افرادی که بیش‌ازحد راجع به خودشان سخت گیر هستند، معمولاً خودانتقادی را موجه می‌دانند. به‌خصوص کمال‌طلب‌ها، در برابر این قضیه آسیب‌پذیرتر هستند. برای آن که شدت خودانتقادی‌تان را بررسی کنید، در ادامه ۵ نوع خودانتقادیِ به‌شدت منفی را با شما درمیان می‌گذاریم که با توجه به آنها می‌توانید شدتِ سخت گیری راجع به خودتان را تعیین کنید.
بیشتربخوانید
روان خودتان را به دلیلِ اشتباهی که پیامد‌های بسیار جزئی دارد آزار می‌دهید
اغلب اوقات اشتباهاتِ ما یا پیامد‌های بسیار کوچکی دارند یا اصلاً پیامدی ندارند. برای مثال، شما اغلب موقع خرید حواس‌تان به تاریخ انقضای محصول هست، اما یک‌بار که توجه نمی‌کنید، یک سطل ماست می‌خرید که همین فردا تاریخ مصرفش منقضی می‌شود یا همیشه در خرید میوه دقت می‌کنید، اما یک بار که حواس‌تان نیست چندتا از میوه‌ها خراب از آب درمی‌آیند.
بعد از این که خطای‌تان را جبران می‌کنید هم به سرزنش خودتان ادامه می‌دهید
امروز صبح در ایمیلی اسم فرد مخاطب را اشتباه نوشتم. دو دقیقه بعد از ارسال ایمیل متوجه اشتباهم شدم و به‌محضِ ارسال ایمیل به او ایمیل دیگری فرستادم و عذرخواهی کردم، اما بعد به سرزنش کردنِ خودم ادامه دادم، به‌خصوص به این علت که دو هفته پیش هم چنین اشتباهی را درباره فرد دیگری مرتکب شده بودم.
همیشه سنگ تمام می‌گذارید
سنگ تمام گذاشتن ستایش‌برانگیز است، اما این که هر بار بخواهید چنین کاری بکنید جز خستگی و فرسودگی نصیبتان نمی‌شود. اگر همیشه با سنگ تمام گذاشتن، خودتان را خسته می‌کنید، ممکن است پیامد‌های منفی در انتظارتان باشد. برای مثال، آن قدر مشغول حوزه‌های غیرمهم هستید که حوزه‌های مهم از نگاه‌تان مخفی می‌ماند.
حتی زمانی که زندگی‌تان روی غلتک است احساس می‌کنید یک شکست‌خورده هستید
افرادی که خودسرزنش‌گریِ شدیدی دارند، به ابعادِ ناکافی و ناقصِ زندگی‌شان توجه می‌کنند. آنها همۀ چیز‌های خوب را نادیده می‌گیرند.
خطا‌های احمقانه دیگران را منطقی می‌دانید، اما خطا‌های خودتان را احمقانه می‌دانید
همۀ ما کار‌های احمقانه می‌کنیم. برای مثال، مخلوط‌کن را بدونِ در روشن می‌کنیم و اسموتی به در و دیوار می‌پاشد. این‌جور حواس‌پرتی‌ها و خطا‌های از روی بی‌فکری راحت رخ می‌دهد. وقتی این خطا‌ها را می‌کنید، بی‌خیال می‌شوید یا تا جا دارد خودتان را سرزنش می‌کنید؟
منابع: تابناک، خراسان
متأسفانه برخی افراد قدر سلامتی و داشته های خود نمی دانند و آنچه که دارند نادیده می گیرند و فکر می کنند که دیگران
همه چیز دارند به جز آنها !!!
در حالیکه زندگی پر از فراز و نشیب است
و این ما هستیم که باید راه درست زندگی کردن را برگزینم و ممکن است در بعضی
تصمیم‌ها دچار لغزش و اشتباه شویم و این دلیلی بر یاس و ناامیدی نمی شود و ما نه باید باعث رنج و عذاب خود شویم و دچار بحران روحی و اجتماعی شویم و زانوی غم بغل بگیرم که چرا چنین و چنان شد .
ما باید مانند کودک نوپایی که هر وقت زمین می خورد با وجودی که دستان لطیف
و زانوهایش درد می گیرد با خنده و یا گریه بر می خیزد و درد را فراموش می کند و دوباره شروع به راه رفتن می کند و
روی پای خود می ایستد
ما هم باید یا علی بگوییم و با توکل بر خدا سعی کنیم با عشق و امید زندگی را از نوع آغاز کنیم و گذشته را جبران کنیم .