سید مهدی طباطبایی، کارشناس زبان و ادبیات فارسی گفت: اگر بخواهیم ویژگی‌های زبان فارسی را نام ببریم ابتدا باید به دیرینه بودن آن اشاره کنیم که بیش از ۱۲ قرن آثار نظم و نثر تنها پس از اسلام در آن وجود دارد. نکته دیگر آن علم محور بودن آن است؛ زبان فارسی تا سالیان طولانی زبان علم به حساب می‌آمده و بسیاری از علما و دانشمندان آثار بزرگی را در رشته‌های مختلف به زبان فارسی نوشته‌اند.
این کارشناس بیان کرد: زبان فارسی به قدری پربار است که اگر شما بخواهید آثاری مانند تاریخ بیهقی و شاهنامه را تنها ادبیات یا تاریخ در نظر بگیرید دچار اشتباه خواهید شد. زبان‌شناسان بر این باروند که یادگیری زبان فارسی بسیار آسان است؛ از بین چهار هزار زبان موجود در دنیا زبان فارسی از نظر اندیشمندان زبان‌شناسی از آسان‌ترین زبان‌ها به حساب می‌آید.
وی افزود: نکته دیگر درباره زبان فارسی جاذبه‌های آن است که در قالب شعر و ادبیات مختلف وجود دارد؛ بسیاری از علاقه‌مندان به آثار ایرانی زبان فارسی را می‌آموزند تا بتوانند آثاری مانند شاهنامه و موارد مشابه را مطالعه کنند. شعر فارسی زنجیره‌ای است که تمامی شاعران آن حلقه‌های زنجیر به حساب می‌آیند؛ یکی از ویژگی‌های شعر فارسی که از ابتدا وجود داشته وجود پند و اندرز در آن است. شاعرانی مانند رودکی همواره در اشعار خود از پند و اندرز استفاده می‌کرده است.
او اظهار کرد: خیلی از افراد بر این باورند که اشعار فارسی باید همراه با طنز پیش برود، اما این مسئله سال‌ها پیش در اشعار منجیک ترمذی وجود داشته است. ما در بین شاعران خود افراد بزرگ بسیاری را داریم که به واسطه زبان فارسی توانسته‌اند آثار پرباری را در اختیار ما قرار دهند.
کارشناس زبان و ادبیات فارسی گفت: در قرن پنجم نیز اشعار کوچک رباعی و دو بیتی از خیام، باباطاهر و افراد دیگر بیشتر دیده می‌شده است. خیام دیوانی منتسب به حضرت علی (ع) دارد که اشعار فوق‌العاده‌ای در آن وجود دارد. از طرف دیگر سنایی شاعری است که اصطلاحات عرفانی را در حد گسترده در اشعار خود استفاده کرد.
طباطبایی اظهار کرد: در اشعار فارسی پند‌ها، اندرز‌ها و مفاهیم بسیاری وجود؛ دارد برای مثال سعدی، که یکی از فوق‌العاده‌ترین شاعر‌های ایرانی است در یکی از شعر‌های خود به این مسئله اشاره می‌کند که دل عاشق و صبور همانند سنگ است. وی در این شعر خود به اهمیت صبر می‌پردازد و افراد را به صبور بودن دعوت می‌کند.
وی افزود: در دوره حافظ نیز شاعران بزرگی مانند خاجو و سلمان ساوجی حضور داشته‌اند. این افراد اگر در دوره دیگری وجود داشتند بسیار شهرت بیشتری پیدا می‌کردند، اما به دلیل وجود حافظ و معجزه اشعار او این افراد کمتر شناخته شدند. حافظ به اندازه‌ای برای ما ایرانیان اهمیت دارد که آثار او را در مراسم بزرگ خود قرار می‌دهیم و از آن‌ها استفاده می‌کنیم.
او ادامه داد: شاعران معاصر ما نیز همانند تمامی حلقه‌های زنجیر شاعران ایرانی با تکیه بر نسل شعرای قبلی خود توانستند در شعر پیشرفت داشته باشند و شناخته شوند.