پایگاه «psychology today» (روانشناسی امروز) در مطلبی به قلم دکتر «هابل مکدونالد» استاد دانشگاه «مارز هیل» در کارولینای شمالی نوشت گوش کردن به صدای آهنگ با صدای کم می‌تواند درد را کاهش دهد.
وی در این مقاله می‌نویسد: هرزمانی که به باشگاه می‌روم، اطمینان حاصل می‌کنم که موسیقی ام را با خودم آورده باشم. در واقع، در موارد نادری که متوجه می‌شوم هدفون هایم را در خانه جا گذاشته ام، در اواسط راه دور می‌زنم. زمانی که روی موسیقی کار می‌کنم، آن را با صدای بلند می‌نوازم؛ چرا که بر این باورم – لا اقل امید دارم – افزایش صدا به کاهش درد دویدن برروی تردمیل کمک کند. با این حال، طبق مقاله‌ای که به تازگی در مجله علمی ساینس منتشر شده، ممکن است من تمرین‌های کاهش درد خود را اشتباه انجام می‌دهم.
مدتی است که مشخص شده است گوش کردن به موسیقی می‌تواند میزان درد افراد را به هنگام آزمودن یک تجربه دردناک کاهش دهد. از آنجایی که گروهی از دندانپزشکان در سال ۱۹۶۰ دریافتند نواختن موسیقی برای بیماران شان در طول عمل‌های دندانپزشکی، سطح درد ادراکی ان‌ها را کاهش می‌دهد، شماری از تحقیقات تأیید کرده اند گوش دادن به موسیقی می‌تواند تأثیر تسکین دهنده داشته باشد؛ اما مکانیسم‌های عصبی پشت این تأثیر تا حد زیادی به عنوان یک راز باقی مانده است. یک تیم بین المللی دانشمندان به تازگی پژوهشی را با موش‌ها به منظور حل این معما به انجام رسانده اند.
محققان به پنجه‌های موش، محلولی را تزریق کردند که سبب التهاب می‌شد. در همین حال آن‌ها این موش‌ها را در معرض موسیقی، علاوه بر منبع صدای سفید قرار دادند و پنجه‌های آن‌ها را با رشته‌های نازکی به حرکت درآوردند و شروع به مشاهده پاسخ این موش‌ها به این محرک دردناک کردند. آن‌ها مشاهده کردند به مانند مطالعات قبلی، قرار گرفتن در معرض موسیقی سبب کاهش حساسیت موش‌ها به درد شد.
این مطالعه علاوه بر شناسایی مکانیسم عصبی درگیر در تأثیر تسکین بخش موسیقی، کشف غیر منتظره دیگری نیز در خصوص صدای موسیقی که پخش شده بود، داشت. موسیقی که موش‌ها در معرض آن قرار گرفتند، دو نوع بود: یکی خوشایند و دومی ناخوشایند (یک قطعه خوشایند از موسیقی کلاسیک و بازتنظیم همان قطعه موسیقی به شکلی ناخوشایند) که با میزان صدا‌های مختلف پخش شده بود.
با کال تعجب نوع موسیقی که موش‌ها در معرض آن قرار گرفتند – چه خوشایند و چه ناخوشایند- و حتی جایگزین آن یعنی صدای سفید، تغییری در نوع پاسخ موش‌ها ایجاد نکرد و پاسخ موش‌ها به محرک درد در هر سه نوع موسیقی یکسان بود. با این حال، شدت پخش موسیقی و موسیقی سفید، تفاوتی را در واکنش موش‌ها به محرک درد ایجاد کرد.
محققان متوجه شدند سوای از اینکه موش‌ها در معرض موسیقی خوشایند- ناخوشایند و یا حتی صدای سفید قرار گرفتند، فقط آن‌هایی که با صدای کمتر پخش شده بود (یعنی کمی بالاتر از صدای پس زمینه) تأثیر ضد درد در موش‌ها ایجاد کرده بود؛ اما زمانی که موسیقی با صدای بلند پخش شده بود، پاسخ موش‌ها به محرک درد تفاوتی با عدم پخش موسیقی نداشت.
منبع: psychology today