به گزارش محققان، دو مطالعه جدید اهمیت استفاده معقول از آنتی بیوتیک را برجسته کرده اند. یک مطالعه نشان داد که آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی را با ایجاد نقص در فعالیت سیستم ایمنی در روده افزایش دهند، در حالی که مطالعه دیگری نشان می‌دهد که مصرف زیاد آنتی بیوتیک در سنین بالا با نرخ بالاتر بیماری‌های التهابی روده مانند کرون مرتبط است.
اولین مطالعه، که یک همکاری بین‌المللی بین محققان آمریکایی و بریتانیایی بود، می‌خواست بفهمد چرا افرادی که در بیمارستان تحت درمان با آنتی‌بیوتیک هستند، میزان بیشتری از عفونت‌های قارچی را تجربه می‌کنند. این افراد، کانون یک عفونت قارچی خطرناک به نام کاندیدیازیس مهاجم بود.
بسیاری از مردم ممکن است با یک عفونت قارچی رایج به نام برفک آشنا باشند. این امر توسط قارچی به نام کاندیدا ایجاد می‌شود. عموماً این عفونت‌ها سطحی هستند، اما در برخی افراد می‌توانند وارد جریان خون شوند و منجر به کاندیدیازیس مهاجم شوند.
این فرضیه وجود دارد که آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند خطر ابتلا به کاندیدیازیس تهاجمی را از طریق روده در فرد افزایش دهند. اما تا کنون دقیقاً مشخص نبود که این فرآیند چگونه می‌تواند انجام شود.
در یک سری آزمایشات حیوانی، تحقیقات جدید برای اولین بار تأیید کرد که تجویز آنتی بیوتیک در واقع عفونت‌های قارچی را بدتر می‌کند و عفونت قارچی پس از مصرف آنتی بیوتیک در روده تشدید شد، اما هنوز مشخص نبود که چه چیزی باعث بیمار شدن حیوانات شده است.
محققان دریافتند آنتی بیوتیک‌ها باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی غیرطبیعی در روده می‌شوند که به نوبه خود به باکتری‌های روده اجازه عبور به جریان خون را می‌دهد. این باعث شد که حیوانات به طور همزمان از یک عفونت باکتریایی و قارچی رنج ببرند و آن‌ها را بیشتر از حیواناتی که با آنتی بیوتیک درمان نشده بودند، بیمار کنند.
ربکا دراموند سرپرست تیم تحقیق، در مقاله‌ای برای The Conversation توضیح داد: برای اینکه بفهمیم چرا این اتفاق می‌افتد، ما سلول‌های ایمنی در روده را تجزیه و تحلیل کردیم تا بفهمیم چگونه آنتی‌بیوتیک‌ها باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی ضد قارچی معیوب می‌شوند. سلول‌های ایمنی در روده پروتئین‌های کوچکی به نام سیتوکین می‌سازند که به عنوان پیام به سلول‌های دیگر عمل می‌کنند. ما متوجه شدیم که آنتی‌بیوتیک‌ها میزان این سیتوکین‌ها را در روده کاهش می‌دهند، که فکر می‌کنیم بخشی از دلیل این است که موش‌های تحت درمان با آنتی‌بیوتیک نمی‌توانند عفونت قارچی روده را کنترل کنند یا مانع از فرار باکتری‌ها شوند.
محققان متعاقبا دریافتند که درمان موش‌ها با سیتوکین‌های تقویت کننده سیستم ایمنی می‌تواند به مقابله با آسیب آنتی بیوتیک‌ها کمک کند. این یافته به یک درمان بالقوه برای کسانی که در معرض خطر عفونت‌های قارچی هستند، اما به آنتی بیوتیک‌های حیاتی نیاز دارند اشاره می‌کند.
دراموند گفت: ما می‌دانستیم که آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت‌های قارچی را بدتر می‌کنند، اما کشف اینکه عفونت‌های همزمان باکتریایی نیز می‌توانند از طریق این فعل و انفعالات در روده ایجاد شوند، شگفت‌آور بود. این عوامل می‌توانند به یک وضعیت بالینی پیچیده اضافه شوند و با درک این دلایل زمینه ای، پزشکان بهتر می‌توانند این بیماران را به طور موثر درمان کنند.
مطالعه دوم که هنوز در یک مجله معتبر منتشر نشده است، اما قرار است در کنفرانس هفته بیماری گوارشی ارائه شود، ارتباط قابل توجهی بین مصرف آنتی بیوتیک و ایجاد بیماری التهابی روده در افراد بالای ۶۰ سال نشان داد.
آدام فی، محقق ارشد از دانشکده پزشکی گروسمن نیویورک گفت: ما فکر می‌کنیم، در افراد مسن عوامل محیطی مهمتر از ژنتیک هستند. وقتی به بیماران جوان‌تر با تشخیص‌های جدید بیماری کرون و کولیت اولسراتیو نگاه می‌کنید، معمولاً یک سابقه خانوادگی قوی وجود دارد. اما در افراد مسن اینطور نیست، بنابراین چیزی در محیط است که آن‌ها را تحریک می‌کند.
برای بررسی رابطه بالقوه بین مصرف آنتی‌بیوتیک و ایجاد بیماری التهابی روده (IBD) محققان نزدیک به ۲۰ سال داده‌های سوابق سلامتی را که بیش از دو میلیون نفر در سنین ۶۰ تا ۹۰ سال را در بر می‌گرفت، بررسی کردند.
این مطالعه یک رابطه دوز-پاسخ متمایز را بین خطر IBD و مصرف آنتی بیوتیک نشان داد. یک دوره آنتی بیوتیک خطر ابتلا به IBD را در طی پنج سال ۲۷ درصد افزایش می‌دهد. دو دوره این خطر را ۵۵ درصد افزایش داد. سه دوره با ۶۷ درصد؛ چهار درس با ۹۶ درصد؛ و پنج دوره یا بیشتر خطر ابتلا به IBD را تا ۲۳۶ درصد افزایش می‌دهد.
این ارتباط در اکثر انواع آنتی بیوتیک‌ها ثابت بود و این خطر در یک تا دو سال اول پس از مصرف آنتی بیوتیک بیشتر بود.
فای گفت که تحقیقات آتی باید مشخص کند که چه مکانیسم‌هایی می‌تواند به طور بالقوه این ارتباط را تقویت کند. او گمان می‌کند که اختلالات ناشی از آنتی بیوتیک در میکروبیوم روده احتمالاً در این رابطه نقش دارد.
در نهایت، فای به وضوح نشان می‌دهد که این یافته‌ها به این معنا نیست که مردم نیاز به پرهیز کامل از آنتی‌بیوتیک‌ها دارند. به گفته فی، اگر به این دارو‌های حیاتی برای درمان عفونت نیاز دارید، نباید از مصرف آن‌ها اجتناب کرد. اما او به پزشکان توصیه می‌کند در صورت عدم وجود عفونت واضح، هنگام تجویز این دارو‌ها برای بیماران مسن کمی احتیاط کنند.
اگر بیمارانی با عفونت‌های واضح وارد می‌شوند و نیاز به آنتی بیوتیک دارند، به دلیل این یافته‌ها نباید از مصرف آن‌ها خودداری کرد.
مطالعه آنتی بیوتیک قارچی در مجله Cell Host & Microbe منتشر شده است.
منبع: سایت نیو اطلس