به گزارش حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، اصغر کهندل رئیس جهاد دانشگاهی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی از تولید و تکثیر پایه‌های رویشی پیرودوارف) گلابی (مکسیما) گیلاس (و گزیلا) گیلاس به‌صورت گسترده و تجاری از طریق فناوری کشت بافت در سازمان جهاد دانشگاهی تهران خبر داد و گفت: اظهار کرد: در حال‌حاضر تیم تحقیق و توسعه مرکز با استفاده از امکانات مناسب موجود در مرکز از قبیل آزمایشگاه مجهزکشت بافت، گلخانه‌های سازگاری و مزرعه که شامل زنجیره کامل تجاری سازی است، به‌دنبال بهینه‌سازی محیط‌های کشت مناسب برای تجاری‌سازی پایه رویشی GN و GF بادام، گیاهان زینتی و آپارتمانی، ارقام تجاری و گران‌قیمت انگور، در کنار بلو بری و رز بری است.
وی با بیان این‌که محصولات تولیدی به روش کشت بافت علاوه بر اصالت، به‌علت رشد و تکثیر در محیط کاملاً کنترل شده، کمیت و کیفیت بسیار خوبی دارند، افزود این گیاهان در سراسر دنیا مورد استقبال قرار گرفته است و شرکت‌های بسیاری در دنیا آن‌ها را تولید می‌کنند و خوشبختانه با ورود این فناوری به ایران، تحول بسیار خوبی در تولید گیاهان با کیفیت در حال رخ دادن است.
کهندل توضیح داد: تولید گیاهان عاری از باکتری و ویروس تنها از طریق کشت بافت امکان‌پذیر بوده و این بدین معناست که محصولات تولیدی به روش‌های سنتی به‌علت داشتن باکتری و ویروس تا حد بسیار زیادی از کمیت و کیفیت پایین‌تری نسبت به روش کشت بافت برخوردار هستند.
وی گفت: در حال حاضر و در اغلب موارد باغداران ما مجبور به استفاده از نهال‌های بی کیفیت و نامطلوب می‌شوند، که پس از سال‌ها مراقبت و نگهداری برای پرورش گیاهان، متاسفانه محصول با کیفیت برداشت نمیکنند و بازده اقتصادی مناسب و درخور زحمت خود را دریافت نمیکنند. نتیجه این اتفاق پیدایش تنوع ژنتیکی بالای گیاهان در روش‌های سنتی است که در نهایت از عملکرد و کمیت محصولات تولید شده می‌کاهد. اما در صورت استفاده از نهال‌های تولید شده به روش کشت بافت، میتوانند از کیفیت و کمیت محصول باغی خود مطمئن باشند.
کهندل با بیان این‌که تاکنون از فناوری کشت بافت برای تکثیر پایه‌های رویشی درختان، گیاهان زینتی، آپارتمانی، داروئی و دیگر گیاهان در معرض انقراض در جهت حفظ ذخایر ارزشمند ملی استفاده شده است، افزود: از مزیت‌های این روش می‌توان به کاهش زمان تکثیر گیاهان و امکان تکثیر گیاهان در هر فصلی از سال اشاره کرد.
وی ادامه داد: تولید گیاهان عاری از باکتری و ویروس، تولید انبوه گیاهان، امکان کشت گیاهانی که از طریق بذر قابلیت تکثیر ندارند مانند موز و در نهایت استفاده از این روش برای تولید گیاهان تراریخت، تولید متابولیت‌های ثانویه و استفاده در جهت حفظ و ازدیاد گیاهان در حال انقراض از دیگر مزیت‌های این روش است.
انتهای پیام/