باشگاه خبرنگاران جوان- تعویض مفصل ران و زانو، جراحی سندرم تونل کارپال و سایر روشهای ارتوپدی از رایجترین جراحیهای انتخابی امروزی هستند؛ اما این روشها هزینه، خطر و گاهی اوقات هفتهها یا ماهها بهبودی را شامل میشوند.
نتایج تحقیقی نشان داده است که بسیاری از این جراحیها با شواهدی از کارآزماییهای تصادفی تایید نمیشوند؛ حتی زمانی که مشخص میشود جراحی موثر است، شاید جراحی به طور قابلتوجهی بهتر از مراقبتهای غیر جراحی نباشد.
محققان بریتانیایی به بررسی ۱۰ عمل رایج ارتوپدی از جمله جراحیهای زانو، لگن، شانه، ستون فقرات و مچ دست پرداختند. آنان شواهد خوبی از برتری جراحی نسبت به سایر درمانهای سندرم تونل کارپال و تعویض کامل مفصل زانو یافتند؛ اما برای ۶ جراحی رایج دیگر کارآزماییهای تصادفی مزیت کمی نسبت به مداخلاتی مانند ورزش، کنترل وزن، فیزیوتراپی و درمان دارویی داشت. محققان هیچ کارآزمایی کنترلشدهای پیدا نکردند که تعویض مفصل ران یا ترمیم غضروف زانو را با مراقبتهای غیرجراحی مقایسه کرده باشد.
اشلی بلوم، استاد جراحی ارتوپدی در دانشگاه بریستول انگلستان، میگوید: نتایج تحقیق ما نشان نمیدهد که این عملها باعث بهبود بیماران نمیشوند و نمیگوید که اگر درمانها توسط کارآزماییهای تصادفی و کنترلشده آزمایش نشده باشند، پاسخگو نیستند؛ بلکه فقط نشان میدهد برخی از روشهای جراحی بهتر از بهترین درمانهای غیرجراحی عمل نمیکنند.
او گفت: علاوه بر این مهم است که درک کنیم فقط به دلیل این که یک کارآزمایی تصادفی وجود ندارد که از یک درمان خاص حمایت کند، نباید بگوییم که درمان موثر نیست. جراحی لگن نمونه خوبی در این مورد است. شاید هیچ کارآزمایی تصادفی برای جراحی ران وجود نداشته باشد؛ اما مدارک مشاهداتی زیادی برای اثربخشی این روش در مقایسه با درمان غیرجراحی وجود دارند.
در سایر روشهای رایج ممکن است نتایج متفاوت باشند. عمل آرتروسکوپی برای ترمیم رباط صلیبی قدامی (ACL) در زانو که در میان رایجترین جراحیهای آسیبهای ورزشی در ایالات متحده قرار گرفته است، در برخی از تحقیقات تا ۹۷ درصد موفقیت را نشان میدهد؛ اما وقتی این عمل را با درمانهای غیرجراحی مقایسه کردند، تفاوت کمی در میزان درد یا نیاز به درمانهای جراحی یا غیرجراحی بیشتر نمایان شد.
محققان تحقیقات انجام شده برای ترمیم ماهیچههای گرداننده شانه، گروهی از تاندونها و عضلاتی که استخوان بازو را در حفره شانه نگه میدارد را تجزیه و تحلیل کرده اند. نتایج نشان داد در مقایسه با ورزش و تزریق استروئید، تفاوت بالینی قابلتوجهی در درد، عملکرد، کیفیت زندگی یا رضایت بیمار از نتایج وجود ندارد.
برخی از تحقیقات شامل کارآزماییهای تصادفی و کنترلشده بودند که روی یک گروه از بیماران عمل جراحی واقعی و یک گروه همسان عمل بدل انجام دادند. در ۲ تحقیق از این قبیل در مورد جراحی گیرافتادگی شانه، وضعیتی که باعث درد در بالا بردن بازو میشد، هیچ تفاوتی بین جراحی واقعی و جراحی بدل در پیامدها یا عوارض جانبی گزارش شده توسط بیمار وجود نداشت.
در عمل رفع فشار مهرههای کمری که عملی برای تسکین درد ناشی از پارگی یا برآمدگی دیسک است، نتایج سه تجزیه و تحلیلها نشان داد جراحی و درمانهای غیرجراحی بهبودهای مشابهی را ارائه کرده اند.
هیچ تحقیقی وجود نداشت که ترمیم جراحی منیسک، غضروفی که زانو را میپوشاند، با مراقبتهای غیرجراحی یا دارونما مقایسه کند؛ اما در ۱۰ کارآزمایی تصادفی که روش متفاوتی به نام منیسکتومی یا برداشتن جزئی منیسک را با درمان سنتیتر مقایسه کردند، این عمل باعث بهبود معنیداری در درد زانو، عملکرد یا کیفیت زندگی نشد.
بلوم میگوید: بهترین مراقبتهای غیرجراحی اغلب چندوجهی هستند و ممکن است ترکیبی از مداخلات فیزیکی، پزشکی و روانشناختی را شامل شوند و نباید تصور کرد که اینها به طور حتم سادهترین یا مقرون به صرفهترین گزینهها برای بیماران است. پزشکان باید در مورد هر ۲ روش جراحی و بهترین مراقبتهای غیرجراحی با بیماران صحبت کنند تا بیماران بتوانند همه گزینهها را در نظر بگیرند و در نتیجه انتخابهای آگاهانهای داشته باشند.
مرشد تاکید کرد که نتایج بیماران از این جراحیها بسیار متفاوت است و این تفاوتها مهم هستند. تحقیقات آینده استنباطهای دقیقتری را در مورد تاثیر جراحی ارائه میکنند؛ زیرا ما در سطح بیمار ویژگیهایی را درک میکنیم که باعث میشود آنان کم و بیش به یک روش پاسخ دهند.
منبع: یاهو نیوز
انتهای پیام/