به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، چندی است که در همجواری خانه استاد لرزاده، یک مرکز درمانی شش طبقه ساخته شده است. این در حالی است که طبق قوانین میراث فرهنگی، باید فاصله لازم برای ساخت و ساز در حریم بناهای ثبتی رعایت شود.
نقض قوانین به صورت آشکار، ما را بر آن داشت تا با مرتضی ادیب زاده، معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران گفتگو کنیم و از چند و چون این ماجرا مطلع شویم.
مرتضی ادیب زاده معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران در گفت و گو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره قوانین حفاظت از بناهای ثبتی بیان کرد: مجموعه قوانین حفاظتی در قوانین مجازات اسلامی (کتاب تعزیرات) مطرح شده است و در قالب قوانین بازدارنده، از آثار ثبت ملی حمایت می کند. بر این اساس ساخت و ساز در محدوده اثر ثبتی و دخل و تصرف در آن ممنوع است.
وی درباره حریم ساخت و ساز پیرامون آثار ثبتی بیان کرد: بنا‌هایی که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند، مشمول ضوابط عمومی حریم می‌شوند؛ مگر آنکه ضوابطی اختصاصی برای آن اثر مصوب شده باشد.
وی پیرامون ضوابط اختصاصی حریم ساخت و ساز بیان کرد: برخی آثار ثبتی مانند مدرسه البرز، عمارت مسعودیه و ... حریم اختصاصی خود را دارند. ضوابط این حریم‌ها شامل حریم درجه یک، درجه دو و ... توسط وزارتخانه به دستگاه‌ها ابلاغ می‌شود. در این ضوابط، عرصه خود اثر نیز مشمول محدودیت‌ها و ضوابطی اختصاصی درخصوص تزئینات معماری، خاکبرداری و ... می‌شود.
ضوابط رعایت حریم آثار ثبت ملی چه زمانی به تصویب رسید؟
ادیب زاده درباره زمان تصویب ضوابط رعایت حریم آثار ثبت ملی بیان کرد: ضابطه عمومی حریم از سال ۹۸ از سوی وزارتخانه اعلام شده و در این ضابطه، مختصاتی را برای کد‌های ارتفاعی در ساخت و ساز‌های پلاک‌های پیرامونی بناهای ثبت شده در نظر گرفته است.
وی درباره ساختمان‌هایی که ضوابط حریم در آنها رعایت نشده است، گفت: تا قبل از سال ۹۸، ضابطه عمومی حریم وجود نداشت. اما از سال ۹۸ به بعد، ساخت و ساز باید بر اساس رعایت ضوابط عمومی بوده و در این خصوص از میراث فرهنگی استعلام شود. این ضوابط بیشتر درخصوص محدودیت‌های ارتفاعی ساخت و ساز پیرامون اثر ثبتی می‌باشد؛ بنابراین اگر ساختمانی با ارتفاع زیاد در حریم یک بنای ثبتی ساخته شده باشد، قطعاً سال ساخت آن قبل از تاریخ ابلاغ ضابطه تحریم بوده یا شهرداری منطقه از میراث استعلام نکرده است.
بیشتر بخوانید:
خانه لرزاده و نقض قوانین حریم بناهای ثبتی
ادیب زاده درباره ساخت و ساز در حریم خانه لرزاده بیان کرد: خانه لرزاده در اختیار شهرداری تهران است و قرار بود به عنوان خانه معمار از آن استفاده شود. قاعدتا نباید ساخت و سازی با این ارتفاع زیاد در نزدیکی بنا صورت می‌گرفت؛ و از این نظر مورد تایید ما نیست.
همچنین علی اعطا سخنگوی سابق شورای شهر تهران در اردیبهشت سال 97 در تذکری به شهرداری و میراث فرهنگی گفته بود: اگر میراث می‌خواست مانع ساخت این ساختمان شود تا به خانه استاد لرزاده لطمه وارد نکند، باید هنگام کسب پروانه این ساختمان موضوع را بررسی می‌کرد و در صورت وجود مشکل مانع ساخت آن می‌شد، اما اتفاقی که رخ داده این است که برای ساخت این بنای 6 طبقه هیچ پروانه‌ای کسب نشده و لذا میراث هم برای بررسی آثار ساخت این ساختمان ورود نکرده و به نوعی مسئله اصلی دور زده شده است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، در این میان غم انگیزترین مسئله، این است که ساختمان جدید ساخته شده، تحت مالکیت شهرداری است. البته طبق مصوبه شورای شهر تهران، در ابتدا کاربری ساختمان مجاور، آمفی تئاتری برای برگزاری جلسات معماران در نظر گرفته شده بود. آنچه مهم است، این است که چگونه کاملا بی سروصدا، ساختمانی دوطبقه با کاربری آمفی تئاتر، به ساختمانی شش طبقه با کاربری درمانی تبدیل می‌شود.
پاسخی که همان ابتدا در ذهن همه پرسشگران نقش می‌بندد، این است که مالکیت این ساختمان، گویای تخلف صورت گرفته است. چرا که سازمانی که خود ناظر بر این تخلفات است، این ساختمان را به صورت غیر مجاز در حریم اثر ثبتی، احداث نموده است.
فارغ از تمام این صحبت ها، آیا وزارت میراث فرهنگی به عنوان یک نهاد ناظر بر حفاظت از آثار تاریخی، نباید نظارت جدی بر مسئله ساخت و ساز در حریم آثار ثبتی داشته باشد؟ اگر شهرداری خود از قانون تخلف کرد، وظیفه میراث فرهنگی در حمایت از آثار ثبتی چیست؟ آیا میراث فرهنگی تنها قوانین را وضع می کند و سازمان های دیگر، به حد توانایی خود، هرگونه که بخواهند عمل می کنند؟
گزارش از مرضیه میرزائی علی آبادی
انتهای پیام/