انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
طالبان بهتر است در انتخابات شرکت کنند تا بفهمند چقدر طرفدار دارند خخخ
دولت افغانستان و گروه طالبان حدود یک سال پیش مذاکرات خود برای دستیابی به صلح را به میزبانی قطر آغاز کردند.
نمایندگان دولت و گروه طالبان آخرین بار در تاریخ ۲۶ و ۲۷ سرطان/ تیر سال جاری، طی نشستی دو روزه در دوحه به رایزنی پرداختند، اما این دور از مذاکرات نیز همانند ادوار دیگر، بدون نتیجه پایان یافت و نتیجه‌ای در بر نداشت.
برخی از منابع نزدیک به طالبان پس از پایان این نشست اعلام کردند که تا آزادی ۷ هزار زندانی این گروه و خروج نام رهبران طالبان از لیست تحریم های سازمان ملل، این گروه با آتش بس بلند مدت موافقت نمی کند. همزمان «سهیل شاهین»، از مذاکره کنندگان طالبان نیز اعلام کرد که این گروه زمانی سلاح‌های خود را به زمین می‌گذارد که دولتی جدید تشکیل شده و اشرف غنی، رئیس جمهور کنونی افغانستان از قدرت کناره گیری نماید.
در همین راستا، «عبدالحفیظ منصور»، عضو تیم مذاکره کننده دولت افغانستان در گفتگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان درباره ابعاد مختلف این موضوع گفتگو کرده است که متن کامل آن را در ادامه مشاهده می کنید:
کناره گیری «اشرف غنی» امتیاز یک جانبه به طالبان و تشویق این گروه برای جنگ و خونریزی است
گاهی الفاط و کلمات تفاوت می کند ولی محتوا یکسان است؛ تحریک طالبان از آغاز تا امروز علاقه ای به حل سیاسی مساله افغانستان ندارند، هنوز آنها اعتقاد دارند که می توانند از طریق زور افغانستان را تصرف کنند و نظام دلخواه و مورد نظر خود را برپا نمایند.
همانطور که بحث کناره گیری آقای اشرف غنی و آمدن یک حکومت جدید، بسیار یک امر دشوار و غیر عملی و غیر واقع بینانه به نظر می رسد، آزادسازی ۷ هزار زندانی طالبان که این گروه مطرح کرده بود نیز غیر عملی و غیر واقع بینانه است، چون همه این چیزها را یک جانبه می خواهند.
تا جایی که من میدانم نه آقای غنی نه هیچ فرد دیگری اصرار بر دوام زمامداری در افغانستان ندارند، ولی چیزی که مردم افغانستان و مقامات ارشد دولتی و تیم مذاکره کننده روی آن اتفاق دارند این است که بالاخره در افغانستان باید صلح بیاید و ما به سوی یک افغانستان آرام و یک نظام مردمی که در آن تمام گروه های مطرح سیاسی دخیل باشند برویم.
کنار رفتن یک نفر و آمدن یک اداره موقت و یک شخص دیگر، فقط تضعیف نظام و یک امتیاز فوق العاده یک جانبه به جانب طالبان و در واقع تشویق طالبان برای جنگ و خونریزی و یک کار بی ثمر است.
کنار رفتن یک شخص در حکومت افغانستان اگر بنا باشد ما را به صلح نزدیک کند کسی با آن مخالف نمی کند، اما از کجا معلوم که این کنار رفتن تشویق و ترغیب بیشتر برای جنگ طلبان نباشد و در واقع نفتی باشد که به آتش جنگ ریخته می شود.
اگر جانب طالبان نیز اعلام می کردند که ما نیز آماده هستیم در برابر این کنار رفتن ها، اقداماتی انجام دهیم، شاید این مساله مورد بحث بود و روی آن دقت می شد اما در حال حاضر یک بحث تبلیغاتی است و کسی در حلقات سیاسی آن را جدی نمی گیرد.
انتهای پیام/