حجت الاسلام و المسلمین بهاری، کارشناس مذهبی در خصوص تعزیه خوانی گفت: اصولا جریان مرثیه سرایی و اعلام عزا در جوامع بشری در هر کجای جهان به نحوی اجرا می‌شود. برای یک موضوعی یا مصیبت وارده به خانواده یا جامعه‌ای آن مصیبت یا مرثیه به تصویر کشیده می‌شود که اشکال مختلفی دارد و تعزیه هم یکی از آن ها است.
به گفته حجت‌الاسلام والمسلمین بهاری، برای مثال در حضور پادشاه، یک مصیبت یا یک جنگ به شکلی به نمایش گذاشته می‌شد. این نمایش به این علت بود که آن حادثه را برای آن جامعه تکرار می‌کردند یا آن حادثه را در ذهنشان می‌‌آوردند که مراقب باشند دچار چنین حادثه‌ای نشوند یا برای آن جامعه دنبال اسطوره سازی و پروری بوده‌اند که شاهنامه نمونه‌ای از آن است. اشعار شاهنامه حماسی است که بعضی آن را نقالی خوانی یا پرده خوانی می‌کردند، بعضی اوقات هم شبیه‌‌سازی می‌شد و افراد در پوشش‌هایی در این قالب ظاهر می‌شدند.
آل‌بویه آغاز تعزیه‌خوانی
این کارشناس مذهبی ادامه می‌دهد: شروع جریان تعزیه‌خوانی و تعزیه‌داری آنطور که در کتاب‌ها آمده به دوران آل‌بویه بر می‌گردد. یعنی تعزیه‌خوانی از اواسط قرن سوم در جهان اسلام شروع شده و آن هم این بوده حادثه کربلا را برای مردم شبیه‌خوانی می‌کردند. پوشش‌هایی که اهل تعزیه استفاده می‌کنند، عمدتا به تاریخ فرهنگ همان جامعه‌ای که حادثه در آن رخ داده است برمی‌گردد. پوشش‌های افراد تعزیه‌خوان بر اساس عرف همان جامعه بوده است.
رنگ لباس تعزیه‌خوان‌ها
حجت‌الاسلام والمسلمین بهاری می‌گوید: در مورد رنگ لباس‌های تعزیه‌خوان‌ها، در گذشته این تنوع رنگی که حالا مشاهده می‌شود، نبود و پوشش آن‌ها بر اساس عرف آن جامعه بود. رنگ لباس‌های تعزیه‌خوان‌ها بر اساس نظر کارگردان آن طراحی می‌شده و البته این را هم باید یادآور باشیم که در دوره ائمه رنگ لباس‌ها متفاوت بود.