افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، از دست دادن تدریجی حافظه و سایر عملکرد‌های شناختی را تجربه می‌کنند. در حالی که برخی از درمان‌ها می‌توانند علائم را کاهش دهند، ایجاد درمان‌هایی برای جلوگیری یا کند کردن پیشرفت بیماری چالش برانگیز بوده است.
برخی از کارآزمایی‌های بالینی که درمان‌های بالقوه را بررسی می‌کنند ممکن است ناموفق بوده باشند، زیرا شامل بیمارانی می‌شوند که بیماری آن‌ها بیش از حد پیشرفته بوده که قابل درمان نبوده است.
روش‌های بهتر برای شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به آلزایمر می‌تواند به تحقیقات درمانی کمک کند.
برای کمک به رفع این نیاز، پرانجپه و همکارانش داده‌های مربوط به ۷.۱ میلیون نوع DNA رایج را از یک مطالعه قبلی که شامل ده‌ها هزار نفر با یا بدون آلزایمر بود، تجزیه و تحلیل کردند.
آن‌ها از این داده‌ها برای توسعه روش جدیدی استفاده کردند که خطر ابتلا به آلزایمر را در فرد پیش بینی می‌کند، بسته به اینکه فرد دارای کدام نوع DNA است.سپس، آن‌ها روش را با داده‌های بیش از ۳۰۰۰۰۰ نفر دیگر اصلاح و اعتبار سنجی کردند.
محققان بیان می‌کنند روش مبتنی بر DNA آن‌ها بعید است برای پیش بینی خطر ابتلا به آلزایمر در بیمار مناسب باشد، زیرا ممکن است برای جمعیت‌های غیر اروپایی دقت کمتری داشته باشد و می‌تواند بر بیمه‌ها تأثیر بگذارد که البته بدون تسکین موارد قابل اعتماد می‌تواند باعث اضطراب شود.
اما می‌توان از درمان‌های پیشگیرانه، برای سرعت بخشیدن به تحقیقات آلزایمر استفاده کرد.
برای نشان دادن پتانسیل روش جدید، محققان آن را برای تعیین خطر ابتلا به آلزایمر برای هر یک از ۶۳۶ اهدا کننده خون به کار بردند و بررسی کردند که آیا سطح خون هر یک از ۳۰۰۰ پروتئین بالاتر یا کمتر از حد طبیعی برای افرادی که به عنوان پرخطر شناخته شده بودند، است.
این تجزیه و تحلیل، ۲۸ پروتئین را نشان داد که می‌توانند با خطر آلزایمر مرتبط باشند، از جمله چندین پروتئین که هرگز در تحقیقات آلزایمر مورد مطالعه قرار نگرفته اند.
مطالعه این پروتئین‌ها می‌تواند مسیر‌های جدیدی را برای توسعه دارو آشکار کند.
تحقیقات آینده می‌تواند به تکرار و تایید این یافته‌ها و گسترش آن‌ها مانند در نظر گرفتن جمعیت‌هایی با اجداد غیر اروپایی کمک کند.
دکتر آمیت وی کرا، نویسنده ارشد، می‌افزاید: ما یک پیش‌بینی‌کننده ژنتیکی بیماری آلزایمر مرتبط با تشخیص بالینی و کاهش شناختی وابسته به سن ایجاد کردیم.
با مطالعه پروتئوم در گردش افراد سالم با خطر ارثی بسیار بالا، به عنوان نشانگر‌های زیستی جدید بیماری عصبی شناختی استفاده شده است.
به همه پروتئین‌هایی که در یک سلول در یک زمان مشخص وجود دارند، پروتئوم آن سلول گفته می‌شود و این پروتئوم است که فاصله بین ژنوم و مکانیسم مولکولی رفتار سلولی را پر می‌کند.
محققان با بررسی پروتئوم، در کاهش آسیب پذیری افراد مستعد ابتلا به آلزایمر سعی دارند و تا کنون نتایج مثبتی از این مطالعه بدست آورده اند.
منبع: سایت مدیکال اکسپرس