به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان، همه جا برف می‌بارد و شما، مسافر جاده‌ای هستید که انگار تمامی ندارد، ناخودآگاه چشمانتان راهدارخانه و اتومبیل‌های راهداری را جستجو می‌کند، افرادی که در بوق و کرنا، حافظان جاده‌ها لقب گرفته اند، اما در عمل، نام و نشانی از آن‌ها نیست.
تصور حرکت در آن برف و بوران و آن تابستان داغ کار دشواری است، چه برسد به اینکه بخواهی، روز‌ها و شب‌ها را در گردنه‌های برفگیر و آفتابگیر زندگی کنید و ناجی باشید.
نارنجی پوشان جاده ها، روز‌ها و ساعت‌های زیادی از خانواده هایشان دور هستند که مسافری دغدغه تنها ماندن در جاده را نداشته باشد، تا با خیال آسوده براند و حمید پرورشی خرم از جنس همین مردان است که عشق به راهداری حرف اول را در زندگی اش می‌زند.
سن و سالی ندارد، جوان است و به قول قدیم ترها، اول راه، متولد یکم فروردین ۱۳۶۰ و دارای تحصیلات کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه، از آن دسته آدم هاست که از پشت میزنشینی فراری است و معتقد است که اگر به عنوان رئیس راهداری پشت میز بنشیند، انگیزه‌ای برای بقیه راهداران نمی‌ماند... به اصرار من، عکسی از همین پشت میز نشینی ها را برای تکمیل گزارشم، در اختیارم می گذارد.
کارش را از سال ۹۱ با ابلاغ ریاست اداره ایمنی، ترافیک و حریم راه‌ها به عنوان کارشناس ساخت راه روستایی آغاز کرده است.
وقتی با او سر حرف را باز می‌کنم، می‌گوید: با توجه به ذهنیتی که در حوزه ساخت داشتم و تفکیک حوزه‌هایی که بود به هیچ عنوان در ذهن و مخیلاتم نبود که قرار است روزی راهدار شوم، اما با تصمیماتی که همان زمان گرفته شد، صلاح بر این بود که مدتی را نیز به عنوان رئیس اداره ترافیک مشغول به فعالیت شوم و این اتفاق هم افتاد.
این راهدار جوان که از اهالی دیار آیت الله شیخ بهاری است، هم اکنون به عنوان معاون راهداری اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان همدان مشغول به فعالیت است، شب و روز برایش معنایی ندارد.
از او می‌پرسم، اگر زمان به عقب برگردد آیا باز هم مایل است راهداری را به عنوان شغل انتخاب کند، بدون تأمل می‌گوید: مطمئنا با این دیدی که الان وجود دارد و لذتی که در خدمت به مردم و افزایش ایمنی جاده‌ها وجود دارد به طور حتم باز هم حوزه راهداری را برای فعالیت انتخاب می‌کنم، راهداری عشقی می‌طلبد که اگر در درون فرد این عشق به خدمت رسانی نباشد، نمی‌تواند در این شغل سخت دوام بیاورد.
وقتی از او درباره تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره دوران کاری اش می‌پرسم، کمی فکر می‌کند، گویی گذشته‌های تلخ و شیرین در ذهنش رژه می‌رود، می‌گوید: بهترین و بدترین لحظه‌ای که در حرفه راهداری اتفاق می‌افتد زمانی است که بحث راهداری زمستانی را داریم و به هر دلیلی انسدادی در جاده به وجود می‌آید، همه تلاش خود را شبانه روز صرف رفع موانع و شرایط کولاک و برودت سرما و یخبندان و شرایط سخت که انسداد جاده را به دنبال داشته، می‌کنیم، پس از اتمام کار هنگامی که بر می‌گردیم به راهدارخانه و می‌بینیم مردم با عافیت و در ایمنی کامل از جاده عبور می‌کنند بهترین اتفاقی است که در آن لحظه می‌افتد و یک احساس رضایتمندی برای خدمت و وظیفه‌ای که انجام شده، به ما دست می‌دهد.
او ادامه می‌دهد: تلخ‌ترین اتفاق هم مربوط به تصادفات است، حضور در صحنه تصادف و دیدن از دست دادن جان هموطنان، تلخ‌ترین اتفاقی است که در حوزه راهداری می‌افتد.
