به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، اشعار و سرود‌های سنتی و آیینی به نام باران خواهی وجود دارد که همراه با حرکات نمایشی است.
یکی از آداب و رسوم کهن ایرانی، باران خواهی است که در اعتقادات و باور‌های دینی و اسطوره‌ای ریشه دارد و یادآور پرستش الهه باران، آناهیتا است. این سنت در سطح وسیعی از ایران و خاورمیانه رایج است و با آیین‌های اجرایی متنوع همراه است. روش‌های طلب باران یا به صورت فردی یا گروهی انجام می گیرد.
مسلمانان نیز به هنگام خشکسالی، برای خواندن نماز باران به صحرا می روند. در روایات آمده که بهتر است کودکان از مادران جدا شوند و گریه سر دهند تا مورد مغفرت خداوند قرار گیرند و باران نازل شود. در کتاب «مراسم تمنای باران و باران‌سازی در ایران»، آورده که در دوران فیروز، جد انوشیروان، چندین سال باران نباریده و مردم دچار خشکسالی شده‌اند. سرانجام فیروز برای عبادت به آتشکده رفت و در آنجا از خدا خواست که این بلا را از بین ببرند. پس از بیرون رفتن فیروز از آتشکده و رسیدن به صحرایی که امروز روستای کامفیروز در آنجا قرار دارد ، ابری باریده که مثل آن تا آن روز دیده نشده بود و بدین گونه خداوند دعای باران خواهی فیروز را اجابت کرده است.
محمد بهاگیر، کارگردان نمایش «باران خواهی» در گفت‌و‌گو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، درباره موضوع این تئاتر توضیح داد: نمایش «باران خواهی» برگرفته از آداب و رسوم گذشتگان در جنوب خراسان بزرگ است که در مواقع خشکسالی دست به دعا برای باران با حرکات آئینی می‌پردازند.
وی افزود: این نمایش به صورت گروهی انجام می‌گیرد و برداشتی از آیین و سنن است که به صورت فرم و موزیکال اجرا می‌گردد و با هدف ارائه آیین های گذشتگان و یادآوری به نسل جدید صورت می‌گیرد. این اثر نگاهی به شخصیت کشاورزان، دامداران و عقاید پاک آنان دارد.
این هنرمند همچنین درباره کمیت و کیفیت جشنواره نمایش آیینی و سنتی گفت: متاسفانه این جشنواره هنوز جایگاه خودرا در بین مردم و مسولان آنطور که شایسته است نتوانسته پیدا کند. همچنین به دلیل نبود حمایت های دولتی، نداشتن صنف مستقل و عدم آموزش در بخش نمایش های آیینی و سنتی، این بخش مهجور و مغفول مانده است.
نمایش «باران خواهی» به کارگردانی محمد بهاگیر در بیستمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی حضور دارد.
انتهای پیام/