به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از imperial.ac.uk، وقتی باد خورشیدی به مگنتوسفر زمین برخورد می‌کند، سکون شگفت انگیزی ایجاد می‌شود. انرژی باد خورشیدی در تعامل با حباب مغناطیسی کره زمین باعث ایجاد امواج انرژی بی حرکت می‌شوند. این یافته جدید از تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان امپریالیستی، درک ما را از شرایط اطراف زمین که به آب و هوای فضا کمک می‌کند، بهبود می‌بخشد و می‌تواند بر فناوری‌های ما از ماهواره‌های ارتباطی در مدار تا خطوط برق در سیاره زمین تاثیر بگذارد.
خورشید جریانی از ذرات باردار به نام باد خورشیدی آزاد می‌کند که در سطح زمین، ما از این رگبار توسط مگنتوسفر محافظت می‌کنیم. هنگامی که باد خورشیدی به مگنتوسفر برخورد می‌کند، امواج انرژی در امتداد مرز بین این دو منتقل می‌شود. دانشمندان تصور می‌کردند که امواج باید در جهت باد خورشیدی حرکت کنند، اما مطالعه جدید که در Nature Communications منتشر شده، نشان می‌دهد که برخی از امواج دقیقا عکس این کار را انجام می‌دهند. محققان دریافتند هنگام برخورد پالس‌های باد خورشیدی به مگنتوسفر، موج‌ها نه تنها در امتداد خطوط زمین به جلو و عقب، بلکه در جهت باد خورشیدی نیز حرکت می‌کنند.
پیش از این دکتر مارتین آرچر از گروه فیزیک در امپریال و همکارانش ثابت کردند که مرز مغناطیس کره زمین مانند یک طبل ارتعاش می‌کند. وقتی پالسی شبیه چوب از باد خورشیدی به جلوی حباب مگنتوسفر برخورد می‌کند، امواج به سمت قطب‌های مغناطیسی زمین می‌روند و بازتاب می‌شوند. جدیدترین کار امواج ایجاد شده در کل سطح مگنتوسفر با استفاده از ترکیبی از مدل‌ها و مشاهدات ماهواره‌های THEMIS ناسا انجام می‌شود. این تیم از مدل‌هایی برای نشان دادن اینکه چگونه انرژی باد خورشیدی و امواج مخالف آن می‌توانند یکدیگر را خنثی کنند، استفاده می‌کنند.
دکتر آرچر می‌گوید: " این اتفاق مشابه تلاش برای بالا رفتن از پله برقی است. به نظر می‌رسد که شما اصلاً حرکت نمی‌کنید، حتی اگر تلاش زیادی کنید. امواج ایستاده می‌توانند بیشتر از موج‌هایی که با باد خورشیدی حرکت می‌کنند، دوام بیاورند. این بدان معناست که آن‌ها مدت زمان بیشتری را برای سرعت بخشیدن به ذرات در فضای نزدیک به زمین صرف می‌کنند که منجر به ضربه‌های احتمالی در مناطقی مانند کمربند‌های تابشی زمین، شفق قطبی یا یونوسفر می‌شود. همچنین امواج ایستاده ممکن است در دیگر نقاط جهان از مغناطیس کره‌های دیگر سیارات گرفته تا مناطق سیاه چاله رخ دهند."
دکتر آرچر اضافه کرد: "در حالی که در یک شبیه سازی می‌توانیم ببینیم همه جا چه می‌گذرد، ماهواره‌ها فقط می‌توانند این امواج را در جایی اندازه گیری کنند که فقط به ما سری‌های زمانی و خطوط تکان دهنده می‌دهند. این نوع داده‌ها در واقع بیشتر با حس شنوایی ما درگیر است تا بینایی، بنابراین گوش دادن به داده‌ها اغلب می‌تواند تصور بصری تری از آنچه در جریان است به ما ارائه دهد. می‌توانید صدای تنفس عمیق امواج سطحی ایستاده را در سرتاسر بدن بشنوید که با ضربه زدن به هر پالس حجم آن‌ها افزایش می‌یابد."
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/