مجید منصوری سرپرست هیأت باستان‌شناسی جهرم گفت: بخش مرکزی شهرستان جهرم در استان فارس از سمت شمال به بخش کردیان (به مرکزیت قطب‌آباد)، از شمال شرق به شهرستان فسا، از شمال غرب به بخش سیمکان، از شرق به زرین‌دشت، از جنوب و جنوب شرق به لارستان (جویم و بنارو) و از جنوب غرب به شهرستان قیر محدود می‌شود.
این باستان‌شناس با بیان این‌که بررسی این بخش به شناسایی ۱۶۱ اثر و محوطه از دوران مختلف منجر شد، گفت: قدیم‌ترین محوطه‌های شناسایی شده از بخش مرکزی به دوره پارینه‌سنگی میانی مربوط است که از غارها و محوطه‌های باز، شناسایی شد.
او گفت: علاوه‌بر این، محوطه‌هایی نیز از دوران پارینه‌سنگی جدید و فراپارینه-سنگی شناسایی شد و محوطه‌های پیش از تاریخی با سفال زیادی از این منطقه بدست نیامد و تنها یک محوطه شاخص از دوره «باکون» ثبت شد.
به گفته سرپرست هیأت باستان‌شناسی جهرم، بیشتر محوطه‌های شناسایی شده در این پروژه از بخش مرکزی جهرم به دوران تاریخی و به‌ویژه دوره‌های هخامنشی، فراهخامنشی و ساسانی مربوط می‌شود که با توجه به کوهستانی بودن منطقه، آثار دوران فراهخامنشی و ساسانی بیشتر به صورت قلعه‌های صعب‌العبور در ارتفاعات است.
منصوری با بیان این‌که محوطه‌ها و آثار فراوانی نیز از دوران مختلف اسلامی به صورت محوطه، قلعه، راه، پل، کاروانسرا، آب‌انبار و آسیاب شناسایی شد، افزود: این محوطه‌ها و آثار از قرون اولیه تا متأخر اسلامی قابل تاریخ‌گذاری است.
او گفت: با پایان این فصل، بررسی باستان‌شناسی شهرستان جهرم پس از ۱۰ سال به پایان رسید و کل آثار و محوطه‌های شناسایی شده از این شهرستان، ۵۴۸ محوطه و اثر از دوران پارینه‌سنگی تا قرون متأخر اسلامی است.
منصوری با اشاره به موقعیت جغرافیایی خاص جهرم و قرارگیری آن در مسیر باستانی منتهی به خلیج فارس، گفت: امیدواریم نتایج این بررسی به پژوهش‌های باستان‌شناسی جنوب ایران و پس‌کرانه‌های خلیج فارس کمک کند.
این باستان‌شناس گفت: با پایان آخرین فصل بررسی این شهرستان، نتایج آن به مرور به صورت کتاب و مقاله منتشر خواهد شد.