سیما فردوسی، روانشناس، درباره روش گفت‌وگو کردن، ماهیت گفت‌وگو و انواع آن صحبت کرد. همچنین در ادامه به اهمیت گفت‌وگو در خانواده پرداخت و نکات مهمی را در این رابطه مطرح کرد.
روانشناس خانواده گفت: گفت‌وگو نوعی انتقال اطلاعات است که بین دو یا چند نفر صورت می‌گیرد. در گفت‌وگو یک نفر پیامی را ارسال می‌کند که فرد دیگر باید آن را دریافت کند. فرد اول باید بتواند کلام خود را به درستی بیان کند تا گفت‌وگو به بهترین نحو صورت بگیرد و در غیر این صورت مکالمه می‌تواند دچار مشکل شود.
فردوسی ادامه داد: گفت‌وگو انواع مختلفی دارد که نوع عاطفی آن معمولا در خاواده‌ها صورت می‌گیرد. این نوع گفت‌وگو شامل مواردی است که بین والدین و فرزندان و زوجین انجام می‌شود. نوع دیگر گفت‌وگو نمونه مجاورتی است که بین دو مغازه‌دار، دو همکلاسی و یا همکار صورت می‌گیرد.
وی ابراز کرد: در ادامه گفت‌وگوی عملکردی وجود دارد که در زمان خدمات گرفتن از دیگری دیده می‌شود و معمولا بین افرادی مانند کارمند بانک و مراجع کننده شکل می‌گیرد.
وی افزود: ما اگر گفت‌وگو نکنیم نمی‌توانیم تفکر خود را به دیگران انتقال دهیم. ما افکار و احساسات خود را در قالب کلمات به دیگری انتقال می‌دهیم و این مشکلات بسیاری را برطرف می‌کند. بسیاری از زوجینی که به مطب‌های روانشناسی مراجعه می‌کنند به دلیل عدم توانایی برقراری ارتباط کلامی درست با مشکلات بسیاری مواجه می‌شوند که امکان ادامه روابطشان را کاهش می‌دهد. گفت‌وگو مهارتی است که باید از دوران کودکی کسب شود، با این حال موانعی وجود دارند که جلوی صحبت کردن افراد را می‌گیرد که افسردگی یکی از آن‌ها است. به طور کلی منظور از گفت‌وگو کردن، برقراری ارتباط موثر است و این به دلایل مختلف اهمیت بسیار بالایی دارد.
این روانشناس اظهار داشت: امروزه گفت‌وگو از نوع چهره به چهره کاهش پیدا کرده و علت آن نیز رشد فضای مجازی است، اما انسان‌ها گفت‌وگو در فضای مجازی را حفظ کرده‌اند. با این وجود گفت‌وگویی که چهره به چهره نباشد به درستی نمی‌تواند احساسات را انتقال دهد و باعث کاهش مهارت برقراری ارتباط می‌شود. گفت‌وگو کردن از مهارت‌های اصلی زندگی است و در صورت نبود آن انسان‌ها همه به فردی تنها تبدیل می‌شوند.
روانشناس خانواده گفت: گفت‌وگو‌های فضای مجازی کاملا بد نیستند، اما اگر در این مسئله افراط صورت بگیرد تمامی انسان‌ها از یکدیگر دور می‌شوند. این مسئله برای کودکان بسیار مضرتر است چرا که آن‌ها باید بیاموزند که چگونه در حضور فردی دیگر رفتار کنند و به گفت‌وگو بپردازند. خانواده‌ها موظف هستند برای تاثرگذاری مثبت بر کودکان خود از افراط در استفاده از فضای مجازی خودداری کنند. این افراد همچنین باید هفته‌ای حداقل یک بار زمانی را به گفت‌وگوی خانوادگی اختصاصی دهند و ارتباط در خانواده را تقویت کنند. اگر محور ارتباطات خانواده گفت‌وگو نباشد هر کسی در آن خانواده به گوشه‌ای می‌رود و ارتباط برقرار نمی‌کند. گفت‌وگو در خانواده هم می‌تواند به صورت آزاد باشد و هم می‌تواند موضوعی مشخص را به خود اختصاص دهد.
فردوسی افزود: عواملی وجود دارند که مانع گفت‌وگوی مثبت می‌شوند. برای مثال اگر والدین در یک خانواده‌ای با دید مسخر‌آمیز به نظرات فرزندان خود نگاه کنند مانعی را برای گفت‌وگو در خانواده شکل داده‌اند.
وی متذکر شد: اگر والدین اطلاعات و دانش خود را در رابطه با فرزندان خود افزایش دهند می‌توانند درک بهتری از مکالمات با آن‌ها داشته باشند. برای مثال نوجوانان امروزی به دلیل بزرگ شدن در دوران دیجیتال و عصر فناوری پذیرش جملات تکراری و طولانی را ندارند و والدین باید بتوانند به سادگی و سرعت بالا با آن‌ها صحبت کنند.
فردوسی افزود: والدین نباید به هیچ وجه نظرات فرزندان خود را مورد تمسخر قرار دهند و همواره باید آن‌ها را به بیان تفکراتشان تشویق کنند.
منبع: فارس