در سلسله نوشتاری به مرور جشن نوروز در دوره‌های مختلف تاریخی پرداخته شده و درباره دوره ساسانیان نوشته است: «آیین‌ها و سنن ساسانیان در نوروز عام طبق نظر دکتر خدادایان، کارشناس تاریخ باستان، از جمله کار‌هایی که در پنج روز نخست نوروز (نوروز عام) در عهد ساسانیان انجام می‌گرفته، این آداب بوده‌است: حق حشم و لشکر را می‌گزاردند و حاجت آنان را روا می‌کردند. زندانیان را آزاد و مجرمان را عفو می‌کردند.
انوشیروان و بقیه پادشاهان در نوروز به کسانی که در جنگ پیروز می‌شدند، جایزه می‌دادند و حتی به کشاورزان و دامپروران نمونه نیز هدایا و خلعت می‌دادند. در این عید کسانی که کار می‌کردند، دست از کار کشیده و به استراحت و شادمانی می‌پرداختند.
در نوروز در میان دربار، رسمی جاری بود که اربابان نقش بندگان را برعهده می‌گرفتند و برعکس. در جشن بزرگ نوروز، تظلم و دادخواهی و بار عام شاه و رسوم اهدای پیش‌کش‌ها بسیار اهمیت داشت و با تشریفات فراوان اجرا می‌شد.
همچنین در نوشتار دیگری درباره نوروز عامه و نوروز بزرگ چنین نوشته شده است:
نوروز عامه: پنج روز اول فروردین، جشن نوروز، جنبه همگانی داشته و عموم مردم به اجرای مراسم و سرور و شادمانی می‌گذرانیده‌اند؛ از این رو آن را نوروز عامه یا نوروز کوچک یا نوروز صغیر نامیده‌اند.
نوروز بزرگ نیز خردادروز نام ششمین روز فروردین‌ماه در گاه‌شماری اوستایی بوده‌است. این روز در میان جشن‌ها و اعیاد فراوان ایران باستان به ویژه دوران ساسانیان از اهمیت، ارزش و تقدس خاصی بهره‌مند بوده‌است.
منبع: بنیاد فردوسی شاخه توسی