وزارت امور خارجه در اطلاعیه به مناسبت چهلمین سالگرد ربایش چهار دیپلمات ایرانی اعلام کرد: واقعه ۱۴ تیرماه، سالروز ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی، نماد نقض آشکار تمامی حقوقی است که در کنوانسیون وین(١٩۶١) با عنوان حقوق و مصونیت های دیپلماتیک برای تمامی دیپلمات ها در نظر گرفته شده است.
چهل سال پیش، در سال ١٩٨٢، چهار دیپلمات ایرانی به نام های سید محسن موسوی، احمد متوسلیان، کاظم اخوان و تقی رستگار مقدم، در منطقه‌ای در کشور لبنان که در آن زمان تحت اشغال رژیم صهیونسیتی بود، توسط مزدوران این رژیم ربوده شدند.
جمهوری اسلامی ایران همواره مسئولیت سیاسی و حقوقی ربایش و این اقدام تروریستی را متوجه رژیم صهیونیستی و حامیان آن می‌داند.
با وجود تلاش های بی وقفه وزارت امور خارجه و پیگیری های حقوقی که منجر به اعلام آمادگی از طرف دبیرکل وقت سازمان ملل در سال ٢٠٠٨ شد، متاسفانه همکاری مناسبی برای تعیین سرنوشت دیپلمات های ایرانی از سوی جامعه بین المللی و نهادهای حقوق بشری انجام نشده و رژیم صهیونیستی که به هیچ یک از قوانین بین المللی و حقوق بشری و انسانی پایبندی ندارد، در سایه سکوت جامعه جهانی نسبت به جنایاتش، همواره از زیر بار مسئولیت فرار کرده است.
جمهوری اسلامی ایران از همه نهادهای حقوق بشری و سازمان ملل متحد انتظار دارد تا با سازوکارهای مقتضی، اقدامات الزامی را برای وادار کردن صهیونیست ها به همکاری حداکثری در زمینه روشن شدن سرنوشت این عزیزان به عمل آورده و زمینه مجازات عاملین این جنایت و ناقضین حقوق دیپلماتیک را فراهم آورد.
جمهوری اسلامی ايران ضمن قدردانی از کوشش جمهوری لبنان برای تعیین سرنوشت دیپلمات های ربوده شده کشورمان، بر تشکیل کمیته حقیقت یاب میان دو کشور و با همکاری نهادهای بین المللی تأکید می‌نماید.
در چهلمین سالگرد ربوده شدن چهار دیپلمات کشورمان توسط مزدوران رژیم صهیونیستی در لبنان، ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این عزیران و ابراز همدردی با خانواده های معزز ایشان، اعلام میدارد که وزارت امور خارجه همچنان به اقدامات خود برای تعیین سرنوشت دیپلمات های ربوده شده کشورمان ادامه داده و مجدانه، پیگیری سرنوشت این عزیران را در دستور کار خود قرار داده است.
ان شاءالله عذاب دردناک دیگری خداوند متعال بر آنان نازل گرداند،که بدانند هرگز احدی توان تغییر خواست خداوند را نداشته و ندارد،و هر قومی مخفیانه در صدد حذف جایگاه خداوند،در نگاه انسان گردد محکوم به شکست و عذاب ای سنگین است.