از دغدغه هایش می‌پرسم، سری تکان می‌دهد و می‌گوید: متاسفانه دغدغه‌هایی که در سیستم ما وجود دارد بحث فرسودگی ماشین آلات است که بیشترین نقش را در راهداری دارد و همچنین بحث عدم تناسب اعتبارات ابلاغی با هزینه‌های اداره از دیگر مشکلات است، کل حوزه راهداری برای افزایش و ارتقا ایمنی در محور‌ها فعالیت می‌کنند، یعنی هر چیزی که در حوزه راهداری انجام می‌شود در حول و حوش ارتقاء ایمنی محورهاست، از فعالیتی که در حوزه ایمنی، در حوزه نگهداری راه‌ها انجام می‌شود تا فعالیتی که در حوزه نگهداری ابنیه فنی و سایر وسایل انجام می‌شود.
او ادامه می‌دهد: پاشنه آشیل حوزه راهداری، بحث ماشین آلات است که متاسفانه سن ماشین آلات و شرایطی که این ماشین آلات کار کرده اند، به شدت بر فرسودگی ماشین آلات افزوده است، بروزرسانی این‌ها به لحاظ تعمیراتی که باید اتفاق بیفتد، نیازمند هزینه‌های سنگینی است، گرچه به دلیل شرایط موجود، بحث تأمین قطعات ماشین آلات هم دغدغه بیشتری را به حوزه اضافه کرده است.
حمید پرورشی خرم می‌افزاید: شاید تفاوتی که حوزه ما با سایر بخش‌های عمرانی داشته باشد این است که ما ایمنی جاده، تابلو علائم و روکش آسفالت را باید به شکل به روز داشته باشیم، درست است که بحث اعتبارات خیلی ما را در تنگنا قرار داده، اما هر طور شده سعی این است که این ماشین آلات را به شکل به روز نگاه داریم، زیرا مستقیم با ایمنی کاربران جاده در ارتباط است و واقعیت این است که جان هموطنان عزیز در گرو نگهداری و ایمن سازی بروز و مطمئن این جاده هاست.
از او می‌پرسم، تاکنون پیش آمده به دلیل حرفه‌ای که دارد مدتی را مجبور باشد در کنار خانواده نباشد، می‌گوید: بله به دلیل حرفه‌ای که داریم باید مدتی را مجبور باشیم در کنار خانواده نباشیم.
از همراه زندگیش می‌پرسم، از اینکه در نبودن‌های گاه و بیگاه، همسرش زندگی را چطور سپری می‌کند، کمی مکث می‌کند و می‌گوید: واقعیتش این است که زمانی که ما می‌خواستیم ازدواج کنیم من در پست کارشناس ساخت در حوزه راهسازی مشغول به فعالیت بودم، زمان ورود و خروج مشخص بود، اما بعد از اینکه وارد حوزه راهداری شدم و این وضعیت برای من پیش آمد کم و بیش همسرم با این شیوه کار کنار آمد.
او ادامه می‌دهد: همسر من بسیار مقید به انجام فعالیت و خدمت در این حوزه به لحاظ خدمت به خلق بودن، است، مشکلاتی هم وجود دارد، با توجه به دغدغه‌هایی که من دارم نه به لحاظ زمانی که صرف می‌کنم در این حوزه بلکه به لحاظ درگیری ذهنی من در حوزه کاری، در این خصوص استرس و تنش‌هایی هم به خانواده تحمیل می‌کند، همسر من بار‌ها خواسته که با توجه به وضعیت جسمی که برای من پیش آمده تغییر شغل بدهم، اما کماکان در این حوزه هستم و مشغول به فعالیت هستم.
وقتی از او می‌پرسم، آیا تا بحال پیش آمده در نبودتان در جمع اعضای خانواده اتفاق خاصی بیفتد، آهی از سر حسرت می‌کشد و می‌گوید: موارد زیادی از تلخ و شیرینی‌هایی در زندگیم بوده که باید در کنار خانواده حضور داشتم، اما متاسفانه به دلیل شرایط کاری که بود این امر میسر نشد که تلخ‌ترین موضوع فوت عموی بنده بود، با وجودی که شرایط جسمی ایشان را می‌دانستم، اما به دلیل راهداری زمستانی و شدت برفی که در راه‌ها اتفاق افتاده بود، مجبور شدم مدتی را در راهدارخانه باشم.
