اگر ۷۲ ساعت نخوابیم چه می شود؟

تا به حال فکر کرده اید که چقدر می‌توانید بدون خوابیدن، بیدار بمانید؟ ببینید وقتی کم خواب هستید چه اتفاقی از نظر جسمی و روحی برای شما می‌افتد.

نداشتن خواب کافی، قضاوت شما را مختل می‌کند و انجام انواع کار‌ها را سخت‌تر می‌کند.

بیشتر افراد در مقطعی از زندگی طعم کم خوابی را تجربه خواهند کرد. در حالی که کمبود خواب گاه به گاه ممکن است چندان مهم به نظر نرسد، تأثیر آن می‌تواند شدید باشد و اثرات آن می‌تواند باقی بماند و اگر آن را به یک عادت تبدیل کنید، نخوابیدن کافی می‌تواند عواقب شدیدی بر سلامتی شما داشته باشد.

تری کرال، RN، یک مربی خواب بالینی معتبر مستقر در فیرفکس، ویرجینیا، می‌گوید: «ما هنوز به طور کامل اهمیت خواب را درک نکرده ایم. خواب، همراه با رژیم غذایی و ورزش، اساس سلامتی را تشکیل می‌دهد.»

او اضافه می‌کند که آن‌ها آنقدر به هم مرتبط هستند که هر یک از آن‌ها باید در اولویت باشند.

کم خوابی مزمن ما را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های جدی مانند چاقی، بیماری قلبی و دیابت قرار می‌دهد. در طول خواب، بدن هورمون‌هایی ترشح می‌کند که به کنترل اشتها، متابولیسم و پردازش گلوکز کمک می‌کند. خواب ضعیف می‌تواند منجر به افزایش تولید کورتیزول در بدن شود که به عنوان هورمون استرس نیز شناخته می‌شود. علاوه بر این، به نظر می‌رسد کم خوابی هورمون‌های دیگر را از بین می‌برد. انسولین کمتری پس از خوردن غذا ترشح می‌شود و این به همراه افزایش کورتیزول ممکن است منجر به افزایش بیش از حد گلوکز در جریان خون و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ شود.

همه افراد متفاوت هستند، اما طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بزرگسالان باید هر شب بین هفت تا نه ساعت بخوابند. برخلاف تصور رایج، خوابیدن یک یا دو ساعت اضافی در آخر هفته نمی‌تواند خواب از دست رفته‌ای را که ممکن است در طول یک هفته شلوغ تجربه کرده اید، جبران کند. پایبندی به برنامه خواب ثابت بهترین راه برای تنظیم ساعت بدن است.

در اینجا آنچه برای بدن اتفاق می‌افتد زمانی که شما نمی‌خوابید، توضیح داده شده است:

در ۲۴ ساعت: اختلال در هماهنگی، حافظه و قضاوت 

جان کلاین، استادیار روانشناسی بالینی در دانشکده پزشکی ییل توضیح می‌دهد که پس از ۲۴ ساعت بی خوابی، هورمون‌های استرس (به ویژه کورتیزول و آدرنالین) افزایش می‌یابد تا خستگی ما را جبران کند و به عملکرد خود کمک کند.

دکتر کلین می‌گوید: «مغز در تلاش است تا با نداشتن فرصتی برای تجدید قوا کنار بیاید، بنابراین ما این هورمون‌های استرس را برای فعال نگه داشتن بدن داریم.»

بر اساس تحقیقات گذشته، عواقب محرومیت از خواب در ۲۴ ساعت با اختلال شناختی فردی با محتوای الکل خون ۰.۱ درصد قابل مقایسه است. به گفته کلینیک کلیولند، شما در این زمان واکنش کاهش یافته، گفتار نامفهوم و تفکر کند دارید. (در اکثر ایالت ها، حد مجاز الکل برای رانندگی قانونی ۰.۰۸ درصد است.)

بسته به کاری که انجام می‌دهید، این سطح از اختلال شناختی می‌تواند خطرناک باشد.

کلاین به تحقیقاتی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد افراد پس از کار کردن در یک شیفت شب، به دلیل خواب‌آلودگی در معرض خطر تصادفات رانندگی هستند.

در یک مطالعه کوچک که در سال ۲۰۱۶ در مجله تحقیقات خواب منتشر شد، ۲۹ مرد جوان سالم به مدت ۲۴ ساعت بیدار ماندند و مشخص شد که کمبود خواب باعث می‌شود آن‌ها خاطرات نادرست را به خاطر بیاورند.

کرال می‌گوید: «قضاوت تحت تأثیر قرار می‌گیرد، حافظه مختل می‌شود و توانایی تصمیم گیری و هماهنگی چشم و دست بدتر می‌شود». او می‌گوید، شما همچنین تمایل دارید که از نظر احساسی واکنش‌پذیر باشید، توجه کاهش می‌یابد، شنوایی مختل می‌شود و خطر مرگ در اثر تصادف مرگبار افزایش می‌یابد.

در ۳۶ ساعت: سلامت جسمی تأثیر منفی می‌پذیرد 

اکنون سلامتی شما در خطر است. کرال توضیح می‌دهد که سطوح بالای نشانگر‌های التهابی در جریان خون وجود دارد که در نهایت می‌تواند منجر به بیماری‌های قلبی عروقی و فشار خون بالا شود. در طول یک شب خواب سالم، فشار خون حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش می‌یابد. (طبق گفته کلینیک مایو، افت فشار خون کمتر از ۱۰ درصد در طول شب، نشانه‌ای از الگوی نامنظم فشار خون است.)، اما اگر خواب به طور مزمن قطع شود یا اصلاً اتفاق نیفتد، بالا ماندن فشار خون ممکن است یک عامل خطر برای افرادی باشد که از فشار خون بالا رنج می‌برند.

