در کتاب « گنجینه دانشمندان» به نقل از میرزای شیرازی نوشته شده است:« در حدود سی و چند سال قبل، مشرّف به نجف اشرف شده و پس از زیارت امیرالمومنین (ع) در روز جمعه ای موفق به زیارت آیت الله العظمی میرزا عبدالله الهادی شیرازی شدم که ایشان فرمودند: « شبی صحرای قیامت را خواب دیدم که دری به بهشت دارد و علما و فقها و مراجع تقلید در صف طولانی ایستاده بودند و امام جعفر صادق علیهم السلام به حساب آن ها رسیدگی می کردند و به بهشت می فرستادند و من دیدم که آخر صف هستم تا نوبت به من برسد، طول می کِشد، نگاه کردم دیدم درِ دیگری در بهشت باز است که آن را باب الحسین(ع) می گویند؛ ولی آن جا کسی معطل نمی شود و با خود گفتم: از این در می روم. پس به سوی آن در آمدم و تا خواستم وارد شوم، دربان گفت: نمی شود این در مخصوص اهل منبر و ذاکرین اباعبدالله الحسین(ع) است. شما که منبری نیستی. پس از خواب بیدار شدم و بنا گذاشتم که هر شب جمعه، خودم برای بچه های خود روضه بخوانم.»