محمدحسین ساعی گفت: هم اکنون شورای عالی انقلاب فرهنگی به سرعت در حال باز طراحی بحث سهمیه‌های کنکور است.
به گفته عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ۲۶ سهمیه برای ورود دانشجویان به دانشگاه‌ها وجود دارند که هنوز منظم نشده اند.
او گفت: تمام این موارد در ۴۰ سال گذشته بنا به اقتضایی تصویب شده اند و در یک فرآیندی به صورت یکپارچه در خواهند آمد که بخش مهمی از آن مربوط به طبقات جامعه است.
او گفت: این ایده وجود دارد که سهمیه کنکور را به خود فرد اختصاص دهیم؛ یعنی با توجه به این که بحث سه گانه مناطق وجود دارد، دانش آموزان را بر این اساس متناسب با دهک‌های جامعه در دانشگاه‌ها پذیرش کنیم.
ساعی گفت: یک ایده دیگر این است که مناطق یا سهمیه ۳سه گانه که برای دانشگاه‌ها وجود دارند را به جای یک شهر به مدارس معطوف کنیم؛ یعنی تمام مدارس شهر تهران شامل منطقه یک نمی‌شوند، بلکه برخی منطقه یک، بعضی منطقه دو و مابقی منطقه سه هستند.
او گفت: بهترین حالت سهمیه کنکور این است که آن را به خود فرد اختصاص دهیم. یعنی افراد عضو ۴ دهک بالای جامعه منطقه ۳، سه دهک بعدی منطقه ۲ و سه دهک پولدارتر جامعه منطقه یک حساب می‌شوند. اگر این اتفاق بیفتد مصوبه می‌تواند تا حد زیادی عدالت آموزشی را ایجاد کند.
سیاست تحصیلی شبيه یک اجبار است. چیزی که با بهترین روش های تحصیلی فرق دارد . و این را در موضوعات دیگر نیز شاهد هستید .
شما به عنوان رسانه برتر علت یابی کنید .
وبتی یک بازنشسته دهک‌نهم حساب میشه
معلومهه اطلاعات درستی دارید
شما قراره به این دو خانواده یک جور نگاه کنید در حالیکه خانواده ای که یک فرزند دارد ممکن است امکانات بیشتری را برای تحصیل بچه اش در نظر بگیرید و موفق تر باشد
تنمها راه رسیدن به عدالت و انصاف در آموزش و پرورش، برقراری آموزش و پرورش بکسان برای همه است
خدا کنه مصوبه شورا تا ۱۵ تیر ابلاغ
بشه بلکه افراد کم در آمد هم بتونن در دانشگاه های شاخص تحصیل کنند
شما نمیتونید دانشگاه خوب بسازید با اساتید خوب و با کیفیت این شده که مردم دنبال کنکور افتادن که بروند دانشگاه خوب در صورتی که خارج از کشور اصلا اینطوری نیست و دانشجویان به دلیل کیفیت بالاتر یک دانشگاه که اونجا میروند یا پول بیشتری باید بدهند یا بورسیه باید بشوند دانشگاه های خصوصی با هم مدام در جذب افراد با سطح تحصیلات بالاتر در رقابت هستند در صورتی که اینجا اصلا رقابت نداریم به صورت جبری شده همه چیز
جالبتر آنکه بهترین دانش آموزان ما به بهترین دانشگاه ها میروند و ضعیف ترین ها به ضعیفترین دانشگاه ها میروند که در نهایت بجای آنکه تعداد افراد توانمند جامعه بیشتر بشه کمتر هم میشه چون تو دانشگاه های ضعیف حاضر به درس دادن بیشتر به دانشجوهای ضعیف نیستند و اتفاقا از نظر ساعتی هم کمتر از دانشگاه های خوب درس میدن در نتیجه این اختلاف افراد قوی وقتی کشور را که اکثر افرادش توانایی علمی ندارند را میبینند نا امید شده و بدنبال آن مهاجرت میکنن آنوقت کشور میماند و یک عده دانشجوی ضعیف از نظر علمی! (نمونه کامل این حرف من دنبال کردن تکنولوژی های روز دنیا در دانشگاه های تراز اول با مقاله های جهانی است که تفکر دانشجویان را به سمت لبه علم میبرند ولی دانشجو که می خواهد واد بازار کار شود کلا با یک چیز دیگری مواجه میشود که اصلا هیچ ربطی به علوم و سطح تکنولوژی بالا ندارد!)
باید دانش یکسان به همه داده بشه و همگی با هم رقابت کنند به طور مساوی