مردمانی مهمان نواز و دست و دلباز که در ۴۰ کیلومتری شهر حاجی آباد، مرکز شهرستان زیرکوه محله عشایری بهلولی چاه باشه با جمعیت ۵۰ خانواری در ۲۰ کیلومتری مرز ایران و افغانستان زندگی می‌کنند.
برای عشایر روز‌های ماه مبارک رمضان با سایر روز‌ها از نظر کار و تلاش فرقی ندارد، نه ساعات کاری آنان کم می‌شود و نه اینکه صبح‌ها دیرتر به سراغ کارهایشان می‌روند.
بعد از خوردن سحری برای مردم عشایر خوابیدن معنا ندارد آن‌ها صبر نمی‌کنند تا خورشید روشنایی بخش کارشان شود بلکه خودشان آستین‌ها را بالا زده و به دنبال کسب روزی حلال با زبان روزه در گرمای طاقت فرسای کویر به دامان طبیعت می‌زنند.
بعد از طلوع آفتاب مردان آماده رفتن به چراگاه می‌شوند، بانوان هم با زبان روزه هم پای مردان عشایر کار می‌کنند بعد از بازگشت گوسفندان از چرا تازه کار آن‌ها شروع می‌شود، اول شیر گوسفندان را می‌دوشند و بعد از گرم کردن شیر شروع به درست کردن کره با مشک می‌کنند، کره گرفتن کار راحتی نیست؛ زور و بازوی مردانه‌ای می‌خواهد که زنان عشایر با زندگی در طبیعت این نیرو را به دست آورده اند.
افطاری با سالم‌ترین مواد غذایی
بعد از اتمام کار‌های روزمره، بانوان آماده درست کردن افطاری می‌شوند آن‌ها برای افطار نان گرم پخت می‌کنند و سفره شان را با محصولاتی که در طول روز درست کرده اند از جمله سرشیر، کره، ماست و خامه پر می‌کنند.
بخشی از زور و بازوی مردمان عشایر به مصرف مواد غذایی آن‌ها باز می‌گردد، وقتی در وعده افطار و سحر غذای مقوی و بدون هیچ گونه مواد افزودنی مصرف کنی روزه گرفتن در گرمای تابستان کمی راحت‌تر می‌شود.
با شنیدن صدای اذان توسط یکی از مردان این منطقه، همه آماده می‌شوند برای برپایی ضیافتی بزرگ، اما خارج از هرگونه تجملات، مردم عشایر موقع افطار دور هم جمع می‌شوند و هر کس هر چه دارد سر سفره می‌گذارد و تنها صفا و صمیمیت است که خودنمایی می‌کند.
در هنگام سحر نوای شوخوان است که خانه به خانه می‌پیچد تا اهالی را برای آغاز روز دیگری از این ماه مبارک از خواب ناز بیدار کند.
بعد از بیدار شدن زنان شروع به درست کردن چای آتیشی و همچنین گرم کردن غذای سحری می‌شوند.
عشایر شهرستان زیرکوه سالانه حدود هزار و ۱۰۰ تن محصولات لبنی و گوشت تولید و روانه بازار می‌کنند.
۱۳ هزار و ۵۰۰ نفر در قالب ۱۶ طایفه و ۵۱ طیره در شهرستان زیرکوه ساکن هستند که طایفه‌های بهلولی، بلوچ، دلاکه و عرب خزایی از مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین طایفه‌های عشایری این منطقه هستند.