به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از بوشهر، از ۱۸ تا ۲۴ مهر هفته سلامت روان است و امروز نخستین روز این هفته است. شعار امسال این هفته «سلامت روان در جهانی نابرابر» اعلام شده است.
بیماری‌های روانی از اختلالات روانپزشکی بسیار شایع در عصر کنونی هستند و کارشناسان معتقدند که هـیچ انسانی از این بیماری‌ها مصونیت ندارد.
فاطمه تقوی نصرآباد کارشناس امور بیماران روانی اداره کل بهزیستی استان بوشهر در این باره می‌گوید: بیماری‌های روانی در صورت تشخیص و درمان به موقع، قابل کنترل است.
او معتقد است، نحوه رفتار اعضای خانواده، اطرافیان ودوستان با فرد دارای اختلالات روانی نقش بسیار مهمی در بهبود وکاهش عوارض بیماری دارد.
کارشناس امور بیماران روانی اداره کل بهزیستی استان بوشهر به نکاتی درباره رفتار با این بیماران اشاره کرده است که در زیر می‌آید:
• انکار بیماری روانی چه از سوی بیمار و چه اطرافیان او به یک اندازه می‌تواند فرآیند بهبود و درمان را به عقب بیندازد؛ پس پذیرش بیماری گام نخست در درمان است.
• برداشت‌ها و تلقی‌های نادرستی که در میان خانواده‌ها درباره بیماری روانی و برخی از اختلال‌های روانی وجود دارد یکی از عوامل شدت یافتن بیماری است.
• بیمار روانی رفتار خود را کاملا طبیعی و عادی می‌داند. درک این نکته از سوی اطرافیان بیمار سبب می‌شود تصوراتی از این دست که بیمار آن‌ها را فریب داده و یا از روی قصد، آزارشان می‌دهد در ذهنشان از بین برود.
• بیمار روانی دارای چرخه خاص خود است؛ به این معنا که می‌تواند از اختلالات سبک تا بحران‌های بزرگ را دربرگیرد و رفتار افراد با بیمار، با توجه به ویژگی‌های بالینی نوع بیماری، روش خاصی را می‌طلبد.
• صبر و حوصله زیاد در برخورد با یک بیمار روانی کمک بزرگی به بهبودی او است. در مقابل عصبانی شدن و بی‌حوصلگی، می‌تواند بیماری را تشدید کند.
• گفت‌وگو با بیمار در مورد هر موضوعی که دوست دارد از سویی باعث می‌شود تا او آزادانه سخن بگوید و این مساله بین شما و بیمار صمیمیت به وجود می‌آورد و از سوی دیگر، سبب می‌شود تا بیمار خودر ا تنها احساس نکند و در مورد بیماری خود دچار توهم نشود.
بیشتر بخوانید
•در گفت‌وگو با بیمار درک این نکته ضروری است که در کوتاه مدت و خیلی سریع نمی‌توان دیدگاه بیمار را تغییر داد.
• دادن این اطمینان به بیمار که شما می‌خواهید با او رابطه صمیمی برقرار کنید و خود شما هم تافته جدا بافته از او نیستید و در معرض بیماری یا مشکلات روانی مشابهی قرار دارید، منجر به اطمینان دو سویه میان شما و بیمار می‌شود.
• فشار آوردن به بیمار و توصیه مرتب به او که این کار را بکن و آن کار را نکن یا گفتن جملاتی از این دست که آیا تو نمی‌خواهی خوب شوی؟ می‌تواند سبب واکنش منفی بیمار شود.
• در برخی از خانواده‌ها به علت پایین بودن سطح سواد فرهنگی از عنوان برخی از بیماری‌های روانی برای برچسب زدن به بیمار استفاده می‌شود یا اختلال روانی او را مرتب به رُخَش می‌کشند که این مورد فرآیند درمان را مشکل، پیچیده و طولانی می‌کند.
• یکی دیگر از عوامل کمک کننده در بهبود و بازتوانی این بیماران، آموزش روانی خانواده است، آموزش روانی نیاز مهم خانواده‌هایی است که از بیماران روان پریش و مزمن مراقبت می‌کنند زیرا آن‌ها را در درک فرآیند بیماری یاری می‌کند.
• هدف آموزش روانی خانواده پیشگیری از بازگشت علائم شدید بیماری و تسهیل در بازگشت دوباره آن‌ها به اجتماع خانوادگی در زمینه عملکرد اجتماعی و شغلی آن‌ها است.
• هدف دیگر مرتبط با این برنامه‌ها حمایت از خانواده بیماران است. خانواده‌ها در خلال درمان و مراقبت‌های طولانی مدت از بیمارشان درگیر مشکلات اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی می‌شوند.
• عشق و حمایت خانواده می‌تواند در درمان و بهبودی او نقش مهمی داشته باشد، آگاهی از بیماری، امید دادن و تشویق، زیر نظرگرفتن علائم، و شرکت در مشاوره‌های درمانی به فرد بیمار کمک می‌کند و خانواده‌ها با تشویق بیمار به علت کار‌های مثبت و موفقیت‌هایی که به دست می‌آورد (هر چقدر هم کوچک باشد) به او احساس عزت نفس می‌بخشند.
• نتیجه آن‌که اختلالات روانی یا رفتاری در جوامع مختلف انسانی کم و بیش مشهود است و بسیاری افراد در زندگی امکان ابتلا به ناراحتی‌های روانی را دارند.
• رفتار مناسب و منطقی با کسانی که از نظر روانی آسیب دیده‌اند می‌تواند در بهبود یا در اصلاح رفتار بیمار نقش اساسی داشته باشد. در برخورد با بیمار روانی رفتار افراد باید از شکیبایی، متانت و پختگی لازم برخوردار باشد.
• هرگز نباید رفتار ما با بیمار روانی همراه با پرخاشگری، استهزا، تحقیر و ترحم باشد؛ بلکه باید اعتماد به نفس و عزت نفس را که از پایه‌های اصلی بهداشت روانی است به بیمار انتقال دهیم.
انتهای پیام/ک