انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
#چرا در زمان جدایی بحرین، مردم و رهبرانشون کوچکترین مقاومت و اعتراضی نکردند؟؟!!!
باشگاه خبرنگاران جوان - در ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ بحرین شاهد اعتراضات گسترده مطالبه گرانه و حقوق بشری در میدان اللؤلؤ بود. تظاهرات مسالمت آمیز ملت بحرین توسط مقامات این کشور با استفاده از گلوله‌های جنگی سرکوب و منجر به ده‌ها شهید و زخمی شد. پس از آنکه میدان اللؤلؤ به نماد انقلاب مردم تبدیل شد، مقامات بحرینی این میدان را تخریب کردند و نیرو‌هایی تحت عنوان «سپر شبه جزیره» برای سرکوب «انقلاب ۱۴ فوریه» از کشور‌های خلیج فارس وارد بحرین شدند.
در آن انقلاب که این روز‌ها یازدهمین سالگرد خود را جشن می‌گیرد، هزاران نفر از مردم به خیابان‌ها و میادین ریختند و در اولین موج اعتراضی گسترده که شاهد آن بود، خواستار اصلاحات، تغییر و آزادی و همچنین سرنگونی خاندان حاکم شدند. سال ۲۰۱۱ جمعیت بحرین یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر بود که یک سوم آن‌ها به خیابان‌ها آمدند و علیه بی عدالتی و در حمایت از مظلومان شعار سر دادند که البته با گلوله و گاز اشک آور و ضرب و شتم و دستگیری مواجه شدند.
اکثریت مردم بحرین خواستار لغو قانون اساسی مصوب حمد بن عیسی آل خلیفه، آزادی علما و فعالان سیاسی بازداشت شده، لزوم انتقال قدرت از طریق انتخابات، آزادی عمومی، به ویژه آزادی بیان و توقف سلب تابعیت سیاسی هستند.
«باقر درویش» رئیس انجمن حقوق بشر بحرین در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان به تبیین دلایل شکل گیری انقلاب چهارده فوریه مردم بحرین پرداخت و گفت جنبش مردمی بحرین در فوریه سال ۲۰۱۱ در نتیجه بحران‌های سیاسی، تخلفات قانونی و کودتای رژیم حاکم علیه قانون اساسی شکل گرفت. بحرینی‌ها می‌خواهند تا در اداره کشور مشارکت سیاسی داشته باشند و مردم پایه حکومت و شریک واقعی در دولت باشند. رژیم حاکم بر سیاست تبعیض و برخورد فرقه ای، طائفه‌ای و مذهبی تکیه دارد و ثروت‌های ملت را برای خود مصادره کرده است. بحرین پارلمانی دارد که عملا هیچ اختیاراتی ندارد و دولتی دارد که به هیچ وجه نماینده بحرینی‌ها و نماد اراده مردمی نیست.
باقر درویش در ارتباط با خواسته‌ها و اهداف مردم بحرین توضیح داد خواسته‌های مردم برای تغییر نظام سیاسی و برقراری دموکراسی واضح است. آن‌ها خواستار برقراری عدالت اجتماعی، برابری حقوق، مشارکت سیاسی و دیگر خواسته‌هایی است که همه ملت‌های دنیا از آن برخوردار هستند. حاکمیت با این خواسته‌های مردمی، به شیوه استبدادی و با سرکوب، کشتار و شکنجه پاسخ داده است. از آغاز انقلاب تاکنون بیش از ۲۰ هزار نفر به صورت ظالمانه بازداشت شده اند که خیلی از آن‌ها زن و کودک هستند. همچنین بیش از دویست نفر از جمله ده‌ها زن و کودک به شهادت رسیده اند. تبلیغات تحریک آمیز رسانه‌ای گسترده‌ای از جانب رژیم علیه مخالفان صورت گرفته است.
رئیس انجمن حقوق بشر بحرین در پاسخ به این سوال که انقلاب مردمی بحرین تا چه اندازه اهداف خود را محقق کرده و اکنون در چه وضعیتی قرار دارد گفت: جنبش مردمی همچنان ادامه دارد و ماهیت اینگونه جنبش‌های مطالبه گرانه همین است که مستمر باشد تا به نتیجه برسد. انقلاب ما به وقت زیادی برای تحقق چشم انداز خود نیاز دارد، اما این سنت الهی است که اینگونه تحرکات مردمی به نتیجه برسد و مردم باید تعیین کننده باشند نه اینکه زمام امور سیاسی کشور دست یک گروه اقلیت باشد و بر ثروت ملت تسلط یابد.
وی در پایان به تبیین دخالت بیگانگان و مانع تراشی‌های آن‌ها در مسیر انقلاب بحرین پرداخت و تاکید کرد دخالت بیگانگان در بحرین طی سال‌های گذشته بسیار بوده است؛ پایگاه‌های نظامی خارجی زیادی در بحرین وجود دارد که مهمترین آن ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکاست. پس از سال ۲۰۱۱ نیز پایگاه نظامی انگلیس و پایگاه نظامی خلیج در بحرین ایجاد شد. بالاتر از همه این‌ها در دوره اخیر نفوذ رژیم صهیونیستی است که هدف آن ایجاد بی ثباتی در منطقه است. این در تضاد با خواسته ملت بحرین است؛ ملتی که مخالف رژیم صهیونیستی و حضور صهیونیست‌ها در خاک خود هستند.
بیشتر بخوانید:
خطرناک‌ترین چیزی که امت اسلامی را تهدید می‌کند، ائتلاف با دشمنان است
انقلاب مردمی بحرین طلیعه‌ی آزادی خواهی و ظلم ستیزی
شیخ عیسی قاسم: رژیم حاکم بر بحرین باید خواسته‌های مردم را بپذیرد
باقر درویش در پایان اظهار داشت ملت بحرین می‌خواهد روابط دوستانه‌ای را با دیگر ملت‌های منطقه داشته باشد، به ویژه آنکه به دنبال ثبات سیاسی است، بنابراین حضور رژیم صهیونیستی در وطن خود را رد می‌کند؛ اینگونه حضور و نفوذ‌ها قطعا بر اوضاع سیاسی و حقوقی تاثیر منفی می‌گذارد. حاکمیت بحرین از روابط امنیتی خود با صهیونیست‌ها برای سرکوب و کنترل مخالفان سوء استفاده کرده است و اخیرا توافقی امنیتی را در این راستا با این رژیم امضا کرده اند.
انتهای پیام/