وقتی شرایط سخت شغلش را می‌شنوم از او می‌پرسم چرا راهداری را جزو مشاغل سخت حساب نمی‌کنند، مگر نه اینکه این شغل، گرمای طاقت فرسا و زمستان نفس گیری دارد، لبخند معناداری می‌زند و می‌گوید: راهداری زمستانی از کار کردن در معدن طاقت فرسا‌تر است، واقعا نمی‌دانم معیار سخت بودن یک شغل را چه چیزی تعریف کرده اند، راهداری شب و روز، گرما و سرما و شرایط نمی‌شناسد، در گرمای تابستان کار‌های خرد و کلانی که در ایمنی محور‌ها انجام می‌شود تا بحث روکش آسفالت و مسائل دیگر از رانندگی گرفته تا مسائل یدی و سختی کار کاملا مشخص و شفاف است و چه بسا که در زمستان چه فعالیت‌هایی انجام می‌شود، راهداری، رئیس و کارمند نمی‌شناسد و همه در کنار هم در جاده‌ها حضور داریم تا مردم با خیالی راحت و ایمن تردد کنند.
حمید پرورشی خرم ادامه می‌دهد: بار‌ها پیش آمده که من و همکارانم مدت شش تا هفت ساعت در برف و کولاک و در دمای منهای ۳۰ درجه در جاده‌ها هستیم و در گردنه‌ها به شکل پیاده کمک رسانی و خدمات رسانی می‌کنیم که این بر سختی کار می‌افزاید.
کمی مکث می‌کند و تعلل دارد که بگوید یا نه، ادامه می‌دهد: فشار و سختی کار موجب ایجاد مشکل جسمی برای بنده شده است، زمستان پارسال که برای ام آر آی مراجعه کردم، آزمایش‌های انجام شده حاکی از این است که در بدنم در موارد متعددی حاوی عفونت‌های کهنه است که با هیچ دوا و درمانی هم طبق گفته پزشکان قابل رفع نیست، مگر اینکه عمل‌های جراحی باز اتفاق بیفتد، حالا اینکه این شغل جزو شغل‌های سخت و زیان آور نیست.
او ادامه می‌دهد: موارد متعددی تانکر‌های حامل مواد خاص که هر لحظه امکان انفجار است، در جاده‌ها واژگون می‌شوند و همکارانم یا شخص بنده برای رفع انسداد در محل حاضر می شویم ، در فاصله چند متری از آن تانکر حضور داریم و همکاران ما به پلیس در امر کنترل ترافیک و در بحث پاکسازی جاده کمک می‌کنند و جالب است که همه این فعالیت‌ها و این داستان‌هایی که در جاده رخ می‌دهد در گرو خدماتی است که ما به کاربران جاده می‌دهیم و جالب‌تر اینکه شغل راهداری جزو شغل‌های سخت حساب نمی‌شود، نمی‌دانم معیار واقعی سخت بودن کار چیست؟
از آرزوهایش می‌پرسم، می‌گوید: آرزوی صحت و سلامت برای همه همکاران خودم در سراسر کشور و همه هموطنان عزیز دارم و اینکه روزی برسد که ما یک مورد مرگ و میر ناشی از تصادفات در جاده انشاالله نداشته باشیم.
خواسته‌ای هم از مردم دارد، کل هم و غم ما افزایش ایمنی است و اینکه مردم در امنیت کامل تردد داشته باشند، با توجه به ماهیت تصادفاتی که در جاده‌های ما رخ می‌دهد، بیشترین علل تصادفات به رعایت نکردن قوانین راهنمایی و رانندگی بر می‌گردد که از مردم عزیز خواهش می‌کنم مراعات بکنند و با رعایت قوانین در جاده‌ها تردد داشته باشند چرا که ایمنی، امنیت، صحت و سلامت خودشان در گرو رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی است.
او ادامه می‌دهد: همه تلاش راهداران در هر جای کشور، ایجاد بستری ایمن برای تردد در جاده ها است، مواقعی پیش می‌آید که مجبور هستیم برای زمانی هر چند کوتاه انسدادی در جاده و یا محدودیت ترافیکی در جاده داشته باشیم، خواهشی که از مردم عزیز داریم این است که حوصله به خرج دهند و همکاری لازم را با همکاران راهداری داشته باشند تا بتوانند در اسرع وقت خدمات را ارائه دهند که بستری ایمن برای ترددشان فراهم شود.
او خطاب به مسئولان هم می‌گوید: خط قرمز ما ایمنی جاده و کاهش مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده است، از مسئولانی که متولی تأمین اعتبارات هستند خواهش می‌کنم با توجه به ماهیت کار‌های راهداری و اینکه مستقیم با ایمنی کاربران سر و کار دارد در بحث اعتبارات نگاه ویژه‌ای به حوزه راهداری و نگهداری راه‌ها داشته باشند.
