کامران کرمی کارشناس مسائل منطقه در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره اولویت سیاست خارجی ایران در دولت جدید، اظهار کرد: حوزه سیاست خارجی و مسائل آن همواره به عنوان یکی از مباحث مهم در مناظرات انتخاباتی ایفای نقش می‌کند، چراکه نقش مهمی در تحقق برخی شعار‌ها، تضمین رشد و توسعه اقتصادی دارد.
وی افزود: در دولت جدید اولویت سیاست خارجی ایران با توجه به ماهیت سیال تحولات؛ توافق، اجرای برجام و مسئله رفع تحریم ها، تنش زدایی با عربستان سعودی، پیشبرد موافقتنامه همکاری جامع با چین، توجه به مقوله اقتصاد و صادرات به همسایگان و متوازن کردن مناطق در رویکرد‌های سیاست خارجی است. فارغ از اینکه چه شخصی با چه گرایشی سکان دار ریاست جمهوری ۱۴۰۰ شود، مسائل مبتلا و اولویت‌های سیاست خارجی ایران حول این ۵ محور خودنمایی می‌کند.
کرمی با اشاره به اینکه با چه کشور‌هایی باید روابط را توسعه دهیم تا بازتاب بهتری بگیریم، اظهار کرد: توسعه روابط با کشور‌ها باید بر مبنای موقعیت جغرافیایی کشور، ظرفیت ها، فرصت‌ها و تهدیدات مورد توجه قرار گیرد. طبیعتا تقویت و توسعه روابط با همسایگان به خصوص با توجه به کثرت همسایگان ایران، اولویت اول سیاست خارجی در ۴ سال پیشرو را به خود اختصاص می‌دهد.
کارشناس مسائل منطقه تصریح کرد: ضرورت این اولویت مبتنی بر چند متغیر مهم است؛ متغیر اول عدم توجه به همسایگان در سال‌های گذشته بوده که باعث هدر رفتن فرصت‌ها و ایجاد تهدیدات بخصوص با عربستان سعودی شده است، بنابراین تنش زدایی با ریاض و قرار دادن دولت‌های عربی در یک شبکه پایدار روابط ضرورتی دو چندان است، مقوله‌ای که در ۸ سال گذشته به آن توجه نشد و لازم است با مذاکراتی که در حال حاضر با عربستان در جریان است، زمینه‌های گذار از تنش میان دو کشور به سمت یک روابط معقول و متناسب فراهم شود.
وی افزود: متغیر دوم، عدم توجه به مقوله صادرات به همسایگان با توجه به بازار قابل توجه و جمعیت گسترده این منطقه است. اتخاذ راهبرد صادرات محور با همسایگان ضرورتی تعیین کننده در شرایط جدید منطقه است.
کرمی ادامه داد: در کنار توجه به همسایگان، توسعه روابط با کشور‌های اروپایی که دارای تکنولوژی‌ها و فناوری‌های پیشرفته و به روز هستند هم اولویت دیگری است که باید در فضای رفع تحریم‌ها از آن بیشترین استفاده را برد. سومین اولویت هم توسعه روابط با چین و پیشبرد موافقتنامه همکاری جامع با این کشور است. اولویت چهارم هم همکاری با بلوک‌های در حال ظهور قدرت همچون روسیه، هند، آفریقای جنوبی، برزیل و نیجریه است که می‌تواند در چارچوب راهبرد توازن در سیاست خارجی مورد توجه و دقت نظر قرار گیرد.
کارشناس مسائل منطقه با اشاره به اینکه دولت آینده در حوزه خلیج فارس و ارتباط با کشور‌های عربی چه سیاستی را باید اتخاذ کند و چه کم کاری در این زمینه در دولت کنونی شده است، گفت: همانطور که اشاره شد یکی از معضلات سیاست خارجی ایران در طول یک دهه گذشته روابط با همسایگان عربی و در راس آن‌ها عربستان سعودی بود که زمینه‌های تنش و حتی تقابل را فراهم آورد. به موازاتی که توافق هسته‌ای در سال‌های ۱۳۹۴-۱۳۹۷ اجرا شد، توجه لازم به نگرانی‌های دولت‌های عربی خلیج فارس نشد و این مسئله باعث شد تا همسایگان عربی در روند اجرای برجام کارشکنی کنند.
وی افزود: لازم است در دولت آینده یک برنامه مشخص مبتنی بر حل اختلافات، توسعه روابط و ایجاد یک شبکه پایدار ایرانی-عربی مبتنی بر اشتراکات و حل اختلافات مورد توجه جدی قرار گیرد. این مسئله می‌تواند ضمن حل اختلافات با این بلوک مهم منطقه ای، زمینه‌های تجارت و تبادلات علمی-فرهنگی و گردشگری را نیز فراهم کند. از این رو یکی از اولویت‌های سیاست خارجی دولت جدید باید همسایگان و در راس آن‌ها حل اختلافات با شورای همکاری خلیج فارس باشد.
انتهای پیام/