احمد امیری می‌گوید: با وجود اینکه هنوز در ابتدای فصل بهار هستیم، تالاب میانگران نسبت به سال‌های گذشته وضعیت کم‌آبی را پشت سر می‌گذارد. قطعاً خشکسالی بر تنوع گونه‌های جانوری و زیستی تأثیر منفی خواهد گذاشت و زندگی و زادآوری پرندگانی که در این تالاب زندگی می‌کنند را با مشکل روبه‌رو خواهد کرد.
او گفت: با توجه به اینکه حق‌آبه تالاب میانگران تنها از بارش باران تأمین می‌شود و هیچ رودخانه‌ای تالاب را تغذیه نمی‌کند، این تالاب در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد و حتی ممکن است تابستان امسال به طور کامل خشک شود.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست ایذه گفت: وقتی اراضی تالاب خشک شوند، آتش‌سوزی‌های بیشتری در تالاب رخ خواهد داد و سودجویی متصرفان تالاب را در پی خواهد داشت.
به گفته این مقام مسئول کسانی هستند که قصد تصرف اراضی خشک شده تالاب را دارند و خشکسالی باعث می‌شود چشم طمع سودجویان به اراضی تالاب بیشتر شود. یگان حفاظت محیط زیست، پی در پی در حال پایش منطقه است تا از اقدامات متصرفانه جلوگیری کند.
آقای امیری گفت: باران و سیلی که در سال ۹۸ رخ داد به دلیل ایجاد ذخایر آب، تأثیر مثبتی بر تالاب میانگران گذاشت، اما در دو سال گذشته در پی شرایط کمبارشی، این میزان آب ذخیره تبخیر شده است و تالاب اکنون در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد.
به گفته رئیس اداره حفاظت محیط زیست ایذه اگر تالاب میانگران به طور کامل خشک شود می‌تواند به کانون محلی گرد و غبار تبدیل شود؛ همان‌طور که تالاب بندون که چند سالی است به طور کامل خشک شده است، معمولاً در پایان تابستان به یک کانون گرد و غبار تبدیل می‌شود.
این مقام مسئول گفت: به علت نبود آب در منطقه تالاب بندون، متأسفانه اقدامی برای رفع این کانون گرد و غبار انجام نشده است. اگر انتقال آب کارون به دشت ایذه انجام شده بود، می‌شد حق‌آبه‌ای برای این تالاب‌ها در نظر گرفت تا از این شرایط خارج شوند.
او می‌گوید: به گفته متولیان آب و فاضلاب شهری، آب شرب شهر ایذه نیز با مشکل مواجه است و برای تأمین آب شرب از چاه‌های آب استفاده می‌شود که همین چاه‌های آب متأسفانه تأثیر منفی در رژیم آبی تالاب‌های منطقه در سال‌های گذشته ایجاد کرده است؛ هر چند آب شرب در اولویت است و تأمین آب شرب از اهمیت بیشتری برخوردار است.
تالاب میانگران در جنوب غربی کوهپایه زاگرس و در فاصله یک و نیم کیلومتری شهرستان ایذه در شمال شرقی استان خوزستان واقع شده‌است. این تالاب که از تالاب‌های مطرح ایران می‌باشد، به‌طور میانگین ۲۵۰۰ هکتار وسعت دارد که در فصول پرآب سال خصوصاً زمستان وسعت آن به بیش از ۳۰۰۰ هکتار و در سال‌های کم باران وسعت آن به کمتر از ۲۵۰۰ هکتار نیز می‌رسد