به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند، نسرین کاری خبرنگار و فعال اجتماعی در شهر بیرجند با وجود معلولیت، اما موفقیت هایی تاکنون در زندگی به دست آورده که همه آن را مدیون خودباوری است.
او در یکی از شب های سرد زمستان سال ۱۳۵۴ به عنوان دومین فرزند خانواده پا به این جهان گذاشت، اما از آنجا که ۲ ماه زودتر از موعد به دنیا آمد جثه کوچکش همه را به حیرت وا داشت که چطور چنین نوزادی زنده خواهد ماند!
اگرچه تمام اندامش در یک مشت جا می گرفت، ولی مادر همچنان امید داشت که او قد می کشد و بزرگ می شود.
هرچه از نوزادی بیشتر فاصله می‌گرفت نقص جسمی او بیشتر به چشم اطرافیان می‌آمد تا اینکه خانواده روزی متوجه معلولیت او از ناحیه پا شد، اما نسرین همچون همه کودکان دیگر با وجود معلولیت توانست حرف بزند، راه برود و رشد کند البته کمی رشدش نسبت به هم سن و سالانش کمتر بود.
معافیت از بازی های مدرسه، خاطره آزار دهنده
دوران کودکی او در بازی با هم سن و سالانش به خوبی پشت سر گذاشته شد، چون همان معصومیت کودکانه هیچگاه نگذاشت که دیگر همباز ی‌هایش او را به دید معلول ببینند.
بیشتر بخوانید
آنطور که خودش می گوید زمانی که وارد مدرسه شد، چون در کنار سایر دانش آموزان عادی درس می خواند حس ترحم معلمان و همکلاسی ها در زمانی که زنگ ورزش بود یا فعالیت هایی که نیاز به تحرک زیادتر داشت او را آزرده خاطر می کرد، چون همواره از نسرین می‌خواستند که یک گوشه بنشیند و فقط تماشا کند.
معافیت از بازی های مدرسه اگرچه برای این دختر معلول آزار دهنده بود، اما او هیچگاه باور نکرد که نمی تواند در فعالیت های اجتماعی مدرسه مشارکت کند.
نسرین سال به سال بزرگ تر شد و با همه سختی ها از دوران های مختلف زندگی عبور کرد تا اینکه به دانشگاه رسید.
مهارتی که از کودکی در امور رایانه داشت به او کمک کرد تا بتواند همزمان با قبول شدن در رشته جغرافیا دانشگاه بیرجند مغازه‌ای کوچک از خدمات رایانه‌ای دایر کند و به دوستان دانشجویش در تایپ مقالات و پایان نامه ها کمک کند.
ورود به حرفه خبرنگاری
نسرین حرفه خبرنگاری را شروع ورود به فعالیت های اجتماعی دانست و گفت: در زمان دانشجویی سردبیری یک مجله را در دانشگاه به عهده گرفتم، به همین دلیل دوستان زیادی پیدا کردم که در این مسیر به من انرژی می دادند.
او افزود: بعد از اینکه از دانشگاه فارغ التحصیل شدم مدتی به کار تایپ و تکثیر در مغازه‌ای که داشتم پرداختم، اما با افزایش هزینه های این کسب و کار، تصمیم به تعطیلی آن گرفتم.
این خبرنگار و فعال اجتماعی بیان کرد: به خاطر سرعتی که در تایپ فارسی و انگلیسی داشتم از سال ۹۱ وارد تحریریه یک روزنامه محلی شدم و از آنجا هم کار خبرنگاری را در پیش گرفتم و اکنون هشت سال از این فعالیت هایم می‌گذرد.
او در کنار تایپ، به طراحی صفحات روزنامه، تهیه گزارش و خبر و حتی طراحی جدول هم می پردازد و خوشحال است که به عنوان فعال فرهنگی در عرصه مطبوعات مشغول به کار است.
نسرین کاری، خود را یک فعال اجتماعی موفق هم می داند، زیرا همواره در امور خیریه مشارکت داشته و با راه اندازی پویش های متعدد توانسته است نتایج خوبی از مشارکت در امور خیر کسب کند.