علاوه بر این، هورمون‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرند به این معنی که احساسات شما می‌توانند در همه جا خودشان را نشان بدهند. کلاین می‌گوید از آنجایی که بدن شما به پمپاژ کورتیزول به جریان خون ادامه می‌دهد، ضربان قلب و فشار خون شما را بالا می‌برد تا شما را هوشیار نگه دارد، استرس مداوم می‌تواند احساس اضطراب و نوسانات خلقی را افزایش دهد.

کلاین می‌گوید: «اگر قبلاً بداخلاق بودید، این علائم احتمالاً بعد از ۳۶ ساعت نخوابیدن بدتر هم می‌شوند. هر چیزی که در ۲۴ ساعت اتفاق می‌افتد، در ساعت ۳۶ بدتر می‌شود.»

اختلال شناختی نیز بسیار شدیدتر می‌شود. میشل درروپ، روانشناس و مدیر برنامه پزشکی خواب رفتاری در کلینیک کلیولند، می‌گوید: «احتمالاً احساس تنبلی و تاخیر در زمان واکنش، حافظه مه آلود و ناتوانی در تمرکز، ناتوانی در یادگیری اطلاعات جدید و پردازش نشانه‌های اجتماعی خواهید داشت.»

مطالعه دیگری که ۳۵ دانشجوی مقطع کارشناسی را به مدت ۳۶ ساعت بیدار نگه داشت، نشان داد که این گروه به کندی متوجه تغییرات در محیط خود می‌شدند و پاسخ تاخیری به محرک‌های جدید در محیط اطراف خود داشتند.

در ۴۸ ساعت: ریزخوابی و بی نظمی 

دکتر درروپ می‌گوید که در ۴۸ ساعت، شما با "کمبود خواب شدید" روبرو هستید.

درروپ می‌گوید که بدن شروع به شکل دادن «خواب‌های کوچک» می‌کند؛ همان استراحت‌های ۳ تا ۱۵ ثانیه‌ای که در طی آن مغز شما خاموش می‌شود. چشمان شما لزوما بسته نمی‌شوند و ممکن است آگاهانه از آنچه در حال رخ دادن است آگاه نباشید، اما مغز شما برای چند ثانیه در حال آفلاین شدن است.

بر اساس تحقیقات، امواج مغزی اندازه گیری شده توسط الکتروانسفالوگرام نشان می‌دهد که در طول خواب کوتاه، هم تفاوت‌ها و هم شباهت‌هایی با چهار مرحله خواب وجود دارد.

حسام الشریف، پزشک متخصص ریه و متخصص خواب در کلینیک مایو در ائوکلر، می‌گوید: «پس از دو روز بی خوابی، شاهد افزایش تحریک پذیری، اضطراب، حافظه مه آلود و اختلال در تفکر خواهید بود.»

برخی از افراد حتی ممکن است با توهم مواجه شوند و چیز‌هایی که واقعا وجود ندارند را ببینند یا صدا‌هایی بشنوند. دکتر الشریف می‌افزاید: «برخی افراد احساس افسردگی می‌کنند و برخی ممکن است سرخوش شوند.»

تحقیقات نشان می‌دهد که سیستم ایمنی بدن نیز آسیب می‌بیند. در مطالعه‌ای بر روی ۱۶ داوطلب که مجبور بودند به مدت ۷۲ ساعت از خواب چشم پوشی کنند، محققان دریافتند که سلول‌های NK یا سلول‌های کشنده طبیعی پس از ۴۸ ساعت بیداری ۳۷ درصد کاهش می‌یابد. سلول‌های NK نقش کلیدی در مبارزه با ویروس‌ها و تشکیل تومور دارند.

در ساعت ۷۲: نقایص عمده شناختی و توهمات 

کرال می‌گوید پس از ساعت‌های طولانی بی‌خوابی، انتظار کمبود‌های قابل توجهی در تمرکز، انگیزه، ادراک و سایر فرآیند‌های ذهنی بالاتر را داشته باشید.

مطالعه‌ای که در Comprehensive Psychiatry منتشر شد، ۱۲ فضانورد را مورد مطالعه قرار داد که به مدت ۷۲ ساعت در انزوا یا ۷۲ ساعت محرومیت از خواب قرار گرفتند. گروهی که مجبور بودند سه روز بیدار بمانند، در مقایسه با گروهی که مجبور بودند سه روز در تنهایی زندگی کنند، ضربان قلب، خلق منفی بالاتر و احساسات مثبت کمتری داشتند.

کلاین می‌گوید که با این کمبود خواب بسیار ناکارآمد خواهید بود. مغز در حال مبارزه با تمایل به خاموش شدن است و این وضعیت احساسی واقعا شکننده‌ای ایجاد می‌کند.

خواب‌های کوتاه نیز از نظر طول و دفعات افزایش می‌یابند.

کلاین می‌گوید که این یک واکنش محافظتی از سوی بدن است، اما آن لحظات زودگذر استراحت غیرارادی بسیار خطرناک است، به‌ویژه اگر پشت فرمان باشید، با تجهیزات سنگین کار می‌کنید یا مسئول تصمیم‌گیری در محل کار هستید.

افراد مسن‌تری که ۵ ساعت یا کمتر می‌خوابند ممکن است در معرض خطر ابتلا به چندین بیماری مزمن قرار بگیرند.

افرادی که شب‌ها نمی‌خوابند، بیشتر در معرض ابتلا به دیابت و بیماری قلبی هستند.

الشریف می‌گوید: پس از گذشت ۷۲ ساعت بی خوابی، این زمانی است که ذهن برای دیدن و شنیدن هرگونه توهم، هذیان و پارانویا آماده است.

 منبع: برنا