در کتاب «انسان از مرگ تا برزخ» نقل شده است: «حضرت رسول (ص) فرمودند: حضرت عیسى بن مریم (ع) از قبرى گذشتند که صاحب آن را عذاب مى‌کردند.
سال بعد که برگشتند و به آن قبر رسیدند، دیدند که عذاب از آن قبر برداشته شده است.
عرض کردند: پروردگارا! سال قبل که بر این قبر گذشتم، دیدم صاحب آن را عذاب می‌کردند، ولى الان که برگشتم مشاهده مى‌کنم عذاب از آن برداشته شده است علت چیست؟ وحى شد اى عیسى! اولاد صالحى از او باقى مانده بود. امسال او بزرگ شده و جاده اى را اصلاح و تعمیر کرده و یتیمى را پناه داده است.
خداوند گناهان پدر او را به واسطه اعمال صالح فرزندش بخشید و عفو نمود.
همچنین نقل شده است که حضرت عیسى علیه السلام از قبرى عبور کردند و دیدند ملائکه عذاب، صاحب آن را عذاب مى‌کنند، بعد از آن که کار خود را انجام دادند و برگشتند، باز به همان قبر رسیدند و دیدند ملائکه رحمت با طَبَق هایى از نور، کنار قبر او هستند
عیسى علیه السلام تعجب کردند و عرض نمودند. خدایا علت چه بود که اول، او را عذاب مى‌کردند و الان با طَبَق هایى از نور در کنار او هستند؟ خداوند به او وحى کرد: اى عیسى! این بنده یکى از گناهکاران بود. وقتى از دنیا رفت زن او آبستن بود و بعد از آن که طفل به دنیا آمد، او را خوب تربیت کرد تا بزرگ شد و مادر او را نزد معلم برد تا به او علم خداشناسى بیاموزد. وقتى معلم بسم الله را به آن طفل یاد داد، دیگر خجالت کشیدم او را عذاب کنم در حالى که فرزندش روى زمین، اسم مرا به زبان جارى کرده است.»