بسیاری فکر میکنند کودکانی که در کنار چندین فرزند دیگر با جنسیت متفاوت بزرگ میشوند، از نظر شخصیتی تحت تأثیر قرار میگیرند. به عنوان مثال، بر اساس باورهای رایج، دخترانی که برادر دارند، به احتمال زیاد مانند پسرها بزرگ میشوند و بالعکس. اما اکنون مطالعهای جدید نشان میدهد که این طرز تفکر یک تصور اشتباه است و جنسیت خواهر یا برادر به طور سیستماتیک بر شخصیت فرد اثر نمیگذارد.
این مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه لایپزیگ (Leipzig)، دانشگاه زوریخ و دانشگاه ویکتوریا ولینگتون نیوزلند انجام شد و در مجله "Psychological Science" به چاپ رسید.
دکتر جولیا رورر (Julia Rohrer)، نویسنده این مطالعه میگوید: یافتههای ما این نظریه را که بزرگ شدن در کنار برادر یا خواهر در درازمدت بر مشخصههای اخلاقی خاصی اثر میگذارد، رد میکند.
به طور کلی، تحقیقات کنونی نشان میدهد که خواهر و برادرها تأثیر کمی بر شخصیت افراد در بزرگسالی میگذارند.
محققان دادههای مربوط به بیش از ۸۰ هزار فرد بزرگسال از ۹ کشور از جمله بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، آلمان، استرالیا، مکزیک و چین را تجزیه و تحلیل کردند. آنها از اطلاعاتی در مورد افراد که طی چند دهه جمع آوری شده بود، از جمله شرایط زندگی، ویژگیهای شخصیتی و خواهر یا برادر داشتن، استفاده کردند.
آنها همچنین پنج ویژگی شخصیتی حائز اهمیت یعنی پذیرا بودن، وظیفهشناسی، برونگرایی، توافقپذیری و روان رنجوری را مورد بررسی قرار دادند. علاوه بر این، محققان به موردی به نام شاخص شخصیت معمولی زنان (TFP) نگاه کردند. این شاخص با استفاده از پنج ویژگی شخصیتی ایجاد شده بود.
محققان هیچ تأثیر علّی معناداری که از خواهر یا برادر داشتن ناشی شود، پیدا نکردند. بنابراین، آنها ادعا میکنند که شخصیت افراد در بزرگسالی به اینکه ما با خواهر یا برادر بزرگ شدهایم، ارتباطی ندارد. با این حال، نتایج این مطالعه جدید به این معنا نیست که داشتن خواهر و برادر هیچ نقشی در مسیرهای زندگی نخواهد داشت.
مطالعات اقتصادی نشان داده که در ایالات متحده آمریکا و دانمارک، زنانی که برادر دارند، در هنگام استخدام حقوق کمتری دریافت میکنند.
دکتر روهرر میگوید: به نظر میرسد موارد جالبی در اینجا وجود دارد که به جنسیت مربوط میشود، اما شخصیت احتمالاً راهی برای توضیح چنین تأثیراتی نیست.
مطالعات قبلی دکتر رورر و همکارانش همچنین نشان میدهد که زمان تولد خواهر یا برادر یعنی فرزند اول، وسط یا آخر بودن نقش مهمی در ایجاد شخصیت فرد ایفا نمیکند. این نتیجهگیری برخلاف تصور عموم است که فرزندان اول را کمال گرا، وسط را با دارای استعداد دیپلماسی و فرزندان آخر را سرکش میدانند.