به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورشگروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از US TODAY از تنهایی و اضطراب گرفته تا افسردگی شدید یا خودکشی، تأثیر روانی ویروس کرونا بر جوانان در دوران اپیدمی است و باعث افزایش تعداد مراجعه کودکان به مراکز اورژانس برای مشکلات روانی می‌شود.
آمارها نشان می‌دهد که کودکان و نوجوانان بیش از هر گروه سنی دیگر از نظر عاطفی در تمام مدت همه گیری درگیر شده اند و بر اساس نظرسنجی ژانویه بیمارستان کودکان C.S Mott در میشیگان، بیش از یک سوم دختران نوجوان و یک پنجم پسران نوجوان اضطراب جدید یا بدتری پیدا دارند، اما با بازگشت موج جوانان به مدرسه، سیستم حمایت از سلامت روان در انتظار آن‌ها است.
از سال ۲۰۱۸، هر یک از ۳۷۰۰۰ روانشناس مدرسه در ایالات متحده به طور متوسط مسئول ۱۲۰۰ دانش آموز بودند که تقریباً دو برابر تعداد توصیه شده است. طبق اعلام انجمن ملی روانشناسان مدارس، در بعضی از مناطق، مدارس یک روانشناس مسئول ۳۰۰۰ دانش آموز است.
کمبود مشاور و مددکار در مدارس
بر اساس داده‌های اداره کار ایالات متحده، ۴۳۰۰۰ مددکار اجتماعی مدارس کشور به طور متوسط در سال ۲۰۱۸ مسئول ۱۲۰۰ دانش آموز بودند و این تقریباً پنج برابر نسبت توصیه شده ۱ به ۲۵۰ است بر این اساس میلیون‌ها دانش آموز در مدارسی تحصیل می‌کنند که هیچ مددکار اجتماعی یا روانشناسی وجود ندارد.
به دو دلیل ارائه دهندگان بهداشت روان در مدارس بسیار کمبود دارند، اول آنکه برنامه‌های آموزشی کافی برای علاقمندان به ورود به این زمینه وجود ندارد و دوم اینکه کسانی که مدارک را کسب می‌کنند می‌توانند درآمد بیشتری نسبت به بخش خصوصی داشته باشند.
ارائه دهندگان خدمات بهداشت روان نیز در شهر‌ها متمرکز هستند و در مناطق روستایی کشور، اغلب نمی‌توانند موقعیت‌های کاری را پر کنند، کارشناسان، از جمله رابرت بوید، رئیس و مدیر عامل اتحادیه بهداشت مدارس، نیز نگران هستند که بیشتر ارائه دهندگان زنان سفید پوست هستند و مسیر جوانان رنگین پوست برای تبدیل شدن به مسئولان خدمات سلامت روان دشوار است.
بوید که سازمان او در تلاش است برنامه‌های متمرکز بر جذب دانش آموزان متوسطه را به این رشته متمرکز کند، گفت: بهترین کار این است که پزشکانی داشته باشیم تا بتوانند با دانش آموزان ارتباط برقرار کنند که این رویکرد حداقل یک دهه به طول می‌انجامد.
بسیاری از مناطق، حتی در حالی که برای تسریع در یادگیری تحت فشار هستند، با بازگشایی مدارس، برنامه‌های بهداشت رفتاری را اضافه می‌کنند. در بعضی موارد، این به معنای گشت و گذار در نحوه دریافت کمک دانش آموزان از سیستم سنتی مبتنی بر ارجاع برای ارتباط فعال است. مددکاران اجتماعی با دانشجویانی که قبلاً آن‌ها را دیده اند تماس میگیرند تا وضعیت آن‌ها را جویا شوند و از نظر سنجی برای ارزیابی سایر دانش آموزان از نظر پریشانی استفاده می‌کنند.
او گفت: ما فرهنگ‌هایی داریم که مایل به بحث در مورد مسائل نیستند، و این اشکالی ندارد، ما وارد می‌شویم و اطلاعاتی را ارائه می‌دهیم که همه، در برخی موارد، می‌توانند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند سپس ممکن است آن‌ها بگویند که بله، من به کمک احتیاج دارم.
سرمایه گذاری برای خدمات سلامت روان
بسیاری از ایالت‌ها در مورد عدم سرمایه گذاری خود در زمینه بهداشت روان دانش آموزان تجدید نظر می‌کنند. گرچه این کمبود نیروی کار را برطرف نخواهد کرد، اما با اجرای برنامه‌های جدید Medicaid می‌توانید میلیون‌ها دلار درآمد کسب کرده و مناطق را قادر می‌سازد تا ارائه دهندگان بهداشت روان بیشتر شوند.
بیشتر ایالات معمولاً با استفاده از بودجه Medicaid در مدارس به خدمات رسانی برای دانش آموزان واجد شرایط تحصیلات ویژه محدود شده‌اند. یازده ایالت اخیراً قوانین خود را اصلاح کردند تا به مددکاران اجتماعی و روانشناسان مدارس اجازه دهد برای مشاوره زمانی که با هر دانش آموز صورتحساب تهیه کنند.
به عنوان مثال، هنگامی که قانونگذاران میشیگان لیست خدمات واجد شرایط پزشکی را در ایالت گسترش دادند، مناطق توانستند روانشناسان و تحلیلگران بهداشت رفتاری را در سطح کارشناسی ارشد استخدام کنند. این ایالت ۱۴ میلیون دلار بودجه برای خدمات بهداشت روان مدارس افزایش می‌دهد که نتیجه آن صرفاً مجوز صدور صورتحساب Medicaid برای خدمات روانشناسان است. هشت ایالت دیگر یا در حال بررسی تغییر مشابه هستند یا در مرحله انجام این کار هستند.
بیشتر جوانان تجربه آنچه را متخصصان "غم از حق محرومیت" می‌دانند - غم و عصبانیت از دست دادن زندگی، بدون بازگشت به حالت عادی، می دانند.
کاتلین مینک، مدیر اجرایی انجمن ملی روانشناسان مدارس، گفت: نوع غم و اندوه شفق قطبی که دانش آموزان از مشاهده نکردن آن در ایام کرونا به راحتی قابل به حداقل رساندن است اما از ست دادن عزیزان خود یا دوستان احساس غم بیشتری دارد و می‌تواند بعدها به مشکلاتی منجر شود.
کارشناسان می‌گویند که اکثر بچه‌ها به دو چیز که مدارس به طور طبیعی ارائه می‌دهند پاسخ مثبت می‌دهند: برنامه روزانه و دوستان، تعداد کمی از گروه‌های سنی به اندازه نوجوانان از نظر رشد اجتماعی فعال هستند و امکان بازگشت به تعاملات معمول گروه همسالان ممکن است تمام نیاز برخی نوجوانان باشد.
بعضی از مناطق فعالیت‌های بیشتری را در زمینه انتشار خدمات بهداشت روان در دسترس داشته اند. پس از تیراندازی در سال ۲۰۱۸ در دبیرستان مارجوری استونمن داگلاس در پارکلند، فلوریدا، هنگامی که یک فرد مسلح ۱۷ نفر را کشته و ۱۷ نفر را زخمی کرد، رأی دهندگان شهرستان بروارد تصویب کردند که ۹۳ میلیون دلار در سال به مدت چهار سال برای پرداخت حقوق معلمان، تأمین کنندگان امنیت مدارس و بهداشت رفتاری اختصاص یابد. فلوریدا ۶۹ میلیون دلار دیگر برای تأمین اعتبار خدمات بهداشت روان مدارس در سراسر ایالت هزینه کرد.
همه این‌ها ممکن است در کوتاه مدت به رفع نیاز‌های دانش آموزان کمک کند، اما اگر کمبود ارائه دهندگان حرفه‌ای ادامه یابد، قطعا اعتبار بیشتری نیاز خواهد شد.
بوید از اتحاد بهداشت مدارس گفت: دولت‌ها می‌توانند با جذب جوانان برای آموزش به عنوان متخصصان بهداشت روان و پرداخت هزینه‌های تحصیل خود، سرمایه‌های طولانی مدت برای گسترش این نیروی کار انجام دهند.
انتهای پیام/