عباس؛ شیر میدان‌های نبرد/جانبازان، باز جان گرفتند

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان،  امروز، آسمان رنگ دیگری دارد، امروز، آسمان به نظاره زمین نشسته، امروز، آسمان، ماهی بهتر از ماه خودش را در زمین جست و جو می‌کند.

آری، امروز میلاد قمر بنی هاشم (ع) است.

هم او که به معنی واقعی نامش عباس (شیری که شیران از او بگریزند) در دلاوری و شجاعت زبان زد جهانیان بود و هست.

آری او شیر میدان نبرد مبارزه بر ضد باطل و شیر میدان رافت و مهربانی و دستگیری بود. آری، او در همه میدان‌ها عباس بود.

هم او که ابوالفضل (ع)، پدر فضل (این کنیه برگرفته از برتری و فضلی بوده که از کودکی در حضرت نمود فراوان داشته و او را بدان صفت می‌شناخته اند) است.

هم او که باب الحوائحج است.

کبوتر دلم را که راهی صحن بین الحرمین می‌کنم، آنجا بویی از عطر علمدار به مشامم می‌رسد.

آنجا صحنه وفا و جوانمردی را نظاره می‌کنم درست که می‌نگرم آنجا شیر بنی هاشم (ع)، مطیع امر ارباب است. آری او، در اطاعت از فرمان امام زمان خویش نیز عباس (ع) است.

کمی آن طرف‌تر در خیمه ها، ماه بنی هاشم (ع) به امر رهبر خویش نگهبان خیمه‌ها و میر حرم است.

آری، آری در نهر علقمه ساقی لب تشنه، صحنه زیبای حسرت برای آب را به یادگار گذاشته است.

آری در میدان نبرد، عباس (ع) همچون شیر در برابر شغال‌های زمان می‌غرد و چه دلاورانه می‌جنگد و اینجاست آه، همین جا که ابوالفضل (ع) دستانش را برای دستگیری به زمین هدیه می‌دهد. یا عباس، یا کاشف الکرب.‌

او جان می‌بازد تا بقیه جان بگیرند و از چشمه جوشان فضل او سیراب شوند و از طرفی او خود نیز زیبا باز جان می‌گیرد؛ جانی برای رسیدن به معبود ازلی.

آری ساقی لب تشنگان، عباس بن علی(ع)  بزرگ‌ترین جانباز است.

و حالا که سالروز میلاد این بزرگ مرد به نام جانباز لقب گرفته چه زیبا منش عباس را در جانبازان سرزمینم می‌بینم.

همان‌ها که با اطاعت از نائب امام زمان (عج) جان باختند تا کشور و ما باز جان بگیریم.

آه جانبازان سرزمینم چه بزرگ منشانه دست‌ها و پا‌ها و غیره را در راه اسلام هبه کردند و برخی چه تجار ایثارگری هستند که به جای جان، سال‌ها هم نشینی تخت و ویلچر را برگزیدند.

آری جانبازان، جان باختند تا سرزمین ایران به بیگانه جان نبازد.

آری، جانبازان باز جان گرفتند جانی برای دنیایی باقی و ماندگار.

جانبازان عزیز شما سال ها درد کشیدید تا غم و اندوهی به این سرزمین راه نیابد. آری، ما نیز ایستاده ایم تا کسی  به حریمی که شما برای آن جانبازی کردید، نگاه  مغرضانه نکند. 

یادداشت از معصومه یحیی زاده

انتهای پیام/ م