حس خوب مشارکت در کار خیر
ایده راه اندازی دیوار مهربانی، کمک به کودکان کار در قالب پویش های متعدد و آزادسازی ۲ زندانی نیازمند از جمله مواردی است که نسرین کاری در خلال سایر فعالیت های اجتماعی خود به آن ها پرداخته و به حس خوب رضایت نیز دست یافته است.
اما باز هم نگاه تلخی که جامعه به معلولان دارد او را در این مسیر های دشوار، آزرده خاطر کرده تا جایی که گفت: گاهی برای تهیه گزارش به جایی می‌رفتم، اما تعجب می کردند که چطور می‌توانم گزارش تهیه کنم و می پرسیدند مگر روزنامه شخص دیگری نداشته که تو را فرستاده است؟!
او با تاکید بر اینکه جامعه باید بپذیرد معلولیت محدودیت نیست و معلولان هم می توانند توانمند باشد افزود: بزرگترین مشکل معلولان برای حضور در جامعه این است که همواره شخص معلول از روی ظاهرش قضاوت می شود، در صورتی که جامعه باید به این باور برسد که باید یک فرد را با توانمندی اش سنجید.
نسرین کاری معتقد است که هر معلول فعال در جامعه شاخص هایی دارد که باید با آن سنجیده شود و این گونه می توان با دیدگاه خوب به معلولان، شخصیت اجتماعی آن‌ها را بیشتر پرورش داد.
او با اشاره به روحیه اجتماعی که از همان دوران کودکی همراهش بوده است گفت: از بچگی دوستان زیادی داشتم و معمولا بین دوستانم کمتر به مشکل بر می خوردم، اما گاهی در مسائل کاری، عاطفی و احساسی موانعی بر سر راه می دیدم که آن هم مقصر خودم نبودم بلکه دیگران بودند.
این فعال اجتماعی گفت:، چون به خاطر ظاهر قضاوت شدم، در بسیاری جا‌ها با احساساتم بازی شده است، اما این بی مهر‌ها هیچ گاه مرا از پای نینداخت و همیشه به دنبال محقق کردن رویا‌های خود هستم.
او اظهار کرد: خبرنگاری در روح و جان من است و وقتی یک اثر از من چاپ می شود بازخورد های خوبی برایم دارد.
نسرین کاری پیشرفت در حرفه خبرنگاری را یک هدف بزرگ برای خود عنوان کرد و گفت: دوست دارم در کارم انسان موفقی باشم و روزی به عنوان یک فعال اجتماعی و خبرنگار در بعد کشوری و جهانی مطرح شوم.
او که اکنون در رشته مترجمی زبان نیز تحصیل می کند و آرزو دارد روزی بتواند یک کتاب از نویسنده‌ای بزرگ را ترجمه کند.
او گفت: تا اینجای زندگی خوب پیش رفتم و هیچ زمانی وقتم را تلف نکردم، زیرا بزرگترین عذاب برایم بیکار نشستن است.
یکی از مواردی که نسرین کاری به آن علاقه زیادی نشان می دهد مطالعه کردن است تا جایی که از کتابخانه کوچکی در خانه اش سخن می گوید و اینکه در شبانه‌روز باید حتما نیم ساعت مطالعه داشته باشد.
فعالیت در حوزه های گردشگری و محیط زیست نیز از دیگر علاقه‌مندی های این بانوی معلول است که تلاش دارد سایر جامعه را هم به این حوزه‌ها حساس‌تر کند.
او همچنین فعالیت خوبی در فضای مجازی دارد و معتقد است که این فضا برخلاف برخی تصورات می‌تواند موفقیت های خوبی برای هر فرد به همراه داشته باشد.
توصیه او به سایر معلولان این است که هیچ گاه خود و توانمندی هایشان را دست کم نگیرند و منتظر نباشند که سالی یک بار در روز معلول، مسئولان از آن‌ها یاد کنند.
او آرزو دارد روزی برسد که دیگر اشتغال، ازدواج و مناسب سازی معابر در زمره مشکلات معلولان مطرح نشود و جامعه با قبول توانمندی های معلولان زمینه حضور آن‌ها را در فعالیت های اجتماعی فراهم کند.
نسرین کاری در پایان گفت: خودم را یک دختر معلول موفق می دانم و هنور نشده کاری شروع کرده و تا آخر راه نرفته باشم، پس انتظار دارم جامعه من را با معلولیتم باور کند.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/ ی