به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از رشت، لحظه‌ای که در بندر انزلی و در منطقه نویر چشم به جهان گشود، جیانی ریورا ایتالیایی کودک ۷ سالهای بود که در شهر کالیاری و در جنوب جزیره ساردنی زندگی میکرد.
در آن زمان هرگز به ذهن کسی نمی‌رسید که این ۲ نفر روزگاری با هم مقایسه شوند و هر کدام به یک بازیکن خوشنام برای فوتبال کشور خود تبدیل شوند.
در بحبوحه سالهای واپسین جنگ جهانی دوم، نیرو‌های نظامی و مردم عادی از کشور‌های چک، روسیه و لهستان در بندرانزلی زندگی می‌کردند.
تا قبل از این سنوات، فوتبال؛ ورزشی شناخته شده و رایجی در کشور نبود و بیشتر در پایتخت و مناطق جنوبی ایران رونق داشت.
وقتی مردم فوتبال بازی کردن خارجی‌ها را می‌دیدند، عده زیادی از آن‌ها رفته رفته به این ورزش جذاب و مهیج علاقه پیدا کردند، غفور جهانی یکی از آن‌ها بود.
در سال ۱۳۴۹ تیمی با عنوان منتخب گیلان که بازیکنی با نام غفور جهانی را در ترکیب خود داشت با هدایت بهمن صالح نیا قهرمان کشور شد و این مهم، پایه گذار حضور پررنگ بازیکنان آن تیم در سطح اول فوتبال ایران و دعوت یکی از آن‌ها به تیم ملی شد؛ غفور جهانی.
غفور جهانی در این باره می‌گوید: همزمان با اوج گرفتن ملوان در میان دیگر باشگاه‌های بزرگ کشور نظیر استقلال، پرسپولیس، پاس، برق، دارایی و ... من نیز با کسب آقای گلی در مسابقات منتخب کشور، توسط اوفارل به تیم ملی ایران دعوت شدم، اما با حضور در اولین تمرین تیم ملی و دیدن برگانی، چون مرحوم غلامحسین مظلومی، مرحوم صفر ایرانپاک، حسین کلانی، حاج محمد و ... از ادامه حضور در تیم ملی منصرف شدم و از اوفارل خواستم که به بندر برگردم، اما او به من گفت: هر طور مایلی، اما اگر بمانی و زحمت بکشی بدون توجه به اسامی حقت را می‌گیری.
بعد از المپیک ۱۹۷۶ مونترال تیم ملی فوتبال ایران خود را آماده حضور در جام جهانی میکرد.
تیم فرانک اوفارل در مرحله مقدماتی باید از سد رقیبان سرسختی همچون هنگ کنگ، کویت و استرالیا عبور میکرد تا به عنوان تنها سهمیه قاره آسیا و اقیانوسیه به جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین راه می‌یافت.
غفور جهانی مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایران می‌گوید: به لطف خدا و با تیم خوبی که در آن سال داشتیم توانستیم یک به یک از سد حریفان خود عبور کرده و برای اولین بار طعم صعود به آوردگاه بین المللی فوتبال را بچشیم.
او افزود: من ۵ گل در مقدماتی مسابقات به ثمر رساندم که مهمترین آن گل صعود در مقابل استرالیا بود، بعد از آن بازی از یکی از تیمهای این کشور پیشنهاد هم دریافت کردم، اما به واسطه تعصبی که به ملوان داشتم آن پیشنهاد طلایی را رد کردم.
تیم ملی در جام جهانی ۱۹۷۸ از پرو قدرتمند آن سال‌ها و هلندی که در پایان نائب قهرمان بازی‌ها شد شکست خورد، اما در مقابل اسکاتلند که ستارگان بزرگی همچون آرچی جمیل و کنی داگلیش را در ترکیب خود داشت به یک تساوی ارزشمند رسید، در بازی که غفور روی تک گل ایران تأثیر مثبتی گذاشت تا مرحوم ایرج دانایی فرد دروازه اسکاتلندی‌ها را بگشاید.
در سال ۱۳۵۷ و در بازگشت از جام جهانی پیشنهاد‌های رنگارنگی از تیمهای متمول داخل و خارج از کشور دریافت کرد، اما باز هم در ملوان ماند تا بازوبند کاپیتانی قو‌های سفید را بر بازو ببندد.
جهانی با ملوان در جام تخت جمشید و در طی ۵ فصل ۴۴ گل به ثمر رساند و قهرمانی جام حذفی کشور را نیز به ارمغان آورد.
او در جشنواره هفتاد و پنجمین سالگرد تأسیس باشگاه رِئال مادرید نیز با تیم ملی حضور یافت.
جهانی در طول دوران ورزشی خود شاگردان برزگی نیز در مکتب ملوان پرورش داده و به سطح اول فوتبال ایران معرفی کرده است؛ محمد حبیبی یکی از آن‌ها است.
محمد حبیبی دروازبان سابق و مربی دروازبانان فعلی تیم ملوان می‌گوید: غفور جهانی اسطوره بی بدیل فوتبال گیلان است که در سطح ملی هم در نقش یک ابرستاره ظاهر شد و به راستی که لقب شیر گیلان برازنده اوست.
او با اشاره به اینکه برای اولین بار توسط غفور جهانی مورد اعتماد قرار گرفت و درون دروازه ملوان بندر انزلی ایستاد افزود: من و خیلی از هم‌نسلانم به امثال غفور جهانی مدیونیم و رسم وفاداری و تعصب به پیراهن ملوان را از آن‌ها یاد گرفتیم و امروزه جای خالی غفور جهانی‌ها در فوتبال ایران حس می‌شود.
در اواخر دهه ۶۰ و اوائل دهه ۷۰ غفور جهانی، رضا ویشگاهی، محمود پیشگاه هادیان و چند تن از ملوانی‌ها تیمی را با نام استقلال انزلی (چوکای تالش فعلی) به رهبری بهمن صالح نیا دائر کردند تا ملوان در بندر انزلی دارای رقیب شود و بیشتر پیشرفت کند.
جهانی در ادامه سکان هدایت این تیم را نیز بر عهده گرفت و با صعود به سطح اول فوتبال ایران در سال ۷۱ بار دیگر شایستگی‌های خود را این بار در عرصه مربیگری به همگان نشان داد که این مهم، پایانی بود بر یک کارنامه پربار و درخشان برای شیر گیلان غفور جهانی.
جیانی ریورا مدل انزلیچی بعد از پایان عمر ورزشی خود نیز همواره بین مردم محبوب ماند.
جهانی بعد از دوران بازی و مربیگری به دنیای تجارت نیز وارد شد و در عرصه‌های مختلفی همچون بازار بوتیک و البسه وارد شد؛ او مغازه‌ای را با نام ۸۸ دائر کرد با تأسی از گلی که در عنفوان جوانی، در دقیقه ۸۸ و با پیراهن ملوان وارد دروازه پرسپولیس کرده بود.
غفور جهانی این روز‌ها با وارد شدن به دهه هشتم زندگی خود مشغول استراحت است و به گواه خودش در ۲ فاز واکسن کرونا هم زد.
شیر گیلان با بیان اینکه همچنان بازی‌ها و نتایج ملوان را دنبال میکند و پیگیر اوضاع تیم است، گفت: تیم ملوان در حال حاضر با کادری ملوانی، اصیل و زحمتکش در تلاش است که باز هم به روز‌های اوج خود باز گردد.
او در پایان گفت: تلاش‌هایی که پژمان نوری و مازیار زارع در سالهای اخیر برای ملوان کردند فقط و فقط از روی عشق، علاقه و تعصب به نام ملوان بود و اگر پژمان مالکیت تیم را برعهده نمی‌گرفت از ملوان جز نامی پرآوازه باقی نمی‌ماند.
گزارش از: رضا بزرگی
انتهای پیام/ع