اسب‌ها برای داشتن سلامت جسمی و روانی به حرکات آزاد نیاز دارند. حتی اسب‌های اهلی هنوز هم نیاز زیادی به ورزش دارند، شبیه به اجداد وحشی خود با این حال اغلب هزینه در ورزش سوارکاری منجر به نگهداری ترجیحی حیوانات در جعبه‌های جداگانه بدون خروجی در گذشته شد.
اگرچه در دهه‌های گذشته مواردی در نظر گرفته شده است تا به زندگی اسب در طبیعت نزدیک شود، مانند اسکان گروهی در اصطبل‌های باز، اما هنوز هم توجه نداشتن به حرکات آزاد کافی اسب‌ها تعدادی از بیماری‌های سیستم اسکلتی عضلانی و گوارشی، اندام‌های تنفسی و اختلالات رفتاری را در آن‌ها به وجود می‌آورد. اسب‌ها حیوانات گله‌ای هستند و بنابراین تماس با همنوعان برای آن‌ها بسیار مهم است.
اسب‌ها یک سلسله مراتب را در گروه تشکیل می‌دهند، از یکدیگر در برابر تهدید محافظت می‌کنند و یکدیگر را اصلاح می‌کنند. به خصوص هنگامی که حیوانات در تمام طول روز در جعبه‌ها یا خانه‌های جداگانه نگهداری می‌شوند، از کمبود تماس اجتماعی رنج می‌برند (علاوه بر این، آن‌ها هرگز داوطلبانه غذا نمی‌خورند، نمی‌خوابند، مدفوع می‌کنند و در یک مکان در زیستگاه طبیعی خود ادرار می‌کنند.)
اسب‌ها نیز موجودات عادی هستند آن‌ها به زمان نیاز دارند تا در یک گروه ادغام شوند؛ بنابراین تعویض مکرر اصطبل و تعویض تجهیزات در اصطبل می‌تواند منجر به استرس و اضطراب اسب شود.
اسب‌ها به چندین ساعت ورزش نیاز دارند، آن ها مداوم در طبیعت در حال دویدن هستند و در شرایط طبیعی روزانه تا حدود ۱۱ کیلومتر را فقط با پیاده روی آهسته و چرا فعالیت دارند. آن‌ها در موقعیت‌های خطرناک فرار می‌کنند. اگر این گزینه از دست رفته باشد و اگر روزانه چندین ساعت ورزش نکنند، این اثر منفی بر سیستم اسکلتی عضلانی آن‌ها اثر می‌گذارد، تنش ایجاد می‌شود، ماهیچه‌ها خون کمتری دریافت می‌کنند، ماهیچه‌ها به سرعت تحلیل می‌روند و مفاصل بیمار می‌شوند. علاوه بر این، تهویه مجاری تنفسی به دلیل عدم ورزش مختل می‌شود.
همچنین ارگانیسم اسب زمانی که برای مدت طولانی با ورزش کم در اصطبل نگه داشته شود، برای حرکات ناگهانی آماده نیست. اگر تمرین تحت فشار سریع و بدون گرم کردن کافی قرار گیرد، غضروف و مفاصل ممکن است ملتهب شوند و در نتیجه به طور کلی حرکت کنترل شده در حین تمرین هرگز به طور کامل جایگزین حرکت آزاد نمی‌شود. اینجاست که مولفه روانشناختی وارد عمل می‌شود، توانایی انتخاب دویدن، دراز کشیدن یا کاوش در محیط به طور مستقل این نیاز را نیز برآورده می‌کند.
بیشتر بخوانید
طبق یک تحقیق علمی ۸۵ درصد بیماری‌های اسب را می‌توان در ورزش ناکافی یا نادرست اسب ردیابی کرد. با توجه به مطالعات انجام شده، اختلالات رفتاری مانند نوک زدن و بافتن، که به ویژه از دیدگاه رفاه حیوانات مرتبط است، نیز می‌تواند به صورت مستقیم به نداشتن تحرک و محرک نسبت داده شود. هنگام گاز گرفتن، عضلات پایین گردن بلعیده می‌شود، اغلب دندان‌های ثنایا برای این منظور روی یک جسم جامد قرار می‌گیرند. هنگام بافندگی، اسب‌ها چوب را نیش می‌زنند یا سر خود را به جلو و عقب می‌زنند و وزن خود را از یک پای جلویی به پای دیگر منتقل می‌کنند.
بر اساس مطالعه‌ای که توسط جمعی از پژوهشگران انجام شده است، اسب‌هایی که بدون توجه به آب و هوا روزانه به مرتع دسترسی دارند، نسبت به اسب‌هایی که فقط در تابستان ورزش می‌کنند، کمتر دچار اختلالات رفتاری می‌شوند. توجه به این نکته ضروری است که اختلالات رفتاری، زمانی ظاهر می‌شوند. که حتی اگر شرایط نگهداری و استفاده بعدی بهبود یابد. بنابراین ورزش و حرکات آزاد در اسب‌ها از درجه اهمیت زیادی برخوردار است. شاید حالا بتوان ورزش را یکی از شاخصه‌های اصلی سلامت جسم و روان حتی فراتر از انسان و در بین حیوانات هم دانست مولفه‌ای که حالا صاحبان اسب‌ها توجه ویژه‌ای به آن دارند.