۳ میلیارد تومان هزینه برای اخذ مجوز یک کارگاه صنعتی بی نتیجه ماند!

باشگاه خبرنگاران جوان - ۱۸ اسفند آخرین مهلت دستگاه‌ها برای اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها و صدور الکترونیکی مجوز لازم برای کسب و کارهاست. قانون رفع موانع و تسهیل فضای کسب و کار ۱۳ سال پیش تصویب شده، اما تولیدکنندگان و کارآفرینان زیادی در این سال‌ها از سختی فرآیند دریافت مجوز خود گلایه‌مند بوده و بعضا سال‌ها در انتظار صدور مجوز خود بوده اند. در این گزارش، گفت و گویی با یکی از کارآفرینانی را می خوانید که سنگ اندازی های دستگاه ها به نوعی مانع کارش شده اند.

رعنا فیض الهی، 35 ساله و دارای مدرک تحصیلی دکترای فیزیک گفت: بعد از اتمام درس از آنجایی که امیدی به جذب و استخدام نبود، تصمیم گرفتم که خودم فعالیتی را آغاز کنم و برای چند جوان دیگر هم اشتغال زایی شود. با توجه به اینکه در یک خانواده صنعتی بزرگ شدم، تصمیم گرفتم به حیطه صنعت ورود کنم و به تولید قطعات مورد نیاز کشور بپردازم. اما هر روز با مشکلات عجیب و غریبی رو به رو شدم.

اول از همه نیاز به آموزش فنی و عملی در حیطه صنعت به ویژه دوره‌های تراشکاری دستی، تراش و فرز CNC داشتم که سازمان فنی و حرفه‌ای تبریز مرکز شماره ۱ که تنها مجری این دوره‌ها در تبریز بود، مرا برای این دوره ثبت نام نکردند. به دلیل اینکه این دوره‌ها فقط برای آقایان است و امکان ثبت نام خانم‌ها نیست!

بعد از جستجوی فراوان، در یک آموزشگاه آزاد، دوره نرم افزار مربوط به فرز CNC را گذراندم، در فنی و حرفه‌ای استان آزمون دادم و موفق به کسب مدرک از سازمان فنی و حرفه‌ای شدم. البته این دوره نیز تنها گوشه‌ای از نیاز من به آموزش را پوشش داد و همچنان عدم آموزش عملی و فنی وجود داشت. هدف من تولید قطعات صنعتی بود و بعد از تهیه کارگاه و خرید دستگاه ها، برای گرفتن مجوز اقدام کردم. بهار امسال به سازمان صعنت، معدن و تجارت تبریز مراجعه کردم، آن‌ها نیز گفتند برای جواز تاسیس باید متراژ ملک بالای ۱۵۰ متر باشد. از آنجایی که ملک من ۵۰ متر بود، به هیچ وجه حاضر نشدند حتی شرایط من را بررسی کنند که می‌خواهم چه کاری را شروع کنم!

۱۶ بار مراجعه بدون نتیجه برای گرفتن وام!

حتی حاضر نشدند جلسه‌ای تشکیل دهند و بررسی کنند که آیا امکان این وجود دارد که قانون استثنائاتی داشته باشد یا نه. قانون متراژ بالای ۱۵۰ متر برای گرفتن جواز تاسیس، نمی‌دانم از چه زمانی به روز نشده است. یک جوان که می‌خواهد کاری را شروع کند، با این هزینه‌های گزاف چطور می‌تواند ملک با آن را متراژ تهیه کند. من همین ملک ۵۰ متری را ۱.۶ میلیارد تومان هزینه کرده ام. با در نظر گرفتن هزینه دستگاه ها، سرمایه‌ای نزدیک به ۲.۵ میلیارد تومان صرف کرده ام که یک کار شروع کنم، اما موفق نشدم جواز تاسیس بگیرم.

در نهایت بعد از چند ماه معطلی با تغییر هدفم از تولید قطعات صنعتی به ادوات کشاورزی تصمیم گرفتم به نظام صنفی کار‌های کشاورزی شهرستان تبریز مراجعه کنم و از آنجا پروانه فعالیت بگیرم. خوشبختانه در آنجا همکاری‌های لازم صورت گرفت و در اسرع وقت پروانه فعالیت صادر شد.

در ادامه کار نیاز به سرمایه بیشتری داشتم، با توجه به اینکه تمام دارایی خانواده از جمله آپارتمان، طلا و ... را فروخته بودم، برای شروع این کار به اداره کار و با معرفی آنجا به صندوق کار آفرینی امید برای دریافت وام مراجعه کردم. از شهریور امسال بیش ۱۶ بار به آنجا رفته ام و هنوز موفق به دریافت وام نشدم. البته می‌گویند فرآیند اخذ وام به مراحل آخر رسیده و امیدوارم که بیشتر از این طول نکشد. زیرا قیمت دستگاهی که ۶ ماه قبل ۹۰ میلیون تومان بود، اکنون به ۱۵۰ میلیون تومان رسیده و روز به روز هم بیشتر افزایش پیدا می‌کند.

مشکل اصلی در فرآیند اخذ مجوز را به روز نبودن قوانین، عدم حمایت از تولید کننده و سنگ اندازی‌های دور از انتظار از جمله عدم وجود برخی از دوره‌های آموزشی برای خانم‌ها در سازمان فنی و حرفه‌ای بود که باعث ضرر مالی زیادی به تولید کننده‌ها می‌شود.

بعد از پایان مقطع دکترا می‌توانستم به راحتی مهاجرت کنم، اما ترجیح دادم همینجا بمانم و به وطنم خدمت کنم. اما با دیدن سنگ اندازی‌های مختلف، گاهی پشیمان می‌شدم که‌ای کاش من هم مثل سایر کسانی که دکترا گرفتند و رفتند، از ایران می‌رفتم و به فکر تولید نبودم.

امیدوارم متولیان مربوطه به ویژه در زمینه صدور مجوز و سازمان فنی و حرفه‌ای کشور در زمینه آموزش‌های صنعتی برای خانم ها، همکاری‌های بهتری با مراجعه کنندگان داشته باشند تا یک کسب و کار سریع‌تر بتواند پا بگیرد و باعث اشتغال زایی برای چند نفر شود.

انتهای پیام/