حجت الاسلام و المسلمین علی تیموری کارشناس مذهبی، در گفت و گو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به عظمت روز عرفه و عید قربان، گفت: از دروازه عرفه است که ما به عید قربان می‌رسیم. عید قربان از بزرگترین اعیاد اسلامی است؛ هرچند که این سال‌های کرونایی تقریباً فرصت شادمانی ظاهری را از ما گرفته، اما در عمق وجود از اینکه در چنین روزی قرار داریم خوشحالیم و شکرگزار. برای درک عمیق عید قربان باید باطن عرفه را درک کرد و از این فرصت نباید گذشت. کسی می‌تواند وارد عید قربان شود که به حد مطلوب و قابل قبولی از پاکی و زلالی و انس با خدا رسیده باشد. دو رویداد در عید قربان، رخ داده است: قربانی شدن و قربان دادن. انسانی می‌تواند در راه آرمان‌ها و ارزش‌ها و فرامین الهی قربانی شود که از مفهوم عرفه گذشته و با خدا عجین شده باشد. مثل شهدا که مصداق بارز کسانی هستند که عمیقاً مفهوم عید قربان و قربانی شدن را فهمیده اند و این بجز زلالی کسب شده در عرفه میسر نمی شود.
وی گفت: اگر شهدای کربلا به معنای حاملان و عاملان فداشدن در راه حق قلمداد شدند به خاطر درک مفهوم اخلاص است که از روز عرفه می گذرد. عرفه مقدمه قربان است؛ اهمیت عید قربان اگر به معنی ظاهری اش در نظر گرفته شود تنها یک مناسبت است که آن را جشن می گیرند؛ ولی اگر پیام باطنی قربان یعنی فدا شدن در راه خدا و آرمان ها منظور باشد، باید به یک مرحله عقب تر یعنی همین عرفه رجوع کنیم. در اعمال شب عید قربان، زیارت سید الشهدا (ع) وارد شده است و دعای روز عرفه نیز از ناحیه ایشان صادر شده است؛ کسی که اقامه کننده حقیقت عید قربان است و پیوستگی و ارتباط مستحکم با خداوند و اقرار به وحدانیت پرستش و پذیرش حق را با تمام وجود بیان میکند.
تیموری ادامه داد: عید قربان منزلت بزرگی دارد و قربانی کردن صرفاً ذبح گوسفند نیست و بواطن دیگری نیز دارد. قربانی کردن آنچه دوست داریم و به آن وابسته هستیم در راه خدا، منزلت انسان را در پیشگاه حق بالا می‌برد. اگر در میان شهدا و در رأس آنها ماجرای عاشورا برجسته ترین نقش را ایفا میکند، به خاطر مرتبه باطنی قربانی است که هم فرزندان امام حسین در راه خدا فدا شدند و هم خود ایشان جان خود را در این راه فدا کردند.
وی در آخر خاطرنشان کرد: شرایط مملکت ما برای نجات و اصلاح نیازمند قربانی کردن و قربانی شدن است؛ باید با از خود گذشتگی ها و گذشتن از نفس و آرزوها برای آبادانی کشور و خروج از این شرایط سخت تلاش کنیم.
انتهای پیام/
والسلام و صلوات التماس دعا .
ضمنا در آن روزگا قربانی کردن فرزندان مرسوم بود .چون زاد وولد مردم فراوان بود.
اما فیلمسازان بیسواد ،ابراهیم را هشتاد ساله واسماعیل راچهل ساله مینمایانند که غلط است.
اخر عقل خوب چیزیه .مگر یک مرد چهل ساله در خانه پدر هشتاد ساله زندگی میکند که ..خودتان تفکر کنید که معمولا روابط پدر وپسری بعد از بیست سالگی پسر کمرنگ میشود.ایا درست نیست؟