لزوم توجه به تنظیم ارتباطات با کشور‌های اروپایی/ نباید نقاط قوت وزارت خارجه را نادیده بگیریم

 سیدرضا صدرالحسینی کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره عملکرد وزارت امور خارجه در یک سال گذشته، گفت: با پایان سال ۱۳۹۹ و ورود به قرن جدید به نظر می‌آید فرصت خوبی برای ارزیابی تمام سازمان ها، وزارتخانه‌ها و نهاد مختلف کشور فراهم شده است، معمولا هر ساله این مجموعه‌ها برای ارائه گزارش کار سالانه خود تلاش می‌کنند نقاط ضعف، نقاط قوت خود و نقاطی که می‌تواند با مقداری تقویت اشکالات و ایرادات آن رفع شود را بیان کنند.

او افزود: وظیفه اصلی وزارت خارجه بحث ارتباطات بین المللی است و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران که توسط نها‌دهای بالادستی مشخص می‌شود، توسط این وزارتخانه اعمال و اجرا می‌شود. به نظر می‌رسد با توجه به بن بست‌هایی که در طول ۵ سال گذشته با کشور‌های اروپای غربی و خروج آمریکا از برجام به وجود آمده بود، یکی مهم‌ترین نقاط ضعف وزارت خارجه اصرار بر تداوم این ارتباط و برقراری مراودات سیاسی با کشور‌های اروپای غربی به ویژه تروئیکای اروپایی بود.

صدرالحسینی ادامه داد: نباید روابط مان با تروئیکای اروپایی را قطع کنیم، چراکه قطع ارتباط با کشور‌ها در سیاست خارجی به معنای ضعف آن‌ها مطرح می‌شود. ما در جهان فعلی تنها با دو رژیم غاصب صهیونیستی و رژیم استعمارگر آمریکا ارتباط نداریم که البته برای رژیم صهیونیستی مشروعیت قائل نیستیم و در مورد عدم ارتباط با رژیم آمریکا هم آن‌ها ارتباط خود را قطع کردند.

کارشناسان مسائل بین الملل ادامه داد: ناظران سیاست خارجی انتظار داشتند که در ارتباط با تروئیکای اروپایی به گونه‌ای عمل شود که آن‌ها نتوانند از اظهار علاقه جمهوری اسلامی به آن‌ها سوءاستفاده کنند، به این مفهوم که با بدعهدی‌های مداوم و مستمر، همکاری‌های پنهانی و آشکار با آمریکا اظهار علاقه ایران به گسترش روابط با این کشور‌ها در این یک سال هم دیده شد. موضوع قطع ارتباط به هیچ وجه وجود ندارد، اما تنظیم ارتباطات به میزان همکاری کشور‌های اروپای غربی مد نظر ماست.

او با اشاره به توافقنامه ایران و چین توضیح داد: یکی از ضعف‌های دیگر وزارت خارجه تعدیل در عقد توافقنامه ۲۵ ساله ایران و چین بود. شاید بخش قابل توجهی از این توافق نامه می‌توانست ما را نسبت به اظهار علاقه به کشور‌های اروپای غربی بی نیاز کند. در اواخر سال ۹۹ به نظر می‌رسید این توافقنامه به سرانجام برسد که انجام نشد.

صدرالحسینی با اشاره به تحکیم ارتباط در حوزه اقتصادی با کشور‌های همسایه تصریح کرد: وزارت خارجه باید زمینه این ارتباطات را برقرار کند، اما در طول یک سال گذشته آنچه مورد انتظار بود در این رابطه انجام نشد و در مقابل افزایش تحریم‌ها و فشار‌های اقتصادی آمریکایی‌ها نتوانستیم از ظرفیت کشور‌های ۱۵ گانه همسایه مان استفاده کنیم.

کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به روابط ایران و هند، گفت: با توجه به ارتباطات قدیمی و سابقه دار ما با هند به نظر می‌رسد، باید در این رابطه با همگرایی با کشور‌های پیرامون هند مانند افغانستان و پاکستان می‌توانستیم در حوزه شرق کشورمان توسعه نسبی را صورت دهیم  و با توجه به مرز‌های مشترکی که داریم با استفاده از بندر مکران و چابهار روابطمان را توسعه دهیم، اما کمترین ارتباطات اقتصادی را داشتیم. می‌توانستیم بخشی از میوه‌های زمستانی را از پاکستان تامین و نیاز‌های این کشور را در دیگر حوزه‌ها مانند گوشت و مرغ تامین کنیم.

او با اشاره به کاهش فعالیت کشورمان مورد لزوم در حوزه قفقاز و عدم تحرک لازم در جنگ ۴۴ روزه قره باغ، گفت:  بعد از ۴ ماه فرستاده رسمی ما یعنی خود شخص وزیر امور خارجه به کشورهای درگیر در بحران قره باغ رفتند، در حالی که بهتر بود در حین جنگ یا بالافاصله بعد از پایان جنگ فعالیت بیشتری  در آنجا داشته باشیم که بتوانیم در آینده این منطقه نقش فعال تری را بازی کنیم.

صدرالسحینی با بیان اینکه نباید نقاط ضعف نهادها برجسته شود و نقاط قوت را نادیده بگیریم، گفت: باید بتوانیم نقاط قوت را تقویت کنیم، چراکه همه  ما در یک کشتی قرار داریم و برای یک کشور زحمت می‌کشیم ، لذا ضمن انتقاداتی که وجود دارد نباید از نقاط قوت هم چشم پوشی شود.

انتهای پیام/