به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان، به اربعین که نزدیک می‌شود، دل‌ها دوباره عاشورایی می‌شود این بار برای جاماندگان از واقعه عاشورا، بیشتر از همه برای زینب(س) برای او که رنج بی برادری را در قلبش مخفی کرد و مردانه جنگید تا دنیا از قیام حسین (ع) مفهوم اشتباه و غیرواقعی برداشت نکند.
و اربعین هزار سال بعد از حسین (ع) تازه می‌فهمد، معنی نبودن را معنی بدون حسین(ع) نفس کشیدن را!
از سال‌های قبل که واقعه پیاده روی اربعین به تاسی از عمه سادات(س) و برای همدردی با خاندان حسین(ع) در جاده نجف تا کربلا برقرار شده بود، سال به سال، گویی موجی زینبی برای احیای فرهنگ ناب حسینی(ع) خیز می‌گیرد.
برپایی موکب‌های عشق حسینی در جاده نجف به کربلا و در شهر‌های زیارتی که زوار امام حسین (ع) تردد می‌کردند، پذیرایی میلیونی و اسکان و خدمات رفاهی برای زوار درحدی عجیب و استثنایی بود که برای همه میهمانان جهانی حسین (ع) جای تعجب داشت! چه بسا عاشقان اباعبدالله (ع) این فرهنگ پذیرایی و همدلی را به شهر‌های خود می بردند و امروز فرهنگ زندگی به سبک اربعین در تمام شهر‌هایی که روزی زائری از حسین (ع) را در جاده اربعین متاثر کرده، برپا است.
برگردیم به واقعه اربعین سال ۶۱ هجری قمری، اربعین با تمام سختی هایش برای زینب(س) سخت‌تر بود بعد از گذشت ۴۰ روز سخت و طاقت فرسا به سرزمینی برمی گردد که جز خاطرات وحشتناک و کشتار بی رحمانه بهترین مردم آن روزگار چیزی برایش ندارد، به عزاخانه‌ای برمی گردد که بعد از واقعه تلخ عاشورا گویی بی آب و آبادی شده است.
آن هم با شرایطی که جدا از رنج کاروانیان، امانت حسین(ع) را نیز در شام جای گذاشته و گویی زینب(س) چندین سال پیرتر شده است.
عزاداران خاندان حسین (ع) به زمین کربلا که می‌رسند غوغا می‌شود، زمین و زمان با هم گریه می‌کنند و تازه اولین دسته جات عزاداری حسینی (ع) شکل می‌گیرد، زینب(س) و فرزندان باقی مانده حسین (ع) و دیگر کاروانیان برای آن فاجعه بزرگ گریه و عزاداری می‌کنند و رنج هایشان را با شهدای کربلا بازگو می‌کنند.
و جابر بن عبدالله انصاری نیز در چنین روزی به زیارت حسین (ع) می‌آید و طبق بیان تاریخ زینب (س) و کاروان برگشته از شام را زیارت می‌کند.
حالا چند هزار سال بعد از آن واقعه و تراژدی بزرگ، زائران، رنج پیاده روی را برخود هموارمی کنند تا کمی از مصائب اهل بیت حسین(ع) در آن روزگار سخت را بچشند.
اربعین در سال‌های اخیر بزرگ‌ترین اجتماع بشری در گرامیداشت یک انسان بزرگ را رقم زد، حضور میلیون‌ها مسلمان و البته غیرمسلمان! در اجتماعی برادروار و میهمان نواز و مهربان برای گرامیداشت نام و یاد حسین بن علی (ع) که دشمن از شخم زدن مزار محترمش در دوره متوکل حاکم ظالم بنی عباس تا زمان صدام و به آتش کشیدن حرم حسینی تنها برای کمرنگ کردن نام و یاد این مرد آسمانی و بزرگ استفاده کرد؛ ولی غافل از آنکه نور خدا هرگز خاموش شدنی نیست و حسین (ع) ثارالله بود و منتقم خون وی کسی جز خداوند نیست.
امسال؛ اما زائران حسین(ع) موفق نشدند، رنج جسمی را بچشند و با روح خود، فراق از مولای خود را تحمل می‌کنند.
اربعین فراتر از لذت نوشیدن و خوردن و میزبانی‌های عجیب عراقی‌ها و ماساژ کف پا و اسکان در منزلشان، شهری از برادری بود در روزگاری که برادر از برادر احوالی نمی‌پرسد؛ اما اربعین و جاده مهربانش، میزبانان ایرانی و عراقیش را به اوج مهربانی می‌کشاند و این همان فرهنگ زندگی در دوران ظهور حضرت حجت بن الحسن العسکری(عج) است و بی شک حسین(ع) این میهمان نوازی‌ها را برای فرزندش به جان می‌خرد تا خردمندان از این (هلا بیکم یا زوار) به لبیک یا مهدی برسند.
امسال اگر جمعیت میلیونی زائران اربعین راهی عراق نشده اند؛ اما جمعیت‌های میلیونی در فضا‌های مجازی در حال تکان دادن پایه‌های رسانه‌ای فراماسون‌ها به عنوان دشمن اصلی شیعه برای کمرنگ کردن فرهنگ ناب شیعه هستند و ترند کردن هشتگ اربعین و حب الحسین یجمعنا و دیگر هشتگ‌های مرتبط با امام سوم شیعیان (ع) بخشی از این تاثیرات رسانه‌ای است.
اربعین پیش نیاز ظهور است. از امروز رسانه‌ها و گوشی‌های هوشمندمان را با قبله اربعین تنظیم کنیم و از روح سالار اربعین حسین بن علی (ع)مدد بخواهیم برای یاری حسین زمان خودمان مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
یادداشت از مرضیه السادات حسینی راد
انتهای پیام/ م