شِکِرلَلِه یا نیشکر گیاهی است که حدود ۴ تا ۷ سال عمر می‌کند و اگرچه بسیاری تصور می‌کنند این گیاه در مناطق جنوبی و خوزستان کشت می‌شود اما کشت آن در برخی مناطق مازندران از جمله بابلسر، بهنمیر، قائم شهر و بابل رواج دارد و کشاورزان زیادی در این بخش فعال هستند.
بر اساس برخی منابع تاریخی نیشکر برای نخستین بار در زمان شاه‌عباس صفویه از هندوستان به مازندران آورده و در برخی مناطق مستعد استان کشت شد و به مرور آنقدر رونق گرفت که اکنون مازندران بعد از خوزستان رتبه دوم کشور را در تولید این محصول دارد.
نیشکر اکنون در ۲۴۰ هکتار از زمین‌های مازندران کشت و با استحصال ساقه‌های آن حدود ۱۵۰۰ تن شکر سرخ بدست می‌آید.
برای تهیه شکر سرخ یا شکر لَلِه، نی‌ها را که بلندی آن به ۲ تا ۶ متر می‌رسد با دستگاه خرد کن آبگیری می‌کنند، سپس آب نیشکر را در دیگ‌های مخصوص پخته و بعد از چند ساعت دو محصول شیرین، شامل شکر قرمز و کف نیشکر از آن بدست می‌آید که مصارف خوراکی و دارویی دارد.
به گفته پزشکان طب سنتی شکر قرمز برای تصفیه خون، کاهش درد‌های شکمی، استحکام بخشیدن به استخوان ها، رفع گرفتگی صدا، برطرف کردن سرد مزاجی و حلق و ریه خشک مفید است.
شکر قرمز که برخی‌ها بجای قند از آن برای نوشیدن چای استفاده می‌کنند سوغات زمستانه مازندران است و هر بسته یک کیلوگرمی آن ۱۰۰ هزار تومان قیمت دارد.
برخی تولید کنندگان شیرینی‌های محلی مازندران نیز چند سالی است برای طعم دار کردن شیرینی‌های خود از شکر قرمز استفاده می‌کنند.
سفید بهتر نیست ؟
فقط گردنبند .