گفت و گوی من با او به نیمه می‌رسد، آرامشی که در صحبت‌های اوست مرا به پرسیدن سوالات بیشتر ترغیب می‌کند، از او می‌خواهم اشاره‌ای هم به راهداری زمستان امسال داشته باشد، فصلی که فراز و نشیب‌های زیادی برای این قشر بی ادعا دارد، از وضعیت جغرافیایی همدان شروع می‌کند و می‌گوید: استان ما به لحاظ وضعیت خاص توپوگرافی که دارد، راهداری زمستانی از اولویت‌های خاصی برخوردار است و جالب است که ما در تابستان علاوه بر کار‌های جاری که انجام می‌دهیم گوشه چشمی هم به بحث راهداری زمستانی و تأمین مصالح، تجهیزات داریم.
پرورشی خرم اولویت در راهداری زمستانی را به روز کردن ماشین آلات می‌داند و تصریح می کند: قرار است حدود ۲۹۰ دستگاه ماشین آلات سبک، سنگین و نیمه سنگین را به روز کنیم که تعدادی از آن‌ها انجام شده و در راهدارخانه‌ها مستقر هستند، بحث تجهیز و تعمیر راهدارخانه‌ها هم خوشبختانه انجام شده و برای ارائه خدمات راهداری زمستانی تعمیر و تجهیز ۳۴ راهدارخانه ثابت و سیار را امسال در برنامه داریم.
او ادامه می‌دهد: در این راهدارخانه ها، راهداران را مستقر می‌کنیم و برای این امر افزون بر ۵۲۰ نفر نیروی انسانی در نظر گرفته ایم که در قالب نیرو‌های رسمی، پیمانی، قراردادی و قراردادی حجمی ان شاالله انجام وظیفه خواهند کرد.
معاون راهداری استان همدان به بحث ذخیره سازی نمک و شن و ماسه اشاره می‌کند و می‌گوید: دپوی حدود ۶۰ هزار تن شن و ماسه و ۱۵ هزار تن نمک را در دستور کار داریم.
پرورشی خرم به حال و روز ماشین آلات هم گریزی می‌زند و می افزاید: واقعیت این است که ماشین آلات ما حال خوبی ندارند، به لحاظ اعتبارات، نوع تخصیص‌هایی که به ما داده می‌شود و همچنین بحث تأمین قطعات تنگنا‌هایی ایجاد شده است، همه سعی ما بر این است که ماشین آلات را بروز کنیم.
حمید پرورشی خرم درباره طرح زمستانی بیشتر توضیح می‌دهد: هر ساله این طرح از ۱۵ آذر ماه آغاز و تا ۱۵ فروردین سال بعد ادامه دارد، در یکی دو سال اخیر با توجه به بارش‌هایی که ۱۵ آبان در گردنه‌های استان، داشتیم امسال قرار است نیرو‌های راهداری را از ۱۵ آبان در راهدارخانه‌هایی که در گردنه‌ها داریم به شکل شیفتی و شبانه روزی مستقر کنیم.
او ادامه می‌دهد: تنگنا‌ها بسیار زیاد است و هزینه‌ها بسیار بالا رفته، امیدواریم که گشایشی ایجاد شود که بتوانیم در این وضعیت، تأمین اعتباری داشته باشیم، اما با همه این اوصاف قدردانی می‌کنم از کسانی که متولی اعتبارات استانی و ملی هستند، دغدغه‌های ما را می‌شنوند و انشاالله ترتیب اثر خواهند داد.
معاون راهداری اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان در پایان می‌گوید: از همه همکارانم در حوزه راهداری که زحمت زیادی را می‌کشند، شب‌ها به شکل شبانه روزی در حال خدمت به مردم هستند تشکر می‌کنم، همه سعی و تلاش ما این است که با همه وجود این مشکلات و دغدغه ها، شرمنده مردم نشویم.
حقوق این نارنجی پوشان فداکار به میزان حجم و دشواری کارشان نیست، اما به عشق نجات مردم و اینکه گره از مشکلات آنان بگشایند در شرایط سخت همچون فرشتگان بر سر رانندگان خودرو‌های در راه مانده فرود می‌آیند و از هیچ تلاشی برای کمک به آنان فروگذاری نمی‌کنند، آنان قشری بی ادعا هستند که وسعت از خودگذشتگی و سختی کارشان در هیچ نوشتاری نمی‌گنجد، امید است که اندکی حواسمان به مشکلات و خواسته‌هایشان باشد.
گزارشگر: فرشته درهم فروش
انتهای پیام/د