ایران دارای ۱۰ گونه لاک پشت/ خطر انقراض برای لاک پشت‌های ایرانی

به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، برای حمایت از لاک پشت‌ها، روز ۲۳ ماه مه مصادف با دوم خرداد را روز جهانی لاک پشت‌ها می‌نامند که هدف اصلی در این امر حفظ این گونه‌ها و مقابله با انقراض آن هاست.

بر اساس گزارش‌های زیست محیطی جهانی، بیش از ۴۰۰ گونه و زیرگونه لاک پشت در سراسر جهان زیست می‌کند که تنها ۱۰ گونه آن در کشور ما یافت می‌شود و متاسفانه بیشتر این گونه‌ها را خطر انقراض تهدید می‌کند.

لاک‌پشت‌ها با توجه به شکل ظاهری، عملکرد و جایگاه اکولوژیک نقش قابل توجهی در تنوع زیستی جهان ایفا می‌کنند.

تخریب زیستگاه‌های آبی و خشکی، آلودگی زیستگاه‌های تالابی و اقیانوس‌ها، توسعه فعالیت‌های منجر به گرمایش زمین، تجارت غیرقانونی و برداشت تخم گونه‌های لاک‌پشت، تخریب پوشش گیاهی در زیستگاه‌های خشکی، ورود گونه‌های لاک‌پشت غیر بومی به زیستگاه‌های گونه‌های بومی مواردی است که بقای لاک‌پشت‌ها را در ایران و جهان تحت تاثیر قرار داده است.

این درحالی است که علی زارع کارشناس محیط زیست  در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: بیش از صدگونه دریایی در جنوب کشور زندگی می‌کنند که تمامی آن‌ها ارزش والایی دارند و دلفین‌ها و لاک پشت‌ها از این گونه‌های با ارزش هستند که در جنوب کشور زیست می‌کنند.

او در ادامه بیان کرد: اخیراً سازمان محیط زیست از طرح اقدام ملی حفاظت از لاک پشت‌های دریایی و دلفین‌های خلیج فارس خبر داده که اقدام خوبی است و باید هرچه سریع‌تر این طرح اجرا شود.

این کارشناس محیط زیست با اشاره به صید بی‌رویه در دریا‌های جنوب کشور گفت: صید بی‌رویه در دریا‌های جنوب کشور به ویژه صید ترال به یکی از عوامل تهدید کننده برای این گونه‌های با ارزش تبدیل شده است.

زارع گفت: سازمان محیط زیست در اولین قدم برای اجرای طرح حفاظت از لاک پشت‌ها و دلفین‌های خلیج فارس باید با صید‌های بی رویه در دریا‌های جنوب کشور برخورد کند.

جالب است بدانید که در کشور ما لاک پشت‌های گوش قرمز و لاک نرم از جمله لاک پشت‌های غیربومی هستند که گونه‌های بومی را در معرض تهدید قرار می‌دهند، همچنین لاک‌پشت‌های خشکی جزو گونه‌های آسیب پذیر هستند. لاک پشت برکه‌ای در معرض تهدید نیستند، اما وضعیت لاک‌پشت دریایی فاجعه‌آمیز است و حوزه پراکنش بسیار محدودی دارد البته وضعیت جهانی این گونه نیز خوب نیست و جمعیت قابل ملاحظه این گونه تنها در ایران و ترکیه وجود دارد.