به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، آب این ماده حیاتی، در همه نقاط زمین کم یا زیاد، شور یا شیرین و معدنی یا غیرمعدنی وجود دارد. در برخی مناطق فراوان و با کیفیت است و در نقطه‌ای دیگر دچار کمبود و کاهش کیفیت، اما شهر و روستا‌هایی هستند که با وجود آب فراوان و کیفی از انواع و اقسام مشکلات آب شرب رنج می‌برند.
در این مناطق موضوع به کمبود یا مواد آلی آب مربوط نمی‌شود بلکه مشکلات انسان‌ساختی است که در اثر بی توجهی به وجود آمده و در اثر بی‌مسئولیتی یا کم‌توجهی و همچنین مشکلات بین بخشی و بروکراسی‌های اداری سالیان سال به قوت خود باقی است و دود آن فقط و فقط به چشم مردم آن منطقه می‌رود.
گاهی مشکلات آنچنان پیچیده می‌شود که حتی دهه‌های متعدد مسئولان عوض می‌شوند و راهکار می‌دهند و بازدید، بررسی و مطالعه می‌کنند، برنامه می‌ریزند و طرح و ایده می‌دهند، اما باز هم همان آش و همان کاسه، نتیجه همان نتیجه قبلی است و عملا هیچ مشکلی برطرف نشده است.
بیشتر بخوانید
برخی از معضلات با سلامتی و زندگی شهروندان سروکار دارند و محرومیت و محدودیت به آن‌ها اجازه مهاجرت هم حتی نمی‌دهد و ناچار به مسئولان امر پناه می‌برند و به‌سختی روزگار می‌گذرانند تا شاید روزی مسولی صدای خرد شدن استخوان‌هایشان زیر بار سنگین دشواری و کمبود را بشنود و دردی از آن‌ها دوا کند.
مشکلاتی هست که بار‌ها و بار‌ها از تریبون‌های مختلف بیان شده و دست‌هایی برای یاری‌گرفتن دراز شده، اما باز هم کار ثمربخشی از سوی مسولان امر صورت نگرفته و مردمی که همواره وفاداری خود به نظام و انقلاب‌شان را به بهترین شکل ممکن نشان داده‌اند در مظلومیتی غیرقابل وصف سرشان را نجیبانه پایین انداخته و ناامید و مایوس از همراهی مسولان به زندگی خالی از کمترین امکانات و نیاز‌های اولیه خود ادامه می‌دهند.
کشور ما که در موقعیت خشک کره زمین قرار دارد همواره دچار مشکلات آبی بوده و با راه‌اندازی و گسترش انواع صنایع کوچک و بزرگ این کم‌آبی و کیفیت آب بیشتر خود را نشان داده و در مناطقی هم که زیرساخت‌هایی برای صنایع ایجاد می‌شود یا محل گذر برخی مواد اولیه و مصالح لوازم کارخانه‌ها و پالایشگاه‌ها است مشکلاتی به وجود می‌آید که زندگی مردم منطقه را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.
مسئولان با پیگیری و طرح و برنامه نیز از پس حل آن بر نیامده و برخی هم راه حل را در پاسکاری و توپ را در میدان دیگری انداختن می‌بینند و به جای تلاش برای رفع مشکل آن را ادامه می‌دهند.
استان چهارمحال و بختیاری که دارای منابع آبی بسیار زیاد و باکیفیتی در کشور است و آن‌طور که عموما و در منابع علمی گفته می‌شود حدود ۱۰ درصد آب کشور را تامین می‌کند دچار مشکلات آبی متنوعی در شهر‌ها و روستاهایش است علاوه‌بر این استان به دلیل موقعیت قرارگیری بین دو استان صنعتی بزرگ کشور محل عبور لوله‌های نفت و گاز است.
این استان که مامن مناسبی برای توسعه دیگر استان‌ها است و با نهایت سخاوت آنچه دارد در طبق اخلاص می‌گذارد تا مملکت پله‌های توسعه و پیشرفت را با افتخار بپیماید اکنون آنچنان دچار کاستی و مشکل است که مردم هر گوشه آن با نوعی از محرومیت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
یکی از چالش‌های بزرگ این استان پرآب، تامین آب شرب برای مردم به‌خصوص روستاییان و عشایر است. روستا‌های زیادی از چهارمحال و بختیاری در کنار رودخانه‌های بسیار خروشان و چشمه‌ها شکل گرفته‌اند که مردم در گذشته به‌راحتی از آب پاک و زلال آن‌ها می‌نوشیدند و امورات خود را طی می‌کردند.
اما امروز با گسترش صنعت، افزایش جمعیت و نیاز به بازار‌های جهانی وضعیت فرق کرده و بسیاری از روستا‌ها و شهر‌ها نه‌تن‌ها منبع تولیدات کشاورزی باکیفیت عالی نیستند که آب شرب سالم هم ندارند. یکی از شهر‌های مظلوم این استان شهر سرخون در حدود ۱۵۰ کیلومتری شهرکرد و ۸۰ کیلومتری اردل مرکز شهرستانش است.
لوله انتقال نفت مارون امیدیه خوزستان به شرکت پالایشگاه اصفهان از این روستا عبور می‌کند که گویا در سال‌های دهه ۶۰ دچار ترکیدگی می‌شود و آب و خاک این روستا و روستا‌های اطراف را آلوده به نفت می‌کند. بار‌ها و بار‌ها این موضوع از طریق رسانه‌ها و خبرگزاری تسنیم پیگیری شده و هنوز هم این معضل پابرجا است.
به‌همین منظور موضوع را یک‌بار دیگر از سازمان حفاظت محیط زیست چهارمحال و بختیاری پیگیری کردیم تا از آخرین اقدامات این دستگاه اجرایی در مورد سرخون باخبر شویم.
شهرام احمدی مدیرکل محیط زیست چهارمحال و بختیاری در این‌باره اظهار داشت: منابع آبی سرخون از دهه ۶۰ تاکنون در اثر شکستگی لوله انتقال نفت مارون ۳ بار دچار آلودگی به مواد نفتی شده است که آخرین بار در سال ۹۵ این اتفاق افتاد و پیگیری‌های کارشناسی برای کاهش آسیب به محیط زیست و اطلاع‌رسانی به تمام واحد‌های استانی و ملی ذیربط از سوی حفاظت محیط زیست استان انجام شد.
او افزود: سازمان حفاظت از محیط زیست چهارمحال و بختیاری با تمام توان کارشناسی وارد و پایش‌های لازم را جهت جلوگیری از آلودگی منابع آبی و خاکی و گسترش آن انجام داد.
احمدی اضافه کرد: در آخرین حادثه خط مارون با همکاری شرکت خطوط لوله و نفت حدود ۹۰۰ کامیون خاک که آلوده به مواد نفتی بود به سایت لندفیل تلمبه‌خانه شهیدجبارزاده منتقل شد که رفع آلودگی شود و از آلودگی بیشتر خاک نیز جلوگیری شود.
او ادامه داد: البته بعد از این حوادث نفتی مقدار زیادی نفت وارد رودخانه گندمکار و منابع آب و خاک منطقه شد که مقداری از آن پمپ و به تلمبه‌خانه برگردانده شد، اما قسمتی از منابع آبی و خاکی منطقه آلوده به مواد نفتی شدند، با احتساب آلایندگی‌های دهه ۶۰ و ۹۰ بخشی از خاک سرخون آلوده به مواد نفتی است.
احمدی اضافه کرد: شرکت خطوط لوله و مخابرات منطقه اصفهان، متعهد شد که میزان آلودگی و انتشار آن را مطالعه و جهت رفع آلایندگی این منطقه اقدام کند که در زمان بارندگی موجب آلودگی منابع آبی نشود.
او گفت: پیگیری‌های قضایی نیز توسط سازمان حفاظت محیط زیست استان انجام شد و هنوز هم در خصوص خسارت وارده به منابع زیست‌محیطی ناشی از آلودگی نفتی پیگیری می‌کنیم همچنین از طریق استانداری نیز پیگیر موضوع هستیم.
احمدی توضیح داد: با پیگیری سازمان حفاظت محیط زیست و سایر ادارات استان شرکت خطوط لوله و نفت با دانشگاه تبریز برای بررسی میزان دقیق آلودگی و روش‌های رفع آلایندگی قرارداد منعقد شد و بررسی‌ها در حال انجام است که پس از تکمیل و ارائه، اقدامات لازم جهت رفع و پیشگیری از آلودگی دوباره منابع آبی انجام می‌شود.
او تاکید کرد: لازم است شرکت نفت مطالعه میزان دقیق آلودگی و روش‌های رفع آلایندگی را انجام دهد چراکه تا زمانی که آلودگی از منابع برطرف نشود احتمال آلودگی خاک و منابع آبی با هر بار بارندگی وجود دارد.
احمدی توضیح داد: در استان چهارمحال و بختیاری دستگاه‌های مختلف به تناسب وظایف خود اقداماتی انجام دادند از جمله آبفا در تامین آب شرب و حفاظت محیط زیست در پیگیری پاکسازی زیست‌محیطی و پاکسازی آب و خاک با هماهنگی استانداری اقدام کرده‌اند که از نشت دوباره نفت جلوگیری شود.
او در پایان خاطرنشان کرد: ضروری است وزارت نفت پیش‌بینی‌های لازم را داشته باشد و اگر لوله‌های انتقال نفت دچار پوسیدگی هستند یا نیاز به تعمیر یا تعویض دارند اقدام کند که شاهد ترکیدگی و انتشار نفت در منابع زیست‌محیطی نباشیم.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/ف