عظمت واقعه عاشورا و نمایش بی نظیر فضائل الهی اهل بیت علیهم السلام در مقابل دشمنان خدا و رسول او موجب شد که این رویداد عظیم از جهات گوناگون از دیگر رویداد‌های بزرگ عالم متمایز شود؛ مصیبتی که پیش از وقوعش، ملائکه الهی و انبیا و اوصیا علیهم السلام در سوگ آن نشستند و پس از وقوع آن نیز ائمه هدی علیهم السلام به یادآوری این مصیبت عظمی پرداختند و مجالس عزا برپا کردند، پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام نیز در طول قرن‌های گذشته، همواره به امامان خویش اقتدا کرده اند و به مناسبت‌های گوناگون به بیان عظمت مقام و مصائب حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران و اهل بیتش پرداخته اند در این میان، این عشق و ارادت و دلدادگی و توجه به برپایی این شعار بزرگ دینی، در حضرت آیت الله العظمی بهجت نمود بارزی داشت؛ تا آنجا که به هر مناسبتی به ذکر فضائل و مصائب سیدالشهدا علیه السلام و یاران شهیدش می‌پرداخت، در عمل نیز همواره به برگزاری مراسم عزای آن حضرت اهتمام ویژه‌ای داشت و روضه هفتگی ایشان سالیان متمادی بدون وقفه ادامه یافت.
«کتاب رحمت واسعه» نوشته آیت الله العظمی محمدتقی بهجت است که به کوشش گروهی از پژوهشگران در ۳۸۴ صفحه گردآوری، تنظیم و توسط مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت این کتاب روانه بازار شده است، این اثر خصایص واسعه خداوند و حضرت سیدالشهدا (ع) را بیان کرده است، گفته شده است که عشق به سیدالشهدا در آیت الله بهجت نمود بارزی داشت.
خواندن کتاب رحمت واسعه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم:
این کتاب به علاقمندان کتاب‌های مذهبی به ویژه پیشروان آیت الله العظمی محمدتقی بهجت پیشنهاد می‌شود.
درباره محمدتقی بهجت
محمدتقی بهجت فومنی در تاریخ ۲ شهریور ۱۲۹۵ در فومن به دنیا آمد، او را از عرفای نامدار و از مراجع تقلید سرشناس شیعهٔ دوازده‌امامی دانسته‌اند و از شاگردان «محمدحسین غروی اصفهانی» و «سید علی قاضی بود» و از جانب سید علی قاضی لقب «فاضل گیلانی» را دریافت کرده بود.
محمدتقی بهجت که تحصیلات خود را در کربلا و نجف انجام داده بود، فعالیت‌های علمی و اجتماعی داشت. یکی از فعالیت‌های اجتماعی او مرجعیت بود، او نویسندهٔ کتاب‌های «وسیلة النجاه»، «جامع المسائل»، «مباحث الاصول»، «بهجة الفقیه»، «مناسک حج» و «رساله توضیح المسائل» بوده است، محمدتقی بهجت در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ در قم درگذشت.
در بخشی از کتاب حاضر می‌خوانیم:
ما خیال می‌کنیم که معصومین (ع) به زیارت ما محتاج‌اند. در ایام اربعین، کربلا پر از دسته‌جات شیعیان عراق از طوایف مختلف عرب‌ها و کُرد‌ها می‌شد که یکی از آن‌ها را در ایام سال نمی‌دیدیم و در شعرهایشان از خاندان مرتضی (ع) تجلیل و به آن‌ها اظهار محبت و مودّت می‌کردند. اشخاص و جماعت متعدد از سرتاسر عراق، هر دسته از ناحیه‌ای و در پیش هر جمعیت مرشد پیری بود که به دنبال او می‌رفتند. امام‌حسین (ع) می‌خواهد بگوید: من به شما احتیاج ندارم، شما به ما خاندان محتاجید، چنان‌که خداوند سبحان می‌فرماید: وَ رَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ (و دل‌هایشان را استوار کردیم که برخاستند و گفتند:...)
همچنین می‌فرماید: قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ لِلْإیمان (بگو، اسلامتان را بر من منت ننهید؛ بلکه این خداست که بر شما منت نهاد و به ایمان رهنمون گردانید). ما باید متشکر و ممنون باشیم که خداوند منان نعمت ولایت و مودّت آن‌ها را به ما عطا فرموده است.
کتاب حاضر در سه بخش تنظیم شده است:
روایتی کوتاه از سیره و روش آن عالم ربانی؛ در این بخش به شرحی گذرا از دلدادگی و سر سپردگی آن عالم عارف به ساحت مقدس معصومین و اباعبدالله الحسین علیهم السلام پرداخته شده است
گزیده‌ای از بیانات حضرت آیت الله العظمی بهجت قدس سره؛ این بخش که قسمت عمده کتاب را تشکیل می‌دهد، در ٩ فصل گردآوری شده است
پرسش‌ها و پاسخ ها؛ در این بخش گزیده‌ای از پرسش‌ها و پاسخ‌هایی از حضرت آیت الله بهجت قدس سره، جمع آوری شده است.