شبکه تلویزیونی ای بی سی نیوز در گزارشی به بررسی هزینه‌های مراسم تاجگذاری چارلز سوم، پادشاه انگلیس، پرداخت و اینکه انتقاد‌های زیادی در این خصوص مطرح شده است. عدد تقریبی هزینه‌های لازم برای این مراسم، حدود ۱۹۰ میلیون دلار برآورد شده است که عدد دقیق نیست، زیرا خاندان سلطنتی، این عدد را اعلام نمی‌کند. خاندان سلطنتی می‌خواهد مراسمی درخور شأن پادشاه جدید برگزار کند، اما در بیرون از دیوار‌های کاخ باکینگهام، مردم با سخت‌ترین شرایط اقتصادی و فقر در چند دهه گذشته، دست و پنجه نرم می‌کنند که علت آن تورم دو رقمی درانگلیس است.
در داخل کاخ (باکینهگام) همه درحال آماده شدن هستند. نگهبانان کاخ به شکل آراسته درآمده اند. باغبان‌ها گل‌های لاله را به شکلی عالی، هرس کرده اند. در خارج از محوطه کاخ نیز جایگاه مخصوص، تعبیه شده است. در داخل آشپزخانه نیز آشپز‌ها سرگرم آماده سازی غذا‌ها هستند. کالسکه طلایی را برق انداخته اند و کالسکه برای سوارکردن پادشاه برای این مسیر تاریخی آماده شده است. هزینه مراسم تاجگذاری فاش نشده است، اما برخی از برآورد‌ها حاکی از آن است که هزینه این مراسم برای مالیات دهندگان (انگلیسی) حدود ۱۰۰ میلیون پوند است که حدود ۱۹۰ میلیون دلار می‌شود.
تاجگذاری مراسمی با قدمت چندصدساله است. قبلاً فقط اقشار خاص و طبقه بالای جامعه در این مراسم شرکت می‌کردند. اما در سال ۱۹۵۳ مردم عادی نیز با جادوی تلویزیون، توانستند از داخل کاخ، این مراسم را تماشا کنند. مردم می‌توانستند همه بخش‌های مراسم را ببینند به استثنای بخشی که به مالیدن روغن مقدس به بدن ملکه مربوط می‌شد. گفته شد این بخش، قسمت خصوصی این مراسم بود که بین ملکه و خدای او بود.
در زمان تاجگذاری قبلی، انبوه مردم برای دیدن ملکه جوان به خیابان‌ها آمدند. در آن زمان، انگلیس دوران پرهیجانی را سپری می‌کرد، زیرا کشور دوران رونق پس از جنگ (جهانی دوم) را تجربه می‌کرد. اما در حال حاضر، حال و هوای مردم متفاوت است. با آنکه هنوز هم مردم در انتظار مراسم تاجگذاری هستند، همه انگلیسی‌ها با شور و هیجان، چشم انتظار این مراسم نیستند. به استناد نتایج نظرسنجی اخیر، سی و پنج درصد انگلیسی‌ها گفتند که این مراسم برایشان چندان اهمیتی ندارد. بیست و نه درصد نیز گفتند که این مراسم اصلاً برایشان مهم نیست.
در سال ۲۰۱۳، حدود ۷۵ درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی اعلام کردند می‌خواهند خاندان سلطنتی همچنان به فعالیت خود ادامه دهد. اما حالا با گذشت ده سال، رقم مذکور به ۵۳ درصد کاهش پیدا کرده است.
امید به باقی ماندن سلطنت است
و اکثریت مخالف سلطنت ایند ولی صدایشان به جایی نمیرسد