حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، کارشناس مذهبی گفت: یکی از ابعاد زندگی امام حسن مجتبی (ع)، بُعد اجتماعی، یعنی رسیدگی به امور مردم است و این موضوع، در زندگی ایشان بسیار برجسته است؛ به طوری که یک آقا، از بصره به مدینه جنس می‌آورد و در آن جا می‌فروخت و امام حسن (ع) می‌رفتند و چانه می‌زدند تا این که با پول خود بتوانند جنس بیشتری بخرند و سپس، آن چه که می‌خریدند را انفاق می‌کردند.
امام حسن مجتبی (ع) می‌فرمودند: من برای خودم چانه نزدم و می‌خواستم سهم فقرا بیشتر شود. از اینرو، در حال طواف بودند که فردی نزد ایشان آمد و به حضرت (ع) گفت: آقا! کسی از من پول می‌خواهد و شما بیایید و سفارش کنید تا مهلت بدهد.
امام حسن مجتبی (ع) از مسجدالحرام بیرون آمدند و دنبال آن مرد راه افتادند.
ابن عباس در این خصوص گفت: وقتی حضرت (ع) برگشتند به ایشان عرض کردم: آقا! شما معتکف بودید و فرد معتکفی نمی‌تواند از مسجد بیرون برود.
امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: ابن عباس! از جدّم رسول خدا (ص) شنیدم که بار از روی دوش مردم برداشتن از یک ماه اعتکاف بالاتر است.