به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از نیو اطلس؛ آژانس فضایی اروپا مدارگرد EnVision را به عنوان مدارگرد بعدی زهره انتخاب کرده است. این کاوشگر رباتیک در اعماق فضا قرار است بین سال‌های ۲۰۳۱ تا ۲۰۳۳ در بالای موشک آریان ۶ به فضا پرتاب شود و یک بررسی جامع از سیاره همسایه زمین انجام می‌دهد تا بداند چرا این دو تفاوت‌های بسیاری دارند.
بیشتر بخوانید
یکی از شگفتی‌های بزرگ عصر فضا کشف آن توسط کاوشگر‌های مارینر اولیه ناسا بود. سیاره زهره و زمین، بسیار شبیه به نظر می‌رسند، اما در واقع تفاوت‌های چشمگیری دارند. یکی از گمانه زنی‌های رایج در نیمه اول قرن ۲۰ این بود که، چون زهره کمی کوچکتر از زمین است و در داخل منطقه‌ای که اکنون منطقه قابل سکونت نامیده می‌شود قرار دارد و همچنین نواری در منظومه شمسی که آب مایع دارد پس به احتمال زیاد قابل سکونت است. برخی از افراد با تخیل حتی حدس می‌زدند که زهره با مرداب‌های گرمسیری پوشانده شده است.
در عوض، کاوشگر‌هایی که به آن سیاره رفتند، جهانی خشک با جو دی اکسید کربن ۹۰ برابر چگال‌تر از باران زمین، باران‌های اسید سولفوریک و دمای سطحی به شدت گرم که توان ذوب سرب را دارد، نشان دادند. سوال این است که چرا؟ چه عواملی منجر به تبدیل شدن زمین به جهانی مرطوب و قابل سکونت شد، در حالی که زهره بسیار سمی شد؟
پنجمین مأموریت کلاس متوسط ESA برای برنامه Cosmic Vision، Envision با مدار‌های آینده ناسا زهره و شبکه فضایی عمیق آژانس آمریکایی برای بررسی این سیاره از هسته تا جو بالایی آن کار خواهد کرد تا یک نمای جامع از زهره و تکامل آن ایجاد کند و این سوال پیش می‌آید که آیا زهره هنوز هم از نظر زمین شناسی با آتشفشان‌های زنده فعال است؟
برای بررسی، مدارگرد Envision دیافراگم مصنوعی Venus Synthetic Aperture (VenSAR) را برای نقشه برداری از سطح و طیف سنج‌های VenSpec-M، VenSpec-H و VenSpec-U را از سازمان‌های مختلف فضایی اروپا حمل می‌کند، که به بررسی گاز‌های کمیاب در جو می‌پردازد. سطحی که ممکن است به فعالیت آتشفشانی مرتبط باشد. علاوه بر این، فرانسه رادار Sounding Radar (SRS) را برای کاوش در داخل پوسته این سیاره فراهم می‌کند و فرانسه و آلمان یک آزمایش علوم رادیویی را برای بررسی ساختار ونوس و میدان گرانشی آن انجام می‌دهند.
مدارگرد EnVision اکنون به مرحله تعریف پروژه می‌رود، زمانی که طراحی اولیه و ابزار ماهواره قبل از شروع طراحی رسمی انتخاب می‌شود. پس از پرتاب، فضاپیما ۱۵ ماه طول می‌کشد تا به زهره برسد و ۱۶ ماه دیگر به مدار دایره‌ای نهایی ۹۲ دقیقه‌ای خود در ارتفاع بین ۱۳۸ تا ۳۳۶ مایل (۲۲۰ و ۵۴۰ کیلومتر) از طریق یک سری مانور‌های ایروبراک می‌رود.
گونتر هاسینجر، مدیر علوم ESA می‌گوید: "EnVision از همکاری با ناسا، ترکیب عالی در تخصص اروپا و آمریکا در علوم و فناوری زهره، برای ایجاد این ماموریت بلند پروازانه سود می‌برد. این مدارگرد نقش اروپا را در اکتشاف علمی منظومه شمسی بیشتر تقویت می‌کند. ناوگان مأموریت در حال رشد ما بهترین درک را برای ما و نسل‌های آینده در مورد چگونگی کارکرد سیاره همسایه ما فراهم می‌کند. "
انتهای پیام/