار خوبی دارند.
معاون میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی با اشاره به اینکه مساحت تمامی رویشگاه جنگلی ۱۳۶ هزار و ۳۱۹ هکتار است که بر روی تپه‌های شنی و ماسه‌ای و در دو دشت آهنگران و کُریزان قرارگرفته و مساحت ۱۰۰ هکتار آن دارای پوشش مطلوب دیودال است عنواان کرد: از این پهنه محدوده‌ای به مساحت ۷۶ هکتار که دارای پوشش متمرکز و ذخیره‌گاه است مورد حفاظت قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید
هم اکنون این سایت فسیلی در بین مردم روستا شناخته شده است و این مجموعه مورد توجه دانش آموزان، دانشجویان و زمین شناسان قرار دارد.
از لحاظ ساختاری ـ رسوبی سایت فسیلی روستای ملوند در شرق زون ایران مرکزی، بلوک طبس و قسمت شمال رشته‌کوه شتری (رشته‌کوه گسلیده ـ چین‌خورده شتری) قرار دارد ؛ فسیل‌های مرجان روستای ملوند متعلق به سازند آهکی اسفندیار به سن ژوراسیک پسین (۱۶۳ ـ ۱۵۰ میلیون سال قبل) هستند که در دامنه شمالی کوهی بنام آسیاب نمایش داده شدند؛ این سازند دارای طیف مختلفی از انواع فسیل‌های مرجان، دوکفه‌ای، اسفنج، آمونیت و شکم پایان است.
روستای ملوند در ارتفاع هزار و ۳۰۰ متری از سطح دریا واقع شده و با توجه به اینکه در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد یکی از خوش آب و هواترین مناطق ییلاقی شهرستان طبس به‌حساب می‌آید.
فسیل‌های مرجانی در دامنه شمالی کوه آسیاب در سنگ‌های آهکی بسیار سخت و متراکم دارند؛ وجود طیف مختلفی از انواع مرجان‌ها و عملکرد فرآیند‌های فرسایش فیزیکی و شیمیایی منجر شده تا فسیل‌های مرجان در برش‌های مختلفی مشاهده